In de afgelopen jaren zijn Europese PFAS-rechtszaken grotendeels ontsnapt aan de voorhoede van PFAS-nieuwsartikelen, aangezien de inspanningen van de EU en de lidstaten om de Amerikaanse PFAS-regelgeving en rechtszaken te handhaven de dagelijkse updates domineren. Onlangs stemde PFAS-fabrikant 3M er echter mee in om een ​​door België ingediende claim voor PFAS-milieuvervuiling te schikken voor $ 581 miljoen. Het bedrag is exclusief een vergoeding voor persoonlijk letsel van Belgische onderdanen. Degenen die bekend zijn met de geschiedenis van Amerikaanse PFAS-rechtszaken zullen de overeenkomsten zien tussen de schikking met België en de start van een rechtszaak in de VS. Het is daarom zeker gepast om te vragen of de laatste Europese PFA-geschillenregeling de sluizen zal openen voor aanvullende rechtszaken vergelijkbaar met Amerikaanse rechtszaken.

PFAS-geschillenlandschap tot nu toe in de VS

Tot dusver waren de PFAS-rechtszaken gericht op rechtszaken tegen PFAS-fabrikanten (met name Dupont en 3M) ​​voor milieusanering en -sanering, met een aantal rechtszaken tegen deze bedrijven voor vorderingen op het gebied van persoonlijk letsel. De schikking en verhaalsmogelijkheid in deze zaak was voor velen een eye-opener, en we voorspellen al enige tijd (en rechtszaken beginnen dit aan te tonen) dat downstream-handelsbedrijven die PFAS gebruiken het volgende doelwit in rechtszaken zullen zijn.

Als achtergrond diende Minnesota in 2010 zijn eerste PFAS-vervuilingsclaim in tegen 3M wegens het negeren van het gebruik van de PFAS die wordt gebruikt bij de productie van Scotchgard in drinkwaterbronnen. De rechtszaak werd in 2018 beslecht voor $ 850 miljoen, die de staat gebruikte om drinkwater- en waterduurzaamheidsprojecten in vervuilde gebieden te financieren. Verschillende staten hebben dit voorbeeld gevolgd, inclusief Michigan, wiens procureur-generaal de 17 bedrijven die PFAS produceerden in januari 2020 aanklaagde op beschuldiging van het veroorzaken van actie onder de Natural Resources and Environmental Protection Act, Michigan Fraud Transfer Act, en de nalatigheid, inbreuk, openbare overlast en ongepaste verrijkingswetten. . Soortgelijke rechtszaken zijn ontstaan ​​in andere staten in de Verenigde Staten, waaronder Alaska, Wisconsin, Georgia, Tennessee en Alabama.

Op het gebied van persoonlijk letsel werd de beroemdste PFAS-rechtszaak voor persoonlijk letsel (te zien in de kaskraker Dark Waters) ingediend door advocaat Rob Bilott tegen DuPont namens een inwoner van Parkersburg, West Virginia. Uiteindelijk werd de zaak in 2017 voor $ 670 miljoen geregeld. Wat echter het meest opviel in de rechtszaak, was het precedent dat werd geschapen toen de rechtbank toestond (en de partijen het eens waren) om een ​​onafhankelijk wetenschappelijk panel van drie bijeen te roepen. genaamd het C8 Science Panel, C8 is een andere naam voor PFOA) om de mogelijke relatie tussen PFOA-blootstelling en de effecten ervan op de menselijke gezondheid te onderzoeken.

Het C8 wetenschappelijk paneel concludeerde dat er een mogelijk verband bestaat tussen blootstelling aan PFOA en de ontwikkeling van nier- en teelbalkanker, colitis ulcerosa, schildklieraandoeningen, door zwangerschap veroorzaakte hypertensie en hoog cholesterol. Het resulterende wetenschappelijke panel en de overeenkomst voor medisch toezicht voor de 70.000 burgers die deelnamen aan de rechtszaak kostte DuPont meer dan $ 100 miljoen in de zaak.

Kort na de bevindingen van het C8-wetenschappelijk panel begonnen advocaten Bilott en Dupont de zaak van elke persoon afzonderlijk in West Virginia in te dienen. Er werden drie zaken voor het gerecht gebracht, die elk resulteerden in het vonnis van een eiser: (1) een compensatieprijs van $ 1,6 miljoen voor een eiser van nierkanker; (2) $ 5,1 miljoen aan compensatie en een boete van $ 500.000 aan eisers van teelbalkanker; en (3) $ 2,1 miljoen aan compensatie en een boete van $ 10,5 miljoen voor eisers van teelbalkanker. Kort na de derde uitspraak schikte Dupont alle lopende claims in class action voor $ 670 miljoen. Sindsdien zijn er nog twee andere zaken tegen Dupont in Ohio voor de rechter gebracht – één is een jury die is opgehangen en zal opnieuw terechtstaan, de tweede resulteerde in een prijs van $ 50 miljoen voor eisers van teelbalkanker.

In aanvulling op Multi-District Litigation (MDL) werd opgericht in South Carolina voor claims inzake milieuvervuiling en persoonlijk letsel in verband met waterige filmvormende schuimen (AFFF). Hoewel Dupont en 3M bij MDL betrokken zijn, zijn er ook verschillende AFFF-fabrikanten bij betrokken die PFAS als hun AFFF-component gebruiken. Momenteel zijn er meer dan 2500 lopende zaken in MDL.

Europese PFAS-geschillen – Belgische schikking

Decennialang had 3M een PFOS-fabriek in Antwerpen, België. In 2021 begonnen bewoners hun eigen bodem en bloed te testen op PFAS, wat leidde tot de ontdekking van een toenemend aantal PFOS. De Belgische regering kwam tussenbeide en bereikte uiteindelijk een overeenkomst met 3M waarbij 3M $ 581 miljoen aan milieuherstelkosten zou betalen. De overeenkomst dekt geen letselschadeclaims die burgers kunnen indienen en de Belgische overheid voert nog steeds actief milieucrimineel onderzoek naar deze zaak.

Conclusie

Het is mogelijk dat er op enig moment een grootschalige letselschadezaak volgt op de saneringsregeling vanuit België. Dit zal zeker dienen als een testcase in Europa voor grootschalige PFAS-rechtszaken op het gebied van persoonlijk letsel, vergelijkbaar met wat we in de VS zagen in de rechtszaak die een paar jaar geleden resulteerde in een schikking van $ 670 miljoen. Deze schikking, plus een milieusaneringsregeling van $ 850 miljoen van Minnesota die grotendeels wordt gezien als een katalysator voor de huidige PFAS-rechtszaken in de VS Het is zeker ondenkbaar om een ​​vergelijkbare toekomst voor te stellen voor Europese PFAS-rechtszaken.