De Europese Commissie heeft de European Disability Card voorgesteld als bewijs van een handicap over de EU-grenzen heen. Hoewel verwelkomd, is het voorstel ook bekritiseerd als ontoereikend door gehandicaptenorganisaties, die er nu bij de wetgevers op aandringen actie te ondernemen, vooral op het gebied van werk en studie.

Zijn contrabas is veel groter dan die van Loredana Dicsi en hij kan nauwelijks de bovenkant van de kop bereiken. Loredana, die bijna blind is en dus afhankelijk is van stem en aanraking, werd aangemoedigd om contrabas te spelen in het Muziekinstrumentenmuseum in Brussel.

Loredana glimlachte toen ze de muziek hoorde. ‘Het is altijd zo ontroerend, zulke ontdekkingen. Het roept emotie op”, zegt hij.

België is een van de acht landen die deelnemen aan het EU-proefproject voor de gehandicaptenkaart. De toegang tot het museum is gratis voor personen met een handicap – zowel Belgische burgers als houders van een EU Disability Card.

“Dit museum is daar een mooi voorbeeld van [European disability card] het werkt”, zei Helena Dalli, commissaris voor gelijkheid van de Europese Unie, woensdag (6 september) op een persconferentie georganiseerd door het European Disability Forum (EDF), een overkoepelende organisatie voor mensen met een handicap.

Dankzij dit project krijgen houders van een EU-gehandicaptenkaart tijdens het reizen gelijke toegang tot speciale voorwaarden en een voorkeursbehandeling in openbare en particuliere diensten, waaronder vervoer, culturele evenementen, vrijetijds- en sportcentra en musea, zoals het geval is in Brussel. .

Na een recent proefproject en een openbare raadpleging, die meer dan 3.300 reacties hebben opgeleverd, waarvan 78% afkomstig was van personen met een handicap, wil de Commissie nu haar reikwijdte uitbreiden naar de rest van de Europese Unie. Woensdag stelden zij de richtlijn voor voor de invoering van een Europese gehandicaptenkaart voor en verfijnden zij de Europese parkeerkaart voor personen met een handicap.

“Vandaag openen we de bewegingsvrijheid voor EU-burgers met een handicap door ervoor te zorgen dat er wederzijdse erkenning is van hun handicapstatus in Europa”, zei Dalli, terwijl hij een Europese gehandicaptenkaart overhandigde als bewijs van een handicap in verschillende landen.

Voor ongeveer 87 miljoen mensen in de EU met een handicap zouden de voorgestelde verbeteringen aan de huidige Europese Parkeerkaart toegang tot dezelfde parkeerrechten garanderen als andere lidstaten.

“In onze Unie van Gelijken hebben personen met een handicap hun individuele rechten, maar deze rechten mogen aan de nationale grenzen niet stoppen of verslechteren”, zei vicevoorzitter van de Commissie, Věra Jourová, toen hij de voorgestelde richtlijn uitlegde.

Volgens het voorstel zullen de lidstaten de kaarten beschikbaar stellen in fysieke en digitale versies, voorwaarden en regels vaststellen voor de uitgifte van kaarten, en ervoor zorgen dat dienstverleners informatie in een toegankelijk formaat aanbieden.

“We streven er niet naar om te harmoniseren wie en hoe de status van handicap in een lidstaat verkrijgt,” Jourová benadrukte.

Zijn voorstel was het ei van de priester

Voor Ioannis Vardakastanis, president EDFWoensdag is een “dag van plezier en vreugde”.

“De Europese gehandicaptenbeweging wacht hier al meer dan tien jaar op”, he zei eraan toe te voegen dat het “een stap in de richting van sterkere vakbonden die erkennen dat mensen met een handicap net als iedereen moeten kunnen reizen”.

“Dit gaat niet over het maken van wetten, dit gaat over het verminderen van de complexiteit, de verwarring, de angst, de ongerustheid, het extra werk dat de bureaucratie moet doen, omdat we nooit weten hoe, wanneer en waar we kunnen reizen en of onze auto’s daar wel zullen staan. elk moment.. we zijn terug”, zei hij.

Voor EDF heeft dit voorstel echter niet volledig aan de verwachtingen voldaan.

“We roepen het Europees Parlement op om de kaart te versterken, zodat deze een instrument kan worden om onze rechten te vergemakkelijken om overal in de EU te wonen en te werken – net als elke andere burger”, aldus Vardakastanis.

Ten eerste is dit meer een richtlijn en geen verordening die “fvolledig bindend voor de lidstaten, en zal resulteren in een consistentere en efficiëntere implementatie van de kaart,EDF ontkende in een persbericht.

Europarlementariër van de Duitse Groenen Katrin Langensiepen, coördinator voor de rechten van personen met een handicap in het Parlement van de Europese Unie, is op dit aspect minder kritisch. “Dit is een wetgevend bindende tekst voor de lidstaten die in nationaal recht moet worden omgezet”, zei hij.

Het aspect dat Langensiepen het meeste zorgen baart, is dat het niet verwijst naar sociale uitkeringen en hulp in de arbeidswereld.

Qdit is iets dat EDF ook benadrukte in hun persbericht: “We waarschuwen ook dat dit voorstel niet voldoende is om volledig te garanderen dat personen met een handicap op voet van gelijkheid met andere burgers in andere EU-landen kunnen wonen en werken”.

Het EDF roept op tot gelijke erkenning van voordelen voor mensen die gebruik maken van EU-mobiliteitsprogramma’s, zoals ERASMUS+, en tot het vergemakkelijken van de overgang wanneer ze naar een ander EU-land verhuizen om te werken, door tijdelijke toegang te bieden tot arbeidsongeschiktheidsuitkeringen in dat lidstaat terwijl ze een “re-integratie” ondergaan. beoordelingsproces.

Loredana Dicsi, de jeugdcoördinator van EDF, zei dat voor studenten op universitaire uitwisselingen “de gehandicaptenkaart hen niet helpt, omdat ze nog steeds het hele proces voor de erkenning van handicaps moeten doorlopen om dezelfde diensten te krijgen als burgers. uit het gastland”.

Een ander probleem dat naar voren wordt gebracht is de ontoegankelijkheid: “Alleen als we volledige toegankelijkheid hebben tot vervoer, de gebouwde omgeving, digitale technologieën en andere goederen en diensten zal het vrije verkeer werkelijkheid worden voor personen met een handicap in de EU”, aldus het persbericht van het EDF.

Voor Loredana, die in Leuven woont, zou een meer inclusieve vorm van vervoer bijvoorbeeld een bus zijn die de halte aankondigt. “IIn Brussel kondigde de bus zijn stop aan. Maar in mijn stad, in Leuven, is dat niet het geval […] dus ik hoop echt dat het kan worden opgenomen”, vertelde hij aan EURACTIV.

Alle kwesties die aan de orde worden gesteld, worden nu aan het Parlement gericht, aangezien de voorstellen nu in handen zijn van EU-parlementariërs en lidstaten. Zodra de juridische actie is aangenomen, moet de EU-regering de kaart op haar burgers toepassen 2,5 jaar.

[Edited by Zoran Radosavljevic]

Lees meer met EURACTIV