Zonder een ideologische revolutie zal Frans links niet opnieuw geboren worden

Posted On: januari 9, 2022

Door Julien Collin, BAC 2 student Europese studies aan de Universiteit Maastricht

Onvoorstelbaar. Wie had kunnen voorspellen dat de Franse socialistische linkerzijde bijna vijf jaar na het verlaten van de macht tussen de 2% en 5% in de peilingen zou staan? Deze partij, ooit de vormgevende partij in het Franse politieke leven, heeft nu weinig invloed op lokaal niveau. Het moet gezegd worden dat tussen president Macron, die gedurende zijn hele mandaat heeft geprobeerd de centrumlinkse kiezers weg te zuigen om ervoor te zorgen dat het PS-lijk niet in beweging komt, en radicaal links die erin is geslaagd aanzienlijke ideologische invloed uit te oefenen terwijl hij sterk in de minderheid in de publieke opinie, hebben de sociaaldemocratisch linkse PS-types echt geen politieke ruimte om te bestaan.

De teloorgang van de Franse sociaaldemocratie en de herschikking van een meer mondiaal politiek landschap in westerse landen is ongetwijfeld een multifactorieel fenomeen. Desalniettemin lijkt het mij de belangrijkste wegen om te verkennen om volledig te begrijpen wat er aan de hand is, het opheffen van de oude links/rechts-kloof die is gestructureerd rond het thema van herverdeling en het ontstaan van nieuwe breuklijnen en zorgen in de liberale democratie. wordt voor onze ogen gespeeld.

Het einde van de links/rechts verdeling en herverdeling als thema’s voor het structureren van het politieke debat

Sinds het einde van de jaren veertig, met de wederopbouw van het Europese continent, en tot op heden, hebben politieke debatten zich voornamelijk geconcentreerd rond het onderwerp economische herverdeling en rechtvaardigheid. Sommigen zijn van mening dat het doel van een zich ontwikkelende samenleving is om naar het ideaal van gelijkheid te neigen, anderen verklaren dat te veel herverdeling de ontwikkeling van het individu en zijn vrijheid kan beïnvloeden. Dit wordt de klassieke links/rechts verdeling genoemd. De dominantie van dit halfrond werd mogelijk gemaakt door de economische welvaart van die tijd, evenals de afwezigheid van een grote bedreiging voor de interne veiligheid van de Europese landen.

Sinds het einde van de Koude Oorlog en vooral sinds het begin van de 21e eeuw is de tragedie echter opnieuw in het nieuws verschenen. Economische crises volgen elkaar op, migratiegolven intensiveren, kortom, instabiliteit en onzekerheid zijn de norm geworden. Huntington wint van Fukuyama. Het is tragisch dat het door de botsing van beschavingen die vandaag de dag kenmerkt, het hypothetische ‘einde van de geschiedenis’ heeft overgenomen.

Nu, met deze ingrijpende en mondiale verandering, heeft de sociaaldemocratie haar bestaansreden verloren, namelijk het rechtvaardig herverdelen van de economische output. Inderdaad, hoe herverdeling tot stand te brengen wanneer het kapitalisme niet langer gereguleerd is en grote supranationale groepen de natiestaat hebben vervangen? Voeg daarbij de ineenstorting van het communisme en daarmee het einde van de noodzaak om te concurreren met de communisten aan de linkerkant.

Wereldwijde verandering die diepgaande politieke aggiornamento vereist

Na zich vrolijk tot economisch liberalisme te hebben gekeerd, en daarbij hun kiezers uit de populaire klasse te verraden, verraadt links hen een tweede keer door het existentiële lijden en de angsten die hen vaak bezielen niet te begrijpen. Zoals geograaf Christophe Guilluy uitlegt, betekent de interactie van de twee fenomenen van economische globalisering en immigratie dat de arbeidersklasse op grote schaal de buitenwijken moet verlaten om zich in meer afgelegen gebieden te vestigen. Deze kansarme mensen, hard getroffen door de laatste ontwikkelingen in de wereld, bevinden zich nu ver van het stadscentrum waar welvaart wordt gecreëerd. Dit is de beroemde ‘Franse rand’, de oorsprong van de gele hesjesbeweging die het Macroniaanse regime maandenlang wankelde.

In deze dualiteit van onrust, enerzijds economische globalisering die de-industrialisatie en kwetsbaarheid in de hand werkt, en anderzijds culturele botsingen die verzet en geweld verergeren, is dat een deel van de verklaring voor de sterke opkomst van radicaal rechts-populistische partijen in Europa . Links, dat door velen niet langer als betrouwbaar wordt beschouwd in het verdedigen van de klassenbelangen van het volk, droeg bij door zijn onvermogen om zich aan te passen aan de nieuwe politieke realiteit bij de opkomst van opeenvolgende verkiezingen van rechts-populistische partijen.

Als links standvastig blijft in zijn waarden, namelijk het verdedigen van de armsten, de strijd tegen religieuze onduidelijkheid, het handhaven van een kwalitatief hoogstaand en veeleisend onderwijs, veiligheid voor iedereen, slaagt het erin te overleven op een meer eervol niveau. Dit blijkt uit de sociaal-democratische partijen in Noord-Europa, die de populistische partij op een laag pitje houden en een vastberaden standpunt innemen over kwesties die te maken hebben met de dagelijkse beslommeringen van burgers.

Alleen door zich aan te passen aan de nieuwe verdeeldheid die het huidige politieke leven beheerst en door een grootschalig ideologisch aggiornamento te ondernemen, zal Frans sociaaldemocratisch links voorkomen dat het tijdens de volgende verkiezingen verloren gaat. Anders is het gedoemd een politieke nichebeweging te worden die zich richt op een minderheidsgroep, terwijl de fundamentele belangen van de meerderheid worden vergeten.

originele titel:Verklaarde teloorgang van Frans sociaaldemocratisch links”