Een team van wetenschappers heeft kilometerslange Antarctische ijsvelden uitgekamd, klaar om te keren aan het einde van een 11-daagse meteorietenjacht. Toen zagen ze iets zeldzaams.

Het internationale team wist wat ze op 100 meter afstand zagen: een enorme meteoriet “ter grootte van een pompoen”, herinnert onderzoeker Maria Valdes van het Field Museum zich, die deel uitmaakte van het team.

“Om de grootte van de meteorieten in perspectief te plaatsen: van de 45.000 meteorieten die de afgelopen eeuw uit Antarctica zijn gehaald, waren er slechts 100 van deze grootte of groter”, aldus het Field Museum.

De ontdekking op 5 januari werd gedaan tijdens een onderzoek naar meteorieten waar wetenschappers nog nooit eerder op hadden gejaagd. Een gelukkig onderzoeksteam uit Amerika, België en Zwitserland vond tijdens hun 11-daagse reis in totaal vijf meteorieten, waaronder een grote.

“We zijn als pioniers die het onbekende ingaan”, zegt Valdes.

De eerste zeven dagen worden doorgebracht in rotsachtig terrein, waar gewone stenen soms verward kunnen worden met meteorieten. De afgelopen vier dagen werden doorgebracht op de blauwe ijsvelden van Antarctica, zei hij.

De zoektocht naar het ijsveld wordt uitgevoerd per sneeuwscooter. De wetenschappers vorderden in een V-formatie, met een lagere snelheid van ongeveer 6 mph, zodat wetenschappers het gebied konden onderzoeken, zei hij. Pas toen ze op het punt stonden zich om te draaien en hun onderzoek af te ronden, zagen ze de meteoriet, zei Valdes.

“Toen we deze alleen in het midden van het blauwe ijs zagen zitten, waren we allemaal zo opgewonden”, zei hij. De onderzoekers wisselden bedenkelijke blikken uit. “Omdat we weten dat als we een meteoriet vinden, het echt de moederlaag is. Op de laatste dag, het laatste uur.”

Een aanwijzing dat wetenschappers een meteoriet hebben gevonden en geen steen, is dat het “ongeveer zo groot is als een bowlingbal, maar twee keer zo zwaar als een bowlingbal”, zei Valdes.

De meteoriet woog 16,7 pond, maar gewicht is niet alles.

“Grootte doet er niet altijd toe als het om meteorieten gaat, en zelfs kleine micrometeorieten kunnen van grote wetenschappelijke waarde zijn”, zegt Valdes.

De meteoriet heeft wat Valdes een “fusiekorst” noemt, wat betekent dat het een dunne glasachtige korst heeft die aangeeft dat het licht smolt toen het de atmosfeer van de aarde binnendrong. De korst is versleten, wat aangeeft dat de meteoriet al heel lang op de planeet is.

De chemische samenstelling van de meteoriet zal worden onderzocht in België, waar wetenschappers “de samenstelling ervan zullen bestuderen en zoeken naar potentiële micrometeorieten”, aldus het museum in een persbericht.

Het bestuderen van meteorieten zal wetenschappers helpen meer te leren over de geschiedenis van het zonnestelsel en de aarde zelf. Meteorieten bieden wetenschappers een zeldzaam kijkje in de chemische samenstelling van andere planeten en asteroïden. Dat maakt het op zijn beurt mogelijk om een ​​beter begrip te krijgen van de diepe geschiedenis van de aarde, die soms “overdrukt” is in vergelijking met “echte” meteorieten, zei Valdes.

“Alle meteorieten hebben iets te zeggen over de evolutie van de aarde,” zei hij.

De beste tijd om meteorieten te vinden op Antarctica is tijdens de poolzomer, in december en januari, zegt Valdes. Wetenschappers voelen zich aangetrokken tot het continent omdat meteorieten veel gemakkelijker te vinden zijn in het lege, besneeuwde klimaat van Antarctica.

Maar overal zijn stukjes ruimte die de aarde bedekken met een “dunne laag ruimtestof”, zei hij.

De meeste meteorieten die op het aardoppervlak worden gevonden, zijn vrij klein. Ruimterotsen vallen meestal uiteen als ze door de atmosfeer van een planeet bewegen.

Hoewel velen kleiner zijn dan een zandkorrel, tellen ze beetje bij beetje op. Meer dan 40.000 ton meteorieten die op het aardoppervlak vielen, waren kleiner dan een zandkorrel, terwijl slechts 2 ton meteorieten die hier vielen groter waren, zei Valdes.

Meteorieten kunnen en zullen over de hele wereld vallen, zei hij.

“Er zijn net zoveel meteorieten gevallen in Chicago als in een gebied van Antarctica ter grootte van Chicago,” zei Valdes.

Tribune-verslaggever Jake Sheridan droeg bij.