De eerste verrassing was dit halflege en bijna stille stadion. Deze sfeer van de Champions Trophy, die de Professional Football League jaarlijks naar de vier uithoeken van de wereld stuurt, herinnert ons aan de beperkingen van verhuizen als het om iets anders gaat dan het WK of EK.

De poster tussen twee van de laatste vier halve finalisten van het WK 2018 heeft iets interessants en de intensiteit waarmee België en Frankrijk op hun beurt deze interesse rechtvaardigen. Omdat het van begin tot eind een geweldige wedstrijd was, kan het resultaat, in het voordeel van de Blues, fundamenteel blijken te zijn.

Belgische lessen

Voor de helft, en voordat de machtsverhoudingen daadwerkelijk veranderden, leerden de Fransen een les. Buiten alle gebieden kregen ze te maken met golven van tegenstanders en de technische beheersing van een team wiens collectieve expressie het niveau van de Blues liet zien. Voor de percussionist Mbappé, die de armoede van het Franse spel in de eerste helft uitkristalliseerde, trotseerden de Rode Duivels tempowisselingen, variatie in spel en ontembare standvastigheid in de wens om collectief een verdediging te verknoeien die duidelijk gedomineerd werd. België is Finland niet en de berg die de twee teams donderdag in Turijn van elkaar scheidde, illustreert alles wat de Tricolores soms missen. Frankrijk is niet altijd een team genoeg en een enkele glimp van hun individualiteit is niet altijd genoeg om hun gebreken goed te maken.

Hoe kan een team van dit niveau van ronde tot ronde een ander gezicht laten zien? Zonder de grote Lloris zou De Bruyne na drie minuten de score hebben geopend en daarom is er niet veel te zeggen over de opener van Carrasco na de balbezitfase (1-0.37′). Het was ook na een vers geplaatste slag en Lukaku’s eenrichtingshelft, gevonden door De Bruyne, bracht Lucas Hernandez neer voordat hij de Franse portier in een gesloten hoek neerschoot (2-0.41′). Er waren dus wat driekleurige strepen, via Pavard (8′) of Mbappé (23′), maar dat was erg weinig vergeleken met de aanvalskracht die 45 minuten nodig had om te tekenen.

Zwart dan licht

Het was de moeite waard om een ​​uur te wachten om de Blues te zien, terug tegen de muur, in een poging hun lot te forceren. Echter, in hun onaangename lijst eindigden ze druk en Benzema, na het Mbappe-festival, bedroog Courtois met een voorzet (1-2, 62′). Een doelpunt dat de opkomst van de mannen van Deschamps bevestigde en het gebrek aan kracht voor België, dat worstelde om de bal en niet in staat was de druk vast te houden die hun kracht was voor de rust. Logisch genoeg maakte Mbappé de gelijkmaker vanaf de penaltystip (2-2, 69′), waardoor het duel een werkelijk waanzinnige dimensie kreeg. En terwijl Lukaku net zijn doelpunt had zien afwijzen, bezorgde Theo Hernandez, met een voorzet net binnen het strafschopgebied, de Blues een succes dat een mijlpaal zou kunnen zijn. Terug uit het niets, meegesleept als nooit tevoren tijdens de eerste helft, toonden de teamgenoten van Paul Pogba eindelijk dat ze lente en veel karakter hadden.

Data papier

Scheidsrechter : M. Siebert

MAAR S. België: Carrasco (37′), Lukaku (41′); Frankrijk: Benzema (62′), Mbappe (69′ sp), T. Hernandez (90’+1).

Waarschuwing. België : Vertonghen (67′).

BELGIË : Courtois – Alderweireld, Denayer, Vertonghen – Castagne (Batshuayi, 90’+3), Witsel, Tielemans, Carrasco – De Bruyne, E. Hazard (cap) – Lukaku.

Trainer: Roberto Martinez.

FRANKRIJK : Lloris (cap) – Koundé, Varane, L. Hernandez – Pavard (Dubois, 90’+2), Pogba, Rabiot (Tchouameni, 75’+3), T. Hernandez – Griezmann – Benzema (Veretout, 90’+6 ), Mbappé. Trainer: Didier Deschamps.