Union Saint-Gilloise staat deze kerst in België bovenaan. De pas gepromoveerde club keert voor het eerst in 48 jaar terug naar de hoogste divisie, maar het is een verhaal tegen alle verwachtingen in. Ze zijn ook de derde meest succesvolle Belgische voetbalclub.

De laatste van hun 11 landstitels kwamen in 1935, maar Union Saint-Gilloise bloeide opnieuw op met de Engelse eigenaar Tony Bloom en de in Ierland geboren sportief directeur Chris O’Loughlin. Dit is een verhaal dat tot de verbeelding spreekt in België en daarbuiten.

Er is Dante Vanzeir, een jonge vleugelspeler uit Genk die ooit inbrak in het nationale team van Roberto Martinez. Er is Christian Burgess, een voormalige Portsmouth-verdediger die geniet van het avontuur van zijn leven. Beiden scoorden in de 2-0 uitoverwinning van vorige week.

Union doordrenkt van traditie, van de glas-in-loodramen in hun 102-jaar oude stadion tot het feit dat het de locatie was voor de eerste wedstrijd van Spanje. “Het stadion is een beschermd gebouw en we spelen er graag omdat het magisch is”, zei O’Loughlin Luchtsporten.

Maar het is ook een modern succesverhaal, met signeersessies onder Alex Muzio waar België jaloers op is. Slimme besluitvorming heeft deze club weer aan de top gebracht.

Deze stijging is onvermijdelijk. Union had vorig seizoen niet het grootste budget in de tweede klasse, laat staan ​​de middelen om Anderlecht en Club Brugge te verslaan. Ook niet direct. O’Loughlin herinnert zich nog zijn eerste week op de baan in 2019.

“Ik heb woensdag mijn trainersbaan afgerond en ben hier donderdag begonnen als de nieuwe sportief directeur”, herinnert hij zich. “De coach kwam en we hadden ’s ochtends een vergadering. Die avond klopte hij op mijn deur en ging naar Amiens in Frankrijk.

“Gefeliciteerd met het zijn van sportief directeur.

“Ik was van plan me te concentreren op werving en het creëren van een cultuur, nu ben ik op zoek naar een nieuwe coach en moet ik wat trainingen volgen. Het was best moeilijk omdat er geen technische staf was. Ze gingen ook allemaal naar Frankrijk.”

Het was een steile leercurve voor een man wiens reis alleen al zo geweldig was als zijn club. O’Loughlin, geboren in Limerick in een gezin uit Belfast, verhuisde als kind naar Zuid-Afrika, waar hij vaak naar de Western Province keek die cricket speelde in Newlands.

Zijn eclectische cv omvat coachingsrollen bij de Orlando Pirates in Johannesburg, Melbourne Victory in Australië en Charlton Athletic in Engeland, aan weerszijden van stints in België. Hij deed een UEFA Pro-licentie met de Northern Ireland FA.

Maar zijn vroegste coachingervaring kwam in de township.

“Mensen dachten dat mijn eerste baan bij de Orlando Pirates was, maar daarvoor coachte ik gratis. Je zou het grassroots kunnen noemen, maar in kleine steden is er geen gras op die velden.”

Er worden banden gesmeed, vooral met Thabo Mokgothu, de vriend die de blanke man introduceerde bij de jonge aspirant-Daveyton. “Elke ervaring die ik in het verleden had, kon me niet voorbereiden op de baan die ik momenteel heb”, zei hij. Maar dat is niet helemaal waar.

“Ik denk dat veel van mijn liefde voor het spel voortkomt uit de township en het zien van die passie.”

Wanneer de taak is om nieuwe culturele waarden in de Unie te vestigen, blijft de geest ononderhandelbaar. De ploeg is een mix van leeftijden en achtergronden, maar ze hebben allemaal iets te bewijzen. Er wordt gebruik gemaakt van gegevens, maar de nadruk ligt op kwaliteit die niet wordt gezien in spreadsheets.

“We hebben hier een waardesysteem. Het is niet zomaar verzonnen. We hebben er veel werk in gestoken, ikzelf, de chief executive en de president. We ontmoetten specialisten die ons hielpen bij het formuleren van onze manier van denken, wat we zoeken je kunt veel dingen in de speler zien.

“Ik sprak onlangs met een speler die echt door de divisies is gekomen. Ik bedoel de vijfde divisie van zijn land en het is niet zoals Engeland met een volledig professioneel piramidesysteem. In sommige landen is de vierde divisie semi-professioneel.

“Als een speler dat doet, zie je al een voorbeeld van ons waardesysteem, want daar is moed, inzet en passie voor nodig. U kunt beginnen met het definiëren ervan. Ik zou met een speler kunnen praten en ik kwam erachter dat hij op 19-jarige leeftijd een ACL had. en een heel seizoen uit.

“Hij komt niet alleen terug, maar hij komt ook sterker terug in de loop van de tijd. Een ander voorbeeld is dat we onderzoek doen en ontdekken dat een speler een basis heeft, maar die niet op sociale media plaatst. Je begint een imago op te bouwen van een man.

“We zijn niet op zoek naar engelen. We willen verschillende persoonlijkheden, een die luid is, een die stil is, een die komiek is. Het is belangrijk om dynamiek te hebben. Je kunt verschillende doelen hebben, maar er moet iets zijn dat iedereen bij elkaar brengt. Wij geloven ons waardesysteem helpt daarbij.

“Denk logisch na. We hebben allemaal verschillende achtergronden en ineens komen we allemaal bij elkaar en besteden we gemiddeld 250 trainingen per seizoen met hetzelfde doel. Je kunt verschillende persoonlijkheden hebben, maar je hebt iets nodig dat voor elke speler hetzelfde is.

“Ik denk dat het huidige succes een product is van het werk in het eerste seizoen. Er is een grote transitie. Toen kwam er een duidelijk oordeel. Toen identificeerden we welke spelers we bij de club wilden, wat voor soort mensen. het wezen dat we in het gebouw willen hebben.”

Toen Vanzeir zijn oproep voor België ontving, vierde de hele ploeg feest. Hij werd opgehaald uit Genk, maar toen O’Loughlin een blik wierp op het bord in zijn kantoor, noemde hij twee andere voorbeelden van spelers die grote clubs in België mochten verlaten om hier succes te boeken.

Siebe van der Heyden is een linksbenige verdediger die ooit een belangrijke figuur was in de jeugdopleiding van Anderlecht. “Ik kan me voorstellen dat het gemakkelijk voor hem zou zijn om zich verloren te voelen”, zei O’Loughlin.

Senne Lynen is een middenvelder die ervoor koos Club Brugge te verlaten om in het eerste elftal in Nederland te gaan voetballen, maar werd buiten zijn positie als rechtsback gespeeld. Hij nam de tijd om zich aan te passen in België, maar speelde een sleutelrol in Union’s elektrische start van het seizoen voor zijn blessure.

“Het zijn twee mooie verhalen over spelers die in hun jeugd bij de eliteclubs in België zaten, Anderlecht en Club Brugge. Het zijn toptalenten, maar het voetbal zit vol met mensen die aanvoerder zijn van jeugdteams bij grote clubs en hun carrières verdwijnen plotseling.

“Een van onze waarden hier is moed en een van de manieren waarop we een voorbeeld van moed definiëren, is goed kunnen reageren op tegenslag. Voetbal zit vol moeilijkheden, zelfs voor spelers op het hoogste niveau. Zelfs de besten hebben het moeilijk. Deze mensen komen er doorheen.”

De man die alles bij elkaar heeft gebracht en van deze ongelijksoortige pool van talent een team heeft gemaakt, is de 55-jarige Felice Mazzu. Net als veel van zijn spelers heeft hij iets te verbeteren na slechts een paar maanden te hebben overleefd voordat hij in 2019 werd ontslagen door regerend kampioen Genk.

Zijn komst bij Union bracht promotie en nu dit.

“Hij is een speciaal type coach”, zei O’Loughlin. “Hij weet een groep te motiveren. Hij weet een winnaarsmentaliteit te stimuleren. Hij heeft de spelers het idee bijgebracht dat ze elke training moeten winnen. Het belangrijkste is dat hij de waarden van de club heeft omarmd.”

Als Mazzu de titel bij Union kan behalen, zal het dit seizoen zeker de meest ongelooflijke titelwinst in Europa zijn. Een dramatische overwinning op Cercle Brugge op zaterdag, na twee doelpunten achterstand in de late wedstrijd, zorgde ervoor dat ze hun voorsprong aan de top uitbreidden tot zes punten.

Er zijn zorgen over de titelbespreking. Niets in de buurt van een beslissing. Maar er was een erkenning dat wat er nu ook gebeurde, in een andere zin, de Unie had gewonnen. Ze hebben het Belgische voetbal op zijn kop gezet en een van de beroemdste namen teruggebracht naar de top.

O’Loughlin raakte meer gewend aan media-opdrachten. Dit is de agent die hem nu belt. “Sommige deuren zijn wat makkelijker te openen. Sommige mensen horen plotseling over clubs waar ze voorheen niets van wisten. Het is moeilijker om mensen aan het luisteren te krijgen.”

Er is een vastberadenheid om de kansen te laten tellen. “Duurzaamheid is onderdeel van onze toekomst. Op de achtergrond wordt hard gewerkt.” Maar men beseft ook dat ze niet uit het oog mogen verliezen wat het verhaal van de Union Saint-Gilloise zo bijzonder maakt.

“Er zijn plannen om commercieel te groeien, met behoud van dat speciale element. We willen het unieke karakter behouden. Het is makkelijk om verliefd te worden op deze club.”

Het Belgische voetbal vond het weer.