In het tegenoverliggende huis zijn ook de wederopbouwfondsen een probleem: Waltraud en Günter Groten hebben een afspraak gemaakt met de stad voor ondersteuning met de app. Maar toen ze bij het gemeentehuis aankwamen, waren ze teleurgesteld: “We dachten dat je al het papierwerk klaar had, iemand zou daar gaan zitten die alles zou opnemen en dan krijg je op een gegeven moment een bericht”, zegt Waltraud Groten. In plaats daarvan krijgen ze te horen dat dit niet mogelijk is.

Stadsadviescentrum helpt de getroffenen niet

“Om juridische redenen mogen ze niet alleen naar binnen, kregen we te horen. Daarom moesten we achter een computer gaan zitten waar we nog nooit eerder waren geweest en die moesten invoeren.” De Grotens, 79 en 80 jaar oud, kwamen thuis met niets te winnen – gefrustreerd en teleurgesteld. Nu zorgt zijn zoon voor de aanvraag.

Ook de familie Groten is afhankelijk van financiële hulp. Met de hulp van vele vrijwilligers hebben ze je begane grond gesloopt, de nieuwe chape ligt er in en de woonkamer ligt zelfs al een paar dagen onder het papier. Vrijwilligershulp blijft in Günter Groten stromen: “Er komen helpers uit de omgeving van Stuttgart. Ze pleisteren de muren, plakken het behang en schilderen.” Zonder deze hulp, zeggen ze, hadden ze het allang opgegeven.

Nieuwe schade wordt zichtbaar

Want er zijn altijd nieuwe onaangename verrassingen. In de keuken is olieschade zichtbaar aan de wanden. Bij een overstroming dringt stookolie de muren van het huis van de buren binnen. Günter Groten wenste dat hij deze schade kon beheersen. Maar het zal nog wel even duren voordat hij en zijn vrouw weer kunnen verhuizen. De twee hopen dat ze met Kerstmis naar huis zullen terugkeren.

Tot die tijd hebben ze nog veel werk te doen. Net achter het Grotenspark ligt de oever waar de vloed de aarde verscheurde. “Ons oude leven is weg, het is daar beneden in het gat”, zei Waltraud Groten. “We hadden een vol leven, we hadden rust, we wilden ervan genieten. Maar nu is het rusteloos.” Hij wordt ’s nachts nog steeds meerdere keren wakker.

Rusteloze nacht, wachtend op regendruppels

Ook buurvrouw Maria Dunkel had vele slapeloze nachten achter de rug. Toen ik thuiskwam, kwamen veel herinneringen boven: “Je luistert naar elk geluid, je merkt de scheuren, je wacht op de regendruppels.” En hoe blij haar man ook is om weer thuis te zijn – Ulrich Dunkel zegt ook nooit te vergeten hoe hij moet hebben ervaren toen verschillende huizen aan de overkant van de straat door overstromingen verdwenen: “Je moet gewoon uit het raam kijken. Vooral waar huizen ontbreken, de foto – Je neemt het mee naar het graf, je kunt het niet uitschakelen.”