Op 15 september 2021 hoorden we van het AUKUS-pact, een defensiealliantie tussen Australië, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Het is in het kader van dit pact dat Australië zojuist op maandag 22 november officieel heeft toegezegd een omstreden programma uit te rusten om zichzelf uit te rusten met nucleair aangedreven onderzeeërs. Dit is om acht geavanceerde onderzeeërs aan te schaffen die in staat zijn tot stealth-missies op lange afstand. De AUKUS-overeenkomst voorziet ook in een niet-gespecificeerd delen van cybernetische, kunstmatige intelligentie, kwantum- en onderzeeërcapaciteiten.

Minister van Defensie Peter Dutton heeft met Britse en Amerikaanse diplomaten de eerste gepubliceerde overeenkomst ondertekend onder AUKUS die de uitwisseling van “nucleaire voortstuwingsinformatie” tussen hun landen mogelijk maakt.

Deze tripartiete alliantie is gericht op militaire, industriële en technologische samenwerking en richt zich specifiek op verdieping en integratie van de vooruitgang in wetenschap en technologie, industriële capaciteiten en defensiegerelateerde toeleveringsketens. Bijzondere nadruk wordt gelegd op cybercapaciteiten, kunstmatige intelligentie, kwantumtechnologie en nieuwe onderwatercapaciteiten.

Daags na de aankondiging van de oprichting van AUKUS kondigde de Naval Group op initiatief van Australië de beëindiging aan van haar contract van 31 miljard euro met Australië voor de bouw van twaalf conventioneel aangedreven onderzeeërs. Deze annulering die vanuit de Verenigde Staten werd aangekondigd door Scott Morrison, de premier van Australië, werd door Frankrijk als een belediging aanvaard. In 2017 zei de Australische ambassadeur in Frankrijk in een interview met Le Parisien:

“We zijn pragmatisch. Onze beslissing is duidelijk gebaseerd op technische specificaties. Maar dit contract gaat verder dan de levering van defensiematerieel. Dit is een strategisch partnerschap tussen onze twee landen. Dit is de basis van de Frans-Australische betrekkingen voor de komende vier decennia.”

Maar de Australische regering veranderde van gedachten en koos daarom voor Amerikaanse of Britse kernonderzeeërs:

“De staat heeft gekozen voor traditionele voortstuwing voor zijn onderzeeërs, maar wil nu een nucleair aangedreven apparaat, dat niet door de Naval Group wordt geproduceerd.”

Na de ondertekening van de overeenkomst in Canberra op maandag met de Amerikaanse zaakgelastigde Michael Goldman en de Britse Hoge Commissaris voor Australië Victoria Treadell, zei de Australische minister van Defensie Peter Dutton:

“De overeenkomst zal Australië helpen een 18 maanden durend onderzoek naar onderzeeërverwervingen af ​​te ronden.”

Hij voegde er in een verklaring aan toe:

“Dankzij de toegang tot informatie die door deze overeenkomst wordt geboden, samen met de tientallen jaren ervaring van onze Britse en Amerikaanse partners op het gebied van nucleair aangedreven onderzeeërs, zal Australië ook in staat zijn om een ​​verantwoordelijke rentmeester te zijn. technologie.”

In het kader van het AUKUS-pact zal Australië acht geavanceerde nucleair aangedreven onderzeeërs verwerven die in staat zijn tot stealth-missies op lange afstand. Dit zal het RAN (Royal Australian Navy) slagkracht verschaffen in de vorm van Tomahawk-kruisraketten om torpedojagers te bewapenen, maar ook langeafstandsprecisieraketten voor de Royal Australian Air Force (RAAF) en grondtroepen. Het biedt ook een niet-gespecificeerd deel van cybernetische, kunstmatige intelligentie, kwantum- en onderzeeërmogelijkheden.

Bezorgdheid over het Aukuspact

Frankrijk was op het moment van ondertekening van het contract in overeenstemming met Australië en was vastbesloten om geen nucleair aangedreven onderzeeërs te leveren om te voldoen aan het nucleaire non-proliferatieverdrag, en de Australische autoriteiten waren het daarmee eens. Terwijl door de VS geleverde onderzeeërs, in tegenstelling tot die welke door Frankrijk zouden worden geleverd, op elk moment zonder problemen raketten met kernkoppen kunnen vervoeren, wat onverenigbaar is met non-proliferatie.

China noemde het pact een “zeer onverantwoordelijke bedreiging”. Deze kernonderzeeërs zouden inderdaad het toch al zeer onstabiele strategische evenwicht van de regio ondermijnen en de internationale gemeenschap zou ook kunnen worden aangetast.