De Nederlandse schok duidt op een schok in de kernregio van Europa

De Nederlandse rechtse politicus en leider van de PVV-partij, Geert Wilders, spreekt tot de pers na exit polls en voorlopige resultaten van de Nederlandse parlementsverkiezingen, in Den Haag, Nederland, 22 november 2023. REUTERS/Yves Herman/File Photo Licentierechten verkrijgen

BRUSSEL, 23 november (Reuters Breakingviews) – Nederlandse kiezers hebben Geert Wilders en zijn anti-immigranten, anti-EU Vrijheidspartij naar de eerste plaats geduwd bij de parlementsverkiezingen van woensdag. Dit geeft hem de eerste kans om het stokje over te nemen van de conservatieve premier Mark Rutte, als hij een coalitie kan smeden. Deze resultaten versterken de indruk dat de kern van Europa begint te vergaan.

De Partij voor de Vrijheid van Wilders (PVV), die heeft opgeroepen tot een moskeeverbod en een Nederlands referendum over de EU, lijkt 37 van de 150 zetels te gaan winnen, waarmee het eerdere aantal van 24 zetels in 2010 wordt overtroffen. De meest directe impact is de mogelijkheid patstelling. Zelfs als Wilders zijn meest radicale ideeën laat varen, zullen de reguliere conservatieven, die 24 zetels hebben behaald, misschien aarzelen om zijn zaak te steunen. Labour- en Groene politici, die samen 25 zetels behaalden, hebben gezegd dat ze niet zullen fuseren.

Dit zet Nederland op koers om het binnenlandse record van 299 dagen om een ​​regering te vormen te verbreken, hoewel het Belgische record van bijna twee jaar lang leider in de wereld moeilijk zal zijn. Politici willen wellicht geen compromissen sluiten in de aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement in juni. Ervan uitgaande dat er daarna een meerderheid kan worden gevormd, is het waarschijnlijk dat de partij geleid zal worden door of afhankelijk zal zijn van Wilders, waardoor de partij onvoorspelbaar en kwetsbaar wordt. Als alternatief zouden reguliere partijen een minderheidsregering kunnen vormen, wat eveneens een onstabiele formatie is.

De impact kan ook buiten Den Haag voelbaar zijn. Landen die te maken hebben met binnenlandse onrust kunnen zich tot Europa wenden als een manier om hun beleid te bepalen. Maar tegelijkertijd zullen de EU-onderhandelingen geen succes hebben als de staatshoofden niet kunnen samenwerken. De verkiezingsresultaten in Nederland, gecombineerd met de politieke onrust in Duitsland, zullen de hoop op een akkoord over de Europese begrotingsregels waarschijnlijk tegen het einde van het jaar de grond in boren. De opkomst van Wilders betekent ook dat Nederland een onaantastbaar land zal worden in zijn buitenlands beleid, vooral als het gaat om kwetsbare landen als Oekraïne en Israël. En hij zou zich kunnen verzetten tegen beleid dat prioriteit geeft aan de strijd tegen klimaatverandering boven economische groei, wat de inspanningen van Europa om af te stappen van fossiele brandstoffen bemoeilijkt.

Wilders sloot zich aan bij de Italiaanse premier Giorgia Meloni door voorheen taboe-standpunten in de reguliere samenleving te brengen, geholpen door de angst van kiezers voor immigratie. Soortgelijke schokken zijn mogelijk bij de Europese verkiezingen van volgend jaar, en bij toekomstige verkiezingen in Frankrijk en Duitsland, waar de Nationale Rallypartij van Marine Le Pen en de partij Alternatief voor Duitsland leidend of tweede zijn in de opiniepeilingen. De kern van Europa, die tijdens de crisis in de eurozone de ruggengraat van het blok vormde, is nu een wankel fundament.

Volgen @rebeccawire op X

CONTEXT NIEUWS

Bij de Nederlandse parlementsverkiezingen op 22 november won de Vrijheidspartij onder leiding van de populistische politicus Geert Wilders 37 van de 150 zetels, vóór 25 zetels voor de Labour/Groene Partij en 24 zetels voor de conservatieve Volkspartij voor Vrijheid en Democratie onder leiding van premier Mark Rutte.

Wilders zal nu proberen een coalitie te vormen en premier te worden. Rutte blijft de leiding zolang de gesprekken doorgaan. Een minderheidsregering onder leiding van een van de andere partijen is ook mogelijk.

In 2021 noteerde Nederland een recordaantal van 299 dagen van onderhandelingen over de vorming van een regering. België was tussen 2018 en 2020 652 dagen recordhouder.

Bewerking door Neil Unmack en Streisand Neto

Onze normen: Vertrouwensprincipes van Thomson Reuters.

De weergegeven meningen zijn die van de auteur. Dit weerspiegelt niet de standpunten van Reuters News, dat gebaseerd is op de Trust Principles en zich inzet voor integriteit, onafhankelijkheid en vrijwaring van vooroordelen.

Licentierechten verkrijgenopen een nieuw tabblad

Christiaan Huygens

"Ongeneeslijke alcoholfan. Trotse webbeoefenaar. Wannabe gamer. Muziekfanaat. Explorer."

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *