preekstoel. Het Europese sportmodel wordt momenteel geteisterd door twee grote bedreigingen. De eerste is de geleidelijke privatisering van grote continentale sportcompetities door gevestigde belangen die werkzaam zijn in vele individuele of collectieve disciplines, zoals de recente poging om een ​​”Super League” in Europa te creëren, op initiatief van enkele van de rijkste voetbalclubs.

De tweede bedreiging is het monopolie van grote internationale sportcompetities of evenementen door grote multinationale ondernemingen (Warner, Discovery, MGM, Amazon, Google) met aanzienlijke financiële slagkracht, of soevereine investeringsfondsen in handen van staten met onbeperkte middelen die niet aarzelen om sport te exploiteren, om het te gebruiken als politiek vertoon of een “diplomatiek wapen”.

Pogingen om het “algemeen belang” van de organisaties van grote sportcompetities en, meer in het algemeen, de financiële predatie van sport te veroveren, zijn bijzonder verontrustend omdat ze daarmee, door hun inflatoire neigingen, het verlies van universele waarden riskeren. gekoppeld aan het Europese sportmodel gebaseerd op solidariteit, duurzaamheid, inclusie en gebaseerd op open en eerlijke concurrentie.

Deze dodelijke aanval moet op politiek niveau volledig worden gestopt door de lidstaten van de Europese Unie en door de organen van de internationale sportbeweging, met name om de specifieke kenmerken van ons Europese model te beschermen: het piramidesysteem van op en neergaande clubs in competities, acceptatie, detectie, training en bescherming jonge spelers – lokaal getraind, in tegenstelling tot het gesloten competitiemodel.

“Belangrijke troef”

De huidige gezondheidscrisis heeft aangetoond in hoeverre sport een “belangrijk goed” is voor onze samenleving. De dramatische economische, financiële en sociale gevolgen die we nog niet hebben kunnen meten, zouden een elektrisch schokeffect moeten hebben voor de betrokken actoren: waar zijn de beloften van “rustiger en vriendelijker sporten”?

Anders is de gezondheidscrisis een versneller en onthuller geworden van een reeds bestaande trend voor het Franse profvoetbal. De duurzaamheid van zijn economisch model is niet gegarandeerd vanwege structurele onevenwichtigheden in de werking van de rekeningen, inflatie van loonkosten, overbezetting van professioneel personeel, gebrek aan aantrekkelijkheid van Ligue 1-wedstrijden, complexiteit van abonnementsaanbiedingen, hoge prijzen en moeilijkheidsgraad van toegang. die consumenten tot audiovisuele piraterij drijft.

Je hebt nog 61,82% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor klanten.