België heeft bekritiseerd voor een radicale euthanasiewet tijdens een bijeenkomst van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (UNHCR) in Genève, Zwitserland.

UNHCR ondergaatUniversele periodieke beoordeling”, waar de mensenrechtenrecords van de lidstaten onder de loep worden genomen en ze kunnen worden opgeroepen om hervormingen te overwegen. verschillende staten drang De Belgische overheid verbetert de behandeling van personen met een handicap en ouderen.

Sinds euthanasie in 2002 werd gelegaliseerd, heeft België een stijging gezien van het aantal geregistreerde euthanasiedoden door a honderd keer. In februari 2014 werd de wet zelfs gewijzigd, zodat artsen op elke leeftijd een einde konden maken aan het leven van kinderen.

Wettelijk en moreel recht op leven

Giorgio Mazzoli, juridisch medewerker voor ADF Internationaal in Genève zei: “Een rechtvaardige samenleving zorgt voor de meest kwetsbaren. Het internationaal recht beschermt het inherente recht op leven van iedereen en vereist dat staten de waardigheid en het leven van alle mensen beschermen, in plaats van er een einde aan te maken. Helaas hebben we in de loop der jaren de Belgische euthanasiewetten uit de hand zien lopen. In één geval eindigde het leven van een 23-jarige vrouw op tragische wijze in euthanasie vanwege haar worsteling met psychische problemen. Er is niets progressiefs aan een regering die weigert zorg en ondersteuning te bieden aan degenen die dit het meest nodig hebben. We dringen er bij de Belgische regering op aan om de aanbevelingen te aanvaarden die ze over deze kwestie heeft ontvangen: stop euthanasie en directe middelen om de palliatieve zorg te verbeteren voor degenen die hun natuurlijke levenseinde bereiken”.

De World Medical Association, die nauwe banden onderhoudt met de Verenigde Naties en haar verschillende instanties, lange tijd geweigerd legalisering van euthanasie en hulp bij zelfdoding als onethisch. Deze praktijk wordt al lang in verband gebracht met discriminerende houdingen ten opzichte van ouderen of personen met een handicap. In 2017 werd bijna 20% van de Belgische euthanasiedoden uitgevoerd bij patiënten die dezelfde symptomen vertonen als veroudering.

Vertegenwoordigers van Bangladesh uitten hun bezorgdheid in de Raad en verzochten de Belgische regering “het recht op leven van alle mensen tot aan de natuurlijke dood te beschermen en te bevorderen, zonder discriminatie op grond van leeftijd, handicap of enige andere reden”.

Bovendien drong de Haïtiaanse delegatie er bij België op aan “ervoor te zorgen dat patiënten palliatieve zorg van hoge kwaliteit krijgen”.

In zijn algemene opmerkingen maakte Egypte melding van bezorgdheid over euthanasie, wat mogelijk een schending zou kunnen zijn van de wet op mensenrechtenverdragen, die het aangeboren recht op leven van ieder mens bepalen.

Zaak tegen Belgische euthanasiewet aanhangig bij Europese hoogste rechtbank

België is momenteel gedwongen om zijn euthanasiewetten te verdedigen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Mensenrechtenorganisatie ADF International steunt de zaak van Tom Mortier, die tegen de huidige wet is nadat hij in 2012 zijn moeder verloor aan een dodelijke procedure.

Mortier zei: “Het grote probleem in onze samenleving is dat we de betekenis van voor elkaar zorgen lijken te hebben verloren”.

Hij doorgaan,,Mijn moeder heeft ernstige psychische problemen. Hij heeft zijn hele leven te maken gehad met depressies. Hij werd jarenlang behandeld door een psychiater en uiteindelijk werd het contact tussen ons verbroken. Een jaar later kreeg hij een dodelijke injectie. Noch de oncoloog die de injectie toedient, noch het ziekenhuis heeft mij of mijn broer verteld dat onze moeder euthanasie overwoog. Ik kwam er een dag later achter toen ik door het ziekenhuis werd gecontacteerd met het verzoek om voor de praktische zaken te zorgen.”

Dat huidige wet in België bepaalt dat de persoon moet verkeren in ‘een zinloze medische toestand van voortdurend en ondraaglijk lichamelijk of geestelijk lijden dat niet kan worden verlicht, als gevolg van een ernstige en ongeneeslijke aandoening veroorzaakt door ziekte of ongeval’. Toms moeder is lichamelijk gezond en de psychiater die hem meer dan twee decennia heeft behandeld, is het er niet mee eens dat hij voldoet aan de wettelijke vereisten voor euthanasie in België. Niettemin werd hij in 2012 geëuthanaseerd door een oncoloog zonder bekende psychiatrische kwalificaties.

De arts die verantwoordelijk is voor het laten inslapen van Mortiers moeder is momenteel covoorzitter van de Belgische Federale Commissie, instantie die verantwoordelijk is voor de beoordeling van euthanasiezaken om ervoor te zorgen dat de wet niet wordt overtreden. Hij leidde ook een pro-euthanasieorganisatie die voor haar dood betalingen ontving van Mortiers moeder. Ondanks dit alles stemde de Federale Commissie volgens de Belgische regering “unaniem” om euthanasie in dit geval goed te keuren.

De zaak zit nu voor de hoogste rechtbank van Europa en heeft het potentieel om een precedent scheppen voor euthanasiewetten voor de meer dan 820 miljoen Europeanen in de 47 lidstaten van de Raad van Europa die onderworpen zijn aan zijn beslissingen, waaronder het VK.

Robert Clarke, adjunct-directeur van Advocacy voor ADF International, die Tom Mortier voor de rechtbank vertegenwoordigde, zei: “In België werden in het openbaar glibberige hellingen gezien en in dit geval zagen we tragische gevolgen. Volgens de laatste overheidsrapporten worden meer dan zes mensen per dag op deze manier geëuthanaseerd, en dat is misschien het topje van de ijsberg. Deze cijfers onthullen de waarheid dat, als deze wet eenmaal is aangenomen, de effecten van euthanasie niet meer kunnen worden gecontroleerd. België heeft zichzelf op een traject gezet dat, in het beste geval, de meest kwetsbaren impliciet vertelt dat hun leven niet de moeite waard is om geleefd te worden”.

Een woordvoerster van Right To Life UK, Catherine Robinson, zei: “Het is van cruciaal belang voor de volksgezondheid dat we het recht op leven beschermen. Het is gebruikelijk dat actievoerders voor hulp bij zelfdoding beweren dat hun doelen gericht zijn op autonomie en het verlichten van lijden, maar zoals we kunnen zien in bijna alle rechtsgebieden waar de praktijk legaal is, gaat het bijna altijd verder dan een klein aantal van deze gevallen, zoals was het geval in België. , inclusief mensen met een psychische aandoening en een handicap. Dit is onaanvaardbaar en riekt naar eugenetica, een idee dat in de vuilnisbak van de geschiedenis zou moeten worden gegooid. We hopen dat deze zaak succesvol is en een precedent schept voor een meer redelijke en meelevende wet in alle lidstaten van de Raad van Europa.”