Niet dat ze Kevin De Bruyne weer naar huis willen sturen. Maar de situatie is moeilijk. “We vroegen ons af wat we met hem moesten doen”, zegt Roland Breugelmans, die midden jaren 2000 de jeugdopleiding van KRC Genk leidde en nog steeds doet. De Bruyne was toen 15 jaar en een streep door het landschap. Dat hij iets duidelijk had. Goeie voetjes is wat Belgen een kicker zoals hij noemen – goede voeten.
De Bruyne is erg snel en in staat situaties in het spel te herkennen die andere spelers niet kennen. “Maar hij was niet onze ster, en niemand voorspelde dat hij op een dag een speler van wereldklasse zou worden”, aldus Breugelmans. Het grootste probleem tussen 2005 en 2006 was dat de huidige profs van Manchester City vaak gefrustreerd waren. “Zijn hoofd wordt rood als er iets misgaat”, zei Breugelmans lachend.
Het gebeurde vaker als De Bruyne een ideale pass speelde die helaas niemand meer liet. Of wanneer een tegenstander die groter en sterker is dan hij hem zojuist het duel heeft laten verliezen. Achteraf zou je kunnen zeggen dat een geweldige voetballer vastzat in het lichaam van een kind.
Breugelmans nadert de zestig en werkt al 32 jaar voor de club in de driehoek België, Nederland en Duitsland. Toen ze zich zorgen maakten over De Bruyne, namen ze een simpele beslissing: “We gaven hem tijd en we brachten tijd met hem door.”
[Wenn Sie aktuelle Nachrichten aus Berlin, Deutschland und der Welt live auf Ihr Handy haben wollen, empfehlen wir Ihnen unsere App, die Sie hier für Apple- und Android-Geräte herunterladen können]
Breugelmans doet meer denken aan een pianoleraar dan aan een voetbalmanager, en je zou het ontroerende verhaal verwachten van een man die tot het uiterste ging om ervoor te zorgen dat een wereldcarrière in zijn jeugd niet werd verhinderd. Want zelfs vandaag de dag falen buitengewone talenten te vroeg in het voetbal omdat ze te mager zijn, hun frustratie niet kunnen bedwingen en niemand genoeg geduld voor ze heeft. Maar in dit geval is dat maar de helft van het verhaal, want geduld is een onderdeel van het systeem, niet alleen bij Genk, maar in het hele Belgische jeugdvoetbal.
Het nationale team van het land staat sinds september 2018 bovenaan de wereldranglijst en eindigde als derde op het WK in Rusland. Kevin De Bruyne is een wereldster zoals spits Romelu Lukaku van Inter Milan of doelman Thibaut Courtois van Real Madrid.
Over het algemeen zijn bijna alle nationale spelers topspelers in een van de vijf grote competities. Verbazingwekkend, want België heeft maar een goede elf miljoen inwoners en de Belgische competitie is zo klein dat er maar één club rechtstreeks de Champions League in mag. De laatste Europese titel ging naar België in 1988 toen KV Mechelen de Europacup II won.
Er zijn bijvoorbeeld minder tafelvoetballers in België dan in de omgeving van Parijs
Om uit te leggen waarom er nog steeds veel topspelers in het land zijn, brengt Kris Van Der Haegen verschillende dia’s op het scherm. Hij is verantwoordelijk voor de coaching van coaches bij de Belgische voetbalbond en is daarom ook belangrijk voor de promotie van jong talent. Van Der Haegen sprak er enthousiast over en ging graag op zoek naar foto’s van wat ze in België aan het doen waren.
De ene toont een handvol bananen in verschillende mate van rijpheid, van onrijpe groene tot eetbare rijpe. “Sommige coaches willen gewoon rijpe bananen”, zegt hij. We bedoelen spelers die meteen kunnen geven. Maar omdat er in België minder tafelvoetballers zijn dan bijvoorbeeld in de wijde omgeving van Parijs, moeten ze ook zorgen voor degenen die potentieel hebben maar zich fysiek niet goed hebben ontwikkeld. Groene bananen dus.
Voor zulke spelers in de U15, U16 en U17 vormde de bond in 2008 het toekomstige nationale team, waar ze samenkwamen voor hun eigen koers. Van Der Haegen heeft twee vertellende foto’s uit het eerste jaar met de in 1993 geboren kicker. De spelers van de toekomstige ploeg lijken op hun kleine broertjes naast hen uit de vaste ploeg.
Er zijn twee spelers in het huidige nationale team die deze late wedstrijd zijn ingeslagen: Yannick Carrasco, die nu voor Atletico Madrid speelt, en Timothy Castagne van Leicester City. Voor Van Der Haegen deden in totaal vijf spelers mee in de categorie groene bananen.
Ook Kevin De Bruyne, die te oud was toen het toekomstige team werd opgericht. Maar hoe herken je laatontwikkelend talent? “Als scout moet je kijken naar wat deze jongens weg van de bal doen, omdat ze de neiging hebben om niet met vijf tegenstanders te spelen”, aldus Van Der Haegen. Om het potentieel beter te herkennen, biedt de vereniging al tien jaar speciale cursussen aan voor jonge scouts. “We geven ze een bril zodat ze beter kunnen zien”, zegt Van Der Haegen.
Op een middag eind april trainden verschillende jeugdteams op de werf van KRC Genk rond de groene stortplaats, vroeger een grote kolenmijn. Vanaf de eerste verdieping van het functionele gebouw kun je ook het stadion zien, de jonge spelers moeten altijd aan hun grote doelen denken.
Van de provincie Limburg tot de grote voetbalwereld – zoals De Bruyne en Courtois
Het feit dat professionals op deze site oefenen, moet ook kinderen inspireren, en de cafetaria-inrichting nog meer. De hele voorwand is bekleed met fotocollages waarop spelers uit de provincie Limburg te zien zijn hebben hun weg gevonden naar de wereld van het grote voetbal, vooral De Bruyne en Courtois natuurlijk.
Koen Daerden, 38, is technisch directeur van de academie en heeft professioneel gespeeld bij Genk. In 2002 werd hij verkozen tot beste rookie in de Belgische eerste klasse. Tegelijkertijd werd de eerste steen gelegd voor de huidige academie. Als je hem vraagt wat er in de opleiding van de volgende generatie is veranderd ten opzichte van zijn tijd, dan blaast Daerden eerst hulpeloos tegen zijn wangen. “Ik weet niet eens waar ik moet beginnen, eigenlijk alles”, zei hij.
Toen Daerden zeven jaar geleden, na het einde van zijn spelerscarrière, terugkeerde naar Genk, was hij bijna een beetje verrast om kinderen en jongeren te zien voetballen. Je bent veel beter dan hij op dezelfde leeftijd. “Zelfs de elfjarigen hebben echt veel vertrouwen aan de bal. Handling is voor hen niet van belang, de bal en zij vormen een eenheid. “Sindsdien zijn de jongens beter geworden.
Dat deze zaak iets te maken had met een sportramp. In 2000 was België samen met Nederland gastheer van het EK en werden de Rode Duivels in de voorronde uitgeschakeld. Omdat in een schandelijke faillissementsanalyse duidelijk werd dat de Belgische kickers niet meer internationaal mee konden doen, werd de jeugdopleiding op zijn kop gezet.
Mensen als Van Der Haegen of Breugelmans waren erbij toen een radicaal idee ontstond: voortaan moet de focus niet op het team liggen, maar op de individuele spelers. “Voetbal is een collectieve sport, maar het wordt gespeeld door individuen”, zegt Van Der Haegen. Daarom is dribbelen sindsdien de focus van de training.
Vooral de allerkleinsten moeten op een leuke manier leren omgaan met de bal. “Voordat ze leren passen, moeten ze eerst kunnen dribbelen.” En dat is met zowel het rechter- als het linkerbeen, met slechts één been wordt niet getraind. Van Der Haegen noemde het “Straatvoetbal 2.0” en door de jaren heen heeft de Belgische Bond hier verdere conclusies uit getrokken.
[Lesen Sie hier alle wichtigen Entwicklungen der EM im Tagesspiegel-Liveblog]
De jongste speler bij U6 heeft nu slechts twee spelers, drie van U7, vijf van U8, acht van U10 en slechts elf spelers van U14. En ook hier dachten ze dat pas een jaar later te laten gebeuren. Kleinere teams op een kleiner speelveld betekent automatisch dat de spelers meer balbezit hebben.
Het is interessant om de Belgische route te vergelijken met de route in Duitsland. Het faillissement op Euro 2000 in dit land leidde immers ook tot hervatting van talentpromotie met verplichte junior performance centers, die uiteindelijk de basis werden voor het winnen van het WK 2014. In België was er daarentegen een lichte vertraging in zijn uitwerking. Dit is te verklaren door het feit dat aanvankelijk enkel RSC Anderlecht en KRC Genk het opleidingscentrum professioneel uitbaatten. Ondertussen zijn ook Club Brugge en Standard Luik aangesloten, terwijl de andere clubs meestal enkel jonge, deeltijdse coaches hebben.
Maar de zaken komen eraan en vooral KRC Genk heeft daar voor gezorgd. In 2010 won hij het Belgisch kampioenschap met vijf spelers van eigen afkomst, waaronder de 17-jarige De Bruyne en de 18-jarige doelman Thibaut Courtois. Rij na rij zijn hier andere topspelers opgeleid en overgeplaatst, of het nu de groene bananen Carrasco en Castagne zijn of Dennis Praet, die nu ook speelt voor Leicester City, Christian Benteke (Crystal Palace), Leandro Trossard (Brighton), Divock Origi ( Liverpool FC) of Wolfsburgs-doelman Coen Casteels.
Voor een club uit een stad zo groot als Fulda is het spectaculair. “We kregen zelfs telefoontjes van clubs in Brazilië en China met de vraag: wat is het geheim van je baan?” zei Darden. “Toen keken we elkaar aan en vroegen ons af: wat is ons geheim?”
Uiteindelijk bestaat het geheim uit vele kleine geheimen. Eén ding is zeker: een consequente focus op individuele vaardigheden. “Wij geloven niet in gewicht en lengte, maar in goede techniek, beweging en cognitieve vaardigheden”, zegt Daerden. Het leidde er ook toe dat er nu veel betere spitsen in België zijn dan hier.
Geïnstitutionaliseerd geduld is een ander geheim. Dus tot aan de U16’s staat elke speler gegarandeerd 70 procent van de speeltijd op het veld, zelfs als dat soms betekent dat je ook verliest. Zo pakken ze het tenminste aan bij KRC Genk. Het is echter ook makkelijker omdat er geen team kan degraderen uit de gesloten juniorencompetitie.
Genk won net de Beker van België, met de 24-jarige teamcaptain Bryan Heynen en de 19-jarige doelman Maarten Vandevoordt, twee spelers die al sinds U7 en U8 bij de club zijn, stonden in de finale op het veld. De wacht van Vandevoordt wordt beschouwd als de nieuwe Courtois. Aangezien KRC Genk ook leeft van het verkopen van eigen talent in de grotere competities, krijgt de junior academie de meeste aandacht.
De Bruyne bracht op 20-jarige leeftijd heel wat ervaring mee
Sportief directeur van de club was ooit een jeugdtrainer, en de jeugd en professionele afdelingen waren nauw met elkaar verbonden. Er moeten altijd minimaal acht jonge spelers in de selectie van het eerste elftal zitten, dat zijn er al tien of elf. En aangezien de Belgische competitie niet zo sterk is in internationale vergelijkingen, werd hier al vroeg talent ingezet.
Toen Kevin De Bruyne onlangs werd gevraagd wat hem zou helpen in zijn carrière, zei hij dat hij honderd competitieve wedstrijden had gespeeld toen hij op twintigjarige leeftijd naar Chelsea verhuisde.
Eens per maand ontmoeten alle jeugdleiders van de Belgische club Kris Van Der Haegen in Brussel. “Als land zijn we te klein om niet mee te werken”, zei hij. Regelmatig worden verbeteringen aangebracht via korte officiële kanalen, dingen zijn altijd in beweging. Onlangs realiseerden ze zich bijvoorbeeld dat er in België fantastische keepers zijn, solide centrale verdedigers, creatieve middenvelders en zeer gevaarlijke spitsen, maar dat er een tekort is aan vleugelspelers. “We leggen te veel nadruk op creativiteit”, zegt Van Der Haegen. Daar trok hij zich niets van aan. Hij had al een idee hoe ze het probleem zouden oplossen.
“Certified introvert. Devoted internet fanatic. Subtly charming troublemaker. Thinker.”
