ADVERTENTIE

Het houden van federale verkiezingen in België de afgelopen jaren heeft onvermijdelijk geleid tot een grotere waakzaamheid van de kant van de Guinness World Record-juryleden.

In december 2011 vestigde het land een wereldrecord voor de langste periode zonder regering in vredestijd, namelijk 589 dagen zonder gekozen regering.

Opmerkelijk genoeg brak België in augustus van dit jaar zijn eigen record, na de val van de regering van premier Charles Michel in december 2018. De daaropvolgende verkiezingen in mei 2019 verdeelden een land dat al langs ideologische lijnen verdeeld was, verder, waarbij het extreemrechtse Vlaams Belang (VB) partij) voerde de stemming aan in Nederlandstalig Vlaanderen en de linkse Belgische Arbeiderspartij (PVDA-PTB) werd sterker in Franstalig Wallonië.

De Janus-achtige identiteit van België is lange tijd een kenmerk geweest van de Belgische politiek, waarbij taalkundige en etnische verschillen een bron van twist zijn die waarschijnlijk nooit volledig zal verdwijnen.

In plaats van een einde te maken aan de politieke crisis, hebben de contrasterende verkiezingsresultaten deze verlengd.

Vandaag (woensdag), na bijna 500 dagen van intensieve onderhandelingen, werd het programma van de regering onder leiding van de Vlaamse liberaal Alexander De Croo afgerond tussen zeven partijen in heel België met taalkundige en politieke meningsverschillen, waaronder liberalen, socialisten, de Groene Partij en de Christelijke Partij. Democraten Nederland – de zogenaamde “Vivaldi-coalitie”.

Terwijl de nieuwe regering haar plannen aan het verfijnen is, blijft het onduidelijk of de regeling veel Belgen zal plezieren.

Gebrek aan geloofwaardigheid

Een van de belangrijkste taken van de nieuwe regering van De Croo zal het overwinnen van de impact van de wereldwijde pandemie zijn. België is het land dat het zwaarst getroffen is door het virus in Europa in termen van sterfgevallen per 100.000 inwoners en staat op de derde plaats in de wereld.

Volgens dr. Peter Bursens, hoogleraar politieke wetenschappen aan de Universiteit Antwerpen, staat de overheid voor een grotere uitdaging: het herstel van het vertrouwen.

“Het is duidelijk dat het lang heeft geduurd [to form a government] “Het heeft naar mijn mening de geloofwaardigheid en het vertrouwen van alle partijen en alle politieke actoren die bij deze episode betrokken zijn geschaad”, vertelde hij aan Euronews.

“Een van de belangrijkste dingen voor deze regering is het herstel van het vertrouwen in de regering en de politiek in het algemeen, denk ik. Niet alleen focussen op degenen die in de meerderheid in de regering zitten, maar ook op degenen in de oppositie, omdat ze bij verschillende gelegenheden , betrokken geweest bij pogingen om een ​​regering te vormen.”

Hoewel er “veel continuïteit” was tussen de vorige regering en de zittende regering, zei Bursens, deed de aankondiging van een nieuwe coalitie weinig om de onrust en onrust in Vlaanderen te onderdrukken.

De Nederlandstalige partijen die zich bij de coalitie aansluiten vertegenwoordigen minder dan de helft van de Vlaamse kiezers, wat in sommige kringen een omslagpunt is.

Tijdens een van de vreemdste demonstraties protesteerden studenten van de jongerenafdeling van de partij Nieuwe Vlaamse Alliantie (N-VA) in zes universiteitssteden in de regio door condooms uit te delen met het opschrift “F*** Vivaldi”, verwijzend naar de nieuwe coalitie.

Taalkundige verdeeldheid

Het vormen van een regering in dit kleine land met ruim elf miljoen inwoners is een zeer volwassen proces. Het eindproduct wordt vaak gevormd nadat de verschillen tussen gemeenschappen zijn aangewakkerd.

Om de regionale en taalkundige verschillen die zijn 190-jarige geschiedenis bestrijken te overbruggen, heeft België een uiterst complex politiek systeem ingevoerd dat in de eerste plaats is ontworpen voor pacificatie.

In tegenstelling tot eerdere opiniepeilingen bleken de verkiezingsresultaten van 2019 aanleiding te geven tot verschillende regionale klachten, met name beweringen dat de Vlamingen hun stemrecht verloren vanwege wat zij zagen als een gebrek aan vertegenwoordiging in de nieuwe regering.

“Er wordt een verhaal naar voren gebracht door radicaalrechtse partijen, nationalistische partijen. Het is ondemocratisch dat er geen meerderheid bestaat onder de Vlaamse partijen in het federale parlement”, aldus Bursens.

ADVERTENTIE

“Dat is een verhaal waarvan ik denk dat het verkeerd is, omdat er geen enkele bepaling in de grondwet is die zo’n meerderheid vereist. Je hebt niet eens een meerderheid in de regering nodig, je kunt zelfs een minderheidsregering hebben,” vervolgde hij.

“België is altijd een land geweest met veel, laten we zeggen, verdeeldheid. De taalkloof is er één van, misschien wel de meest prominente in de recente geschiedenis. Ik denk dat het net zo eerlijk is om te benadrukken dat het niet de enige politieke verdeeldheid is die in het land heeft plaatsgevonden.”

“Ik denk dat het allerbelangrijkste de manier is waarop de federale structuur is opgebouwd, het feit dat de partijen verdeeld zijn, enzovoort. Dit soort overdreven nadruk op verschillen maakt bestuur erg moeilijk.”

Naast het herstel van het vertrouwen in het federale systeem heeft de regering nu nog meer hindernissen waar ze doorheen moet springen.

“De regering moet bewijzen dat ze ongelijk hebben en duidelijk maken dat de regering het hele land kan regeren”, voegde Bursens eraan toe.

ADVERTENTIE

Staatshervorming

Nu langdurige coalitiegesprekken en vaak onstabiele regeringen de afgelopen jaren eerder regel dan uitzondering zijn geworden, is het niet onmogelijk dat de manier waarop de staat wordt bestuurd moet veranderen.

‘Ik geloof echt dat de huidige federale structuur niet werkt zoals je zou hopen’, zei Bursens. “Er zijn veel ideeën over.”

In landen als Spanje en Groot-Brittannië zorgen politieke, culturele en zelfs economische breuklijnen voor meer steun voor onafhankelijkheidsbewegingen in Catalonië en Schotland, als een manier om het evenwicht te herstellen. Voor sommige mensen in België is de oprichting van een aparte staat ook het antwoord.

Bursens ziet de aantrekkingskracht van Vlaams-nationalistische partijen als het Vlaams Belang, dat tweede werd in de regio bij de federale verkiezingen van 2019. “Het uiteindelijke doel van de nationalisten is uiteraard verdeeldheid. Daar is een sterk argument voor, want het is veel gemakkelijker om een ​​meer homogene samenleving te besturen, enzovoort.”

Ondanks een opkomend nationalisme is er nog geen duidelijke meerderheid die de onafhankelijkheid in Vlaanderen steunt. Zelfs toen België werd getroffen door een politieke crisis, was slechts 37 procent van de respondenten Vlaming Ipsos-enquête die van december 2019 zeiden dat ze zouden stemmen om het land te splitsen als er een officieel referendum zou worden gehouden, vergeleken met 14 procent van de Walen en 17 procent van de Brusselaars.

ADVERTENTIE

Uiteraard is dit slechts één visie op de toekomst van België, een andere is een herijking van de bestaande federale structuur.

“Als je naar de geschiedenis kijkt, zie je wat er op het gebied van herstructurering is gedaan: de staatshervormingen zijn zeer geleidelijk verlopen”, zei hij. “Het lijkt een beetje op de Europese Unie. Uiteindelijk krijg je een heel ingewikkeld systeem, dus het is goed om een ​​stap terug te doen en te kijken hoe we de samenleving kunnen organiseren.”

“Je kunt je andere vormen van federalisme voorstellen, bijvoorbeeld in de manier waarop Duitsland werkt en de manier waarop de relatie tussen het federale niveau en het substatelijke niveau is georganiseerd.

Apathie

Bestaat er dus een veelbelovende toekomst voor een land dat wordt gedeeld door verschillen? Het antwoord ligt in de Belgische geschiedenis, die bijna twee eeuwen teruggaat.

Terwijl elk van de Belgische regio’s grenst aan landen die dezelfde moedertaal spreken, heeft de onverschilligheid van Vlaanderen en Wallonië ten opzichte van Nederland en Frankrijk, ontstaan ​​door buitenlandse invasies door hun buren en revoluties om hun vrijheid veilig te stellen, de twee landen onwaarschijnlijke bondgenoten mogelijk gemaakt.

ADVERTENTIE

De grootste vijand van Federaal België is niet de historische uitbuiting van de heterogeniteit van het land. Maar ook apathie.

“Veel mensen zijn onverschillig geworden. Ze zijn onverschillig geworden tegenover de politiek”, concludeerde Bursens.

‘Je moet mensen op de een of andere manier betrekken om de democratie te laten werken, toch?

“Dit is een van de gevaarlijke implicaties van deze hele episode, omdat mensen dit zo beu worden dat ze zich afkeren van de politiek. Ik denk dat het een zeer ernstige situatie gaat worden.”

Elke weekdag om 19.00 uur CEST brengt Uncovering Europe Europese verhalen die verder gaan dan de krantenkoppen. Download de Euronews-app om meldingen over dit en andere laatste nieuwsverhalen te ontvangen. Deze applicatie is beschikbaar op Appel En Indonesisch: Android apparaat.

ADVERTENTIE