De meerderheid van de besmette mensen bevindt zich in Rwanda‘De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zei gisteren in haar eerste rapport dat beide landen uitbraken van het Marburg-virus hadden onder gezondheidswerkers, en dat er enkele ziekten waren gemeld in districten die grenzen aan drie andere Afrikaanse landen. risicobeoordeling.

De bron van de uitbraak van het Marburg-virusRwanda‘Eerst– nog steeds niet‘onbekend, in afwachting van de bevindingen van verder onderzoek door Rwandese gezondheidsfunctionarissen, aldus de WHO. Het Rwandese ministerie van Volksgezondheid vandaag gemeld De toevoeging van 2 bevestigde gevallen en 1 sterfgeval brengt de totale uitbraak op 29 gevallen, waarvan 10 fataal. Deze uitbraak is een van de grootste uitbraken van het Marburg-virus, een nauwe neef van Ebola.

26 gevallen geregistreerd bij de WHO‘De laatste informatie omvat gezondheidswerkers in twee ziekenhuizen in Kigali, het land‘hoofdstad. De WHO merkt op dat infecties bij gezondheidswerkers verdere verspreiding kunnen veroorzaken als ze niet vroegtijdig onder controle worden gebracht.

Grensrisico’s voor Congo, Oeganda en Tanzania

““Het belang van het screenen van alle mensen die gezondheidsinstellingen binnenkomen en het monitoren van intramurale patiënten voor snelle identificatie, isolatie en kennisgeving”, aldus de WHO. Volgens mediaberichtenHet land heeft ziekenhuisbezoeken verboden en er is slechts één verpleegkundige per patiënt toegestaan.

De bevestigde gevallen in Kigali vormen een risico op internationale verspreiding, aangezien de hoofdstad een internationale luchthaven heeft en wegverbindingen naar verschillende Oost-Afrikaanse steden.

Eén op de 300 contacten met bevestigde gevallen is naar België gereisd. Gezondheidsfunctionarissen uit België vertelden de WHO dat het individu gezond bleef, een monitoringperiode van 21 dagen had doorlopen en geen risico voor de volksgezondheid vormde.

Er zijn gevallen gemeld uit zeven staten en districten. Hoewel de meeste zich in en rond Kigali bevinden, komen sommigen naar verluidt uit Rubavu in het westen aan de grens met de Democratische Republiek Congo (DRC) en uit Nyagatare nabij de grens met Oeganda en Tanzania.

Tanzania rapporteerde, samen met Equatoriaal-Guinea, de eerste uitbraak van het Marburg-virus in 2023. Volgens de WHO zijn de getroffen gebieden in Tanzania‘De eerste uitbraak was Kagera, dat grenst aan Rwanda.

De WHO beoordeelt het risico op Marburg als zeer hoog in Rwanda, hoog in de regio en laag op mondiaal niveau.

Voordelen en uitdagingen in het verschiet in Rwanda

Op X gisteren, Craig Spencer, MD, MPH, een arts voor spoedeisende hulp die in West-Afrika in de regio werkt‘Hoewel Ebola en Marburg vergelijkbare virussen zijn, zijn er belangrijke verschillen, met name de vaccins en behandelingen die voor Ebola zijn goedgekeurd, maar alleen de experimentele vaccins en behandelingen uit Marburg, wat volgens hem vooral frustrerend is na een aantal recente onderzoeken. Marburg-uitbraken zijn al jaren geleden. Momenteel studeert hij aan de Brown University‘s School voor Volksgezondheid.

Hij zei Rwanda‘De uitbraak verspreidt zich misschien al weken, maar het opsporen van de eerste gevallen kan lastig zijn, vooral in landen waar de ziekte nog niet heeft plaatsgevonden.‘Ik heb nog nooit eerder tegen een soortgelijke uitbraak gevochten.

Rwanda‘Het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem is sterk en heeft uitstekend werk verricht op het gebied van epidemiologisch onderzoek en contacttracering, aldus Spencer.

De hogere concentratie van gevallen in Kigali is zorgwekkend, maar het stelt gezondheidsfunctionarissen ook in staat om mitigatiemaatregelen en het traceren van contacten efficiënter uit te voeren, zei hij, eraan toevoegend dat het zorgwekkender zou zijn als de meerderheid van de gevallen zich binnen de grenzen van het land zou voordoen, zoals in het grensgebied. DRC en Burundi, die zwakkere gezondheidszorgsystemen hebben.

Ondersteunende zorg kan levens redden, en de klinische capaciteit in Rwanda is uitstekend, aldus Spencer. “Maar het opbouwen en behouden van een sterke groep zorgverleners voor de lange termijn is altijd erg lastig, vooral omdat sommige mensen ziek worden.”