Zoals gebruikelijk bracht Emmanuel André (UZLeuven / KULeuven) zijn smartphone mee om te praten over de epidemiologische situatie in ons land. De microbioloog en voormalig interfederaal woordvoerder van de strijd tegen het coronavirus sprak op Twitter over het belang van eerstelijnsgezondheidszorg.

“Tijdens de eerste golf was onze aandacht gericht op de bezettingsgraad van bedden op de intensive care. Dankzij vaccinaties en verworven immuniteit heeft een dalend aantal besmette mensen vandaag acute zorg nodig. Daarnaast heeft het gezondheidssysteem interventies ontwikkeld om de verspreiding van het virus tegen te gaan. Testen en traceren verliest echter zijn effectiviteit naarmate het zijn maximale capaciteit nadert. Tijdens de eerste golf wordt de noodrem (“lockdown”) geactiveerd op basis van ziekenhuisverzadiging. Omdat het ziekenhuis als eerste tekenen van burn-out vertoonde. Omdat het aandeel geïnfecteerde mensen dat een ernstige vorm van de ziekte zal ontwikkelen zo laag zal zijn, zal de eerstelijnszorg, die zorgt voor alle geïnfecteerden, paradoxaal genoeg meer moeten doen. “, hij legde uit.

Emmanuel André roept de komst van de Omicron-variant in ons land op: “Deze golf van infecties geassocieerd met Omicron zal ons zorgsysteem op eerstelijnsniveau (huisarts, testing & tracing) waarschijnlijk lang voor de tweede lijn (ziekenhuis) overspoelen. Deze tweede regel is misschien niet eens vol. Daarom kunnen we deze fase bereiken waarin we moeten heroverwegen welke rol we willen geven aan de eerste lijn, die voorlopig al deze geïnfecteerde of risicovolle mensen test en volgt. Omdat het aantal van deze mensen nieuwe hoogten zal bereiken.”

De microbioloog voegt eraan toe: “maar we zijn nog niet op het punt gekomen waarop we verantwoord kunnen ‘loslaten’. Omdat er nog te veel kwetsbare mensen zijn die niet voldoende geïmmuniseerd zijn, en omdat we nog niet alles weten over de virulentie van de Omicron toen het explodeerde in onze samenleving, het stadium waarin we moeten vertrouwen op onze collectieve intelligentie, die ons in staat stelt ons gedrag snel en effectief aan te passen om dit aanhoudende risico te voorkomen en te beheersen “.

Hij eindigde uiteindelijk met een boodschap van hoop: “We zullen er komen. Alweer “.