Yves, een pseudoniem, is 65 jaar. Hij was 15 jaar lid van Alanon. Het was dankzij deze aanpak dat hij zei dat hij het vandaag goed deed.

“Het kostte me veel moed om de deur van Alanon te duwen, omdat ik weet dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Met het Alanon-programma geef ik uitdrukking aan het ongemak dat me altijd heeft geleefd”, zei hij zaterdagavond. Vervolgens sprak hij na de show in het Waterloo cultureel centrum, “Gewone stilte.” Dit is een show die probeert de taboes rond alcoholisme te doorbreken.

Yves had een alcoholische en gewelddadige vader: “Ik herinner me geen evenwichtige momenten thuis. Er was nooit een kalm klimaat. Tijdens familiefeesten, met Kerstmis, waren er altijd ongelukken”, legde hij me uit. Wat slechts een ongeluk was, werd alledaags. In die mate dat zijn vader alles verloor. Zijn bedrijf bloeide, maar hij ging failliet. Hij heeft zelfs een tijd in de gevangenis gezeten. Yves had jarenlang geen contact met zijn vader die naar de Anonieme Alcoholisten ging en stopte met drinken: “Maar dat alles heeft zijn sporen achtergelaten. Dus ik heb de banden verbroken. Dit is een reflex die veel jonge mensen hebben: het probleem dichten. Dit is naar mijn mening niet goed: het haalt ons altijd in, vroeg of laat . later”.

In het bericht dat hij aan het einde van het stuk voorleest, keert hij terug naar deze moeilijke jeugd: “Mijn jeugd werd me ontnomen. Ik had recht op de onvoorwaardelijke liefde van mijn ouders, ik verloor de zorgeloosheid die met de kindertijd gepaard ging. Als tiener voelde ik me al snel geïnvesteerd in een missie, mijn moeder te hulp komen”.

Alcoholisme zal voor de tweede keer het leven van Yves op zijn kop zetten. Deze keer was het zijn vrouw die begon te drinken: “Ik zag een probleem. Maar voordat we het toegaven, duurde het lang. Eerst zochten we excuses en toen vergaten we onszelf helemaal”. Dus zei hij tegen zichzelf dat hij zijn kinderen moest beschermen.

Dus drong hij eerst door de deur van Alanon, waar hij al ongeveer vijftien jaar samenkwam: “Dankzij Alanon heb ik vrede gesloten met mijn verleden, ik accepteerde dat mijn vader deze ziekte had, vond de positieve kant, herkende de menselijke waarden die hij aan mij doorgaf”.

En 4-5 jaar geleden zette Yves een nieuwe stap: onderdeel worden van Alateen Guides. Dit zijn bijeenkomsten alleen voor kinderen en jongeren die in huishoudens met alcohol wonen: “Wij Alateen Guides definiëren onszelf als vrijgevochten loodgieters. Als de kraan eenmaal is aangezet, droogt hij niet uit.”

Voor Yves is het belangrijk dat kinderen die in deze situaties leven, van buitenaf een luisterend oor kunnen vinden, dat ze hen vertellen dat wat ze ervaren niet normaal is: “het maken van deze observaties kan helpen bij de wederopbouw”, legde hij ons uit.

Alle getuigen die we ontmoetten drongen erop aan: er is een uitweg.