Het gebeurde op zondagavond 9 januari aan het einde van het TF1-televisiejournaal. En deze maandagochtend kunnen we het nog steeds niet vergeten. Rusteloze indruk. Artikelen gaan niet door. Stromae is terug na een lange stilte, want “Racine carrée”, het album van al zijn successen, dateert uit 2013. Zijn hitreeks is indrukwekkend, zijn platen zijn nog steeds in trek, de Belgische zanger stopt nooit met draaien. Tot uitgeput. Gordijn. Nalatigheid. We gaan niet op de soep spugen, eerlijk gezegd, we hadden veel plezier. We vergeleken hem zelfs met landgenoot Jacques Brel en eerlijk gezegd hebben we er geen spijt van – nou ja, niet te veel.

‘Wat is er met Stromae gebeurd?’ Men vraagt ​​zich af. We vragen ons niet meer af. Ze komt terug. Op. Ondertussen trouwde hij, werd er een kind geboren, begon hij een kledingcollectie en speelde hij muziek met Dua Lipa, Orelsan en anderen.

Klassiekers, rap, pop, rock… Onze beste albums van 2021

Zijn terugkeer naar huis begon slecht, het nummer dat als verkenner werd gestuurd, “Health”, lijkt te zijn gered uit de overblijfselen van zijn vorige album: het sociale thema van dansmuziek. En daar vragen we ons af: en zo niet, wat is er dan nieuw, Stromae?

Na 7 minuten slipte de motor

En toen gebeurde het zondagavond aan het einde van 20.00 uur op TF1. Journalist Anne-Claire Coudray stelt haar gasten voor op de set, lanceert een kort verslag van haar carrière en begint een reeks rituele vragen. Een interview is nogal alledaags – hoewel zeer, zeer respectvol – zeer “televisienieuws”, vaak op de grens van promotionele oefeningen. OKE.

Behalve dat, na ongeveer zeven minuten, de motor slipte. Op een totaal onverwachte en vervormde manier. Voor vragen van journalisten: “In je liedjes praat je veel over eenzaamheid, helpt muziek je ervan los te komen? », antwoordde Stromae niet. Maar het publiek hoorde enkele pianonoten weergalmen. Wat is deze muziek?

De zanger begint dan met een niet-overeenkomend nummer en onthult de titel aan de camera, onder onze stomverbaasde ogen. Plots zijn we niet meer op de tv-nieuwsset, we worden in een Jacques Demy-film geduwd! Slecht, de film.

We hadden bijna gehoopt dat Anne-Claire Coudray, net als de kleurrijke danseressen uit “Demoiselles de Rochefort”, op de tafel zou springen en een kleine choreografie zou beginnen. Maar, maar, maar… We staan ​​niet voor de “Cherbourg Umbrella”! We zouden om 20.00 uur aanwezig zijn op TF1, die door een collega met een perskaart werd overhandigd.

Koppig oud ding

Opeens was alles in de war. Er is geen verschil meer tussen de informatieruimte, die onderhevig is aan dit hardnekkige oude ding dat journalistieke ethiek wordt genoemd, en de clipruimte. Er is geen verschil meer tussen zorgvuldige etiquette en het verloop van de show. Geen scheiding meer tussen verre uitzichten en zakelijke imperatieven.

“Bedankt Stromae voor zo’n mooi cadeau”, sloot de verslaggever af.

Stromae: “soucidaire” gedachten

Het gebeurde zondagavond aan het einde van 20.00 uur op TF1. Wat men ook mag denken van de kwaliteit van zijn uitvoering, Stromae gaf Guy Debord en “Société du Spectaculaire” (1967). Een grote klap gaat uit naar al diegenen die nog steeds willen geloven dat televisie iets anders kan zijn dan een ruimte die alle entertainment vervreemdt, en dat een journalist niet dezelfde rol te spelen heeft als intermitterend. Anne-Claire Coudray is het eens met degenen die overal in het Westen met de borden paraderen: “Media is rot! media medeplichtige! “

Stromae’s lied deze zondag heet “Hell”, het gaat over zelfmoord (journalistiek, voor ons). Maar zondagavond, aan het einde van 20.00 uur op TF1, kwamen alle pujaïsme, alle populisme, alle samenzweringen in de hemel terecht.