Union Saint-Gilloise voert deze kerst de Belgische ranglijst aan. De pas gepromoveerde club keert voor het eerst in 48 jaar terug naar de Premier League, maar het is een tegengesteld verhaal met een twist. Ze zijn ook de derde meest succesvolle club in het Belgische voetbal.

De laatste van hun 11 landstitels arriveerden in 1935, maar Union Saint-Gilloise floreerde opnieuw met de Engelse eigenaar Tony Bloom en de in Ierland geboren sportief directeur Chris O’Loughlin. Dit is een verhaal dat tot de verbeelding spreekt in België en daarbuiten.

Er is Dante Vanzeir, een jonge vleugelspeler uit Genk die inbrak in het nationale team van Roberto Martinez. Er is Christian Burgess, een voormalige Portsmouth-verdediger die het avontuur van zijn leven heeft gehad. Beiden scoorden in de 2-0 uitoverwinning van vorige week.

Union is doordrenkt van traditie, van de glas-in-loodramen van het 102-jaar oude stadion tot het feit dat het de eerste wedstrijd van Spanje was. “Het stadion is een beschermd gebouw en we spelen er graag omdat het magisch is”, zegt O’Loughlin. Luchtsporten.

Maar het is ook een modern succesverhaal, met de signeersessies onder Alex Muzio nu de afgunst van België. Een goede besluitvorming brengt deze club weer aan de top.

Deze stijging is onvermijdelijk. Union had vorig seizoen niet het grootste tweedeklassebudget, laat staan ​​de middelen om Anderlecht en Club Brugge te verslaan. Het is ook niet gemakkelijk. O’Loughlin herinnert zich nog zijn eerste week op de baan in 2019.

“Ik heb woensdag mijn trainersbaan afgerond en ben hier donderdag begonnen als de nieuwe sportief directeur”, herinnert hij zich. “De coach kwam en we hadden een vergadering in de ochtend. Die avond klopte hij op mijn deur en ging naar Amiens in Frankrijk.

“Welkom als sportief directeur.

“Ik was van plan me te concentreren op het werven en bouwen van een cultuur, nu ben ik op zoek naar een nieuwe coach en moet ik verschillende trainingssessies doorlopen. Best lastig omdat er geen coach is. Ze gingen allemaal goed naar Frankrijk. “

Het is een steile leercurve geweest voor een man wiens reis net zo ongelooflijk was als zijn club. O’Loughlin, geboren in Limerick in een gezin in Belfast, verhuisde als jonge jongen naar Zuid-Afrika, waar hij vaak cricket zag spelen in de West Province in Newlands.

Zijn eclectische cv omvat coachingposities bij de Orlando Pirates in Johannesburg, Melbourne Victory in Australië en Charlton Athletic in Engeland, aan beide kanten van de reis naar België. Hij behaalde een UEFA-professionele licentie bij de Noord-Ierse federatie.

Maar zijn eerste trainingservaring kwam in de township.

“Mensen dachten dat mijn eerste baan bij de Orlando Pirates was, maar daarvoor was ik een vrije coach. Je zou het grassroots kunnen noemen, maar er is geen gras op dat land in de township. “

Er werden banden gesmeed, vooral met Thabo Mokgothu, de vriend die deze blanke huid opdroeg aan de jonge hoop van Daveyton. “Elke ervaring die ik in het verleden had, kon me niet voorbereiden op de baan die ik momenteel heb”, zei hij. Maar dit is niet helemaal waar.

“Ik denk dat veel van mijn liefde voor het spel voortkomt uit de township en die passie. “

Wanneer hij wordt belast met het vestigen van nieuwe culturele waarden in de Unie, blijft zijn enthousiasme onbetwistbaar. Het team is een mix van leeftijden en achtergronden, maar ze hebben allemaal iets te bewijzen. Er wordt gebruik gemaakt van data, maar de focus ligt op kwaliteit die niet in het werkblad staat.

“Hier hebben we een waardesysteem. Het wordt niet gevonden. We hebben er veel aan gewerkt, ikzelf, de CEO en de president. We ontmoetten specialisten die ons hielpen bij het formuleren van onze manier van denken, wat we zochten. Je ziet veel aan de spelers.

“Ik sprak onlangs met een speler die de divisie echt heeft meegemaakt. Ik bedoel de vijfde divisie van hun land en in tegenstelling tot Engeland met een professioneel piramidespel helemaal. In sommige landen is de vierde divisie semi-professioneel.

“Als een speler dit doet, zie je al een voorbeeld van ons waardesysteem omdat het moed, inzet en passie vereist. U kunt beginnen met het definiëren ervan. Ik kon met een speler praten en ontdekte dat hij op 19-jarige leeftijd een ACL had en het hele seizoen out was.

“Hij kwam niet alleen terug, maar hij kwam na een bepaalde tijd sterker terug. Een ander voorbeeld is als we wat onderzoek doen en ontdekken dat een speler een stichting heeft, maar deze niet op sociale media plaatst. Je begint een beeld bij een man op te bouwen.

“We zijn niet op zoek naar engelen. We wilden een uitgesproken persoonlijkheid, een die sterk was, een die stil was, een die wild was. Het is belangrijk om momentum te hebben. Je kunt verschillende doelen hebben, maar er moet iets zijn dat iedereen bindt. Wij geloven dat ons waardesysteem helpt.

“Denk logisch na. We hebben allemaal verschillende achtergronden, en ineens komen we allemaal bij elkaar en besteden we gemiddeld 250 trainingen per seizoen aan hetzelfde doel. Je kunt verschillende persoonlijkheden hebben, maar je hebt nodig wat elke speler gemeen heeft.

“Ik denk dat het huidige succes een product is van het werk van dat eerste seizoen. Er is een grote overgang. Dan wordt er een duidelijk oordeel geveld. Dat is wanneer we bepalen wat voor soort spelers we willen bij de club, wat voor soort mensen we in het gebouw willen. “

Toen Vanzeir zijn oproep kreeg in België, vierde het hele team feest. Hij werd opgepikt in Genk, maar toen O’Loughlin een blik wierp op de spelerstafel in zijn kantoor, noemde hij nog twee voorbeelden van spelers die grote clubs in België mochten verlaten om hier succes te boeken.

Siebe van der Heyden is een linkshandige verdediger die een prominente figuur was in de academie van Anderlecht. Hij werd benaderd voor grote dingen voordat hij in de Nederlandse tweede klasse belandde. “Ik kan me voorstellen dat het gemakkelijk voor hem zou zijn om zich verloren te voelen”, zei O’Loughlin.

Senne Lynen is een middenvelder die ervoor koos Club Brugge te verlaten om in het eerste elftal in Nederland te gaan voetballen, maar werd overgeplaatst naar rechtsback. Het duurde lang voordat hij zich aanpaste in België, maar speelde een sleutelrol in de start van Union aan het elektrische seizoen vóór zijn blessure.

“Dit zijn twee mooie verhalen van spelers die in hun jeugd bij de eliteclubs in België waren, Anderlecht en Club Brugge. Ze zijn het beste talent, maar het voetbal zit vol met mensen die aanvoerder zijn van jeugdteams bij grote clubs en hun carrières verdwijnen plotseling.

“Een van onze waarden hier is moed en een van de manieren waarop we een voorbeeld van moed definiëren, is goed kunnen reageren op tegenslag. Voetbal zit vol moeilijkheden, zelfs voor spelers van het hoogste niveau. Zelfs de besten hebben het moeilijk. Deze mensen zijn er geweest. “

Degene die alles bij elkaar bracht en deze ongelijksoortige pool van talent in een team veranderde, was Felice Mazzu, 55. Net als veel van zijn spelers heeft hij iets te verbeteren na slechts enkele maanden voordat hij werd ontslagen door regerend kampioen Genk 2019.

Cam to Union gaf hem een ​​promotie en nu dit.

“Hij is een speciale coach”, zei O’Loughlin. “Hij weet een groep te motiveren. Hij weet een winnaarsmentaliteit te pushen. Hij maakte de spelers duidelijk dat ze elke training moeten winnen. Het belangrijkste is dat hij de waarden van de club omarmt. “

Als Mazzu de titel aan Union kan toekennen, zal het dit seizoen zeker de meest ongelooflijke titelwinst in Europa zijn. Een spectaculaire overwinning op Cercle de Bruges op zaterdag, na twee doelpunten te hebben achterstand laat in de wedstrijd, breidde hun voorsprong uit tot zes punten.

Er is angst bij het praten over de titel. Niets dat in de buurt komt van een beslissing. Maar men erkende dat wat er nu ook gebeurde, in een andere zin, de Unie had gewonnen. Ze hebben het Belgische voetbal op zijn kop gezet en een van zijn bekendste namen weer bovenaan de ranglijst gezet.

O’Loughlin raakt gewend aan de functie van de media. De agenten bellen hem nu. “Sommige deuren zijn wat makkelijker te openen. Sommige mensen hoorden ineens over een club die ze nog niet kenden. Vroeger was het moeilijker om mensen te laten luisteren. “

Er is een vastberadenheid om de kansen te laten tellen. “Duurzaamheid maakt deel uit van onze toekomst. Er is veel achtergrondwerk. Maar men realiseerde zich ook dat ze niet uit het oog mochten verliezen wat de geschiedenis van de Unie van Sint-Gillis zo bijzonder maakte.

“Het is de bedoeling om commercieel uit te breiden, met behoud van dit specifieke element. Die uniciteit willen we behouden. Het is gemakkelijk om verliefd te worden op deze club. “

Het Belgische voetbal vond het opnieuw.