Ze haalden amper de tafel, maar dat weerhield de volgende generatie Belgische snookerspelers er niet van om nu hun helden na te bootsen.

Twintig jaar geleden sierde Luca Brecel zelf dezelfde baize van de Sports Snooker club in de gemeente Maasmechelen, in Vlaanderen, vlakbij de Nederlandse grens.

Zoals vaak het geval is wanneer een sportprins wordt gekroond, leggen degenen die zijn opgegroeid met het talent uit hoe ze het vanaf het begin voorspelden.

Jeugdvriend Stephanos Poulios, wiens vader eigenaar is van deze snookerhal, herinnert zich dat de achtjarige Luca voor het eerst binnenkwam.

“Hij was klein en mijn vader sprak met zijn vader Carlo”, vertelde hij aan de BBC.

“Hij [Carlo] zei: ‘Dit is mijn zoon en je kunt tegen hem spelen.’ En ik had zoiets van: ‘Ja, maar hij weet niet hoe hij moet spelen. Ik wil niet met hem spelen.”

Op 10-jarige leeftijd, twee jaar ouder dan hij, deed Stephanos het al goed op het jeugdcircuit in België, maar toen Luca eenmaal met lessen begon, keken hij en iedereen bij de club meteen verbaasd toe.

“Binnen een paar maanden was hij mij voorbijgestreefd. Met mijn coaching 10% omhoog ging hij 300% vooruit. Wat een talent, een echt talent.”

Voor de vader van Stephanos, Georgios, staat een speciale herinnering aan de jonge ster in zijn geheugen gegrift.

Georgios beeldde uit hoe de jonge Luca in eerste instantie de rest zou gebruiken voor elke treffer, hoe dicht de speelbal ook bij het kussen was.

In 2012, toen hij net zijn 17e verjaardag vierde, werd Luca Brecel de jongste kwalificatiewedstrijd ooit op het World Snooker Championship.

Het maakte meteen een grote indruk thuis, legt Stephanos uit.

“We zien hier ook veel jonge kinderen die willen spelen. Sommigen snooker, anderen poolen omdat een kleinere tafel voor hen misschien makkelijker is.”

België heeft nu wereldkampioenen en Stephanos hoopt op een nog grotere zege.

“Het gaat exploderen, en steeds meer mensen gaan snooker spelen en we zullen in de toekomst veel mensen in de Top 16 laten spelen.”

Dus wie moeten we erkennen voor het koesteren van een helder talent in de vorm van de jonge Luca Brecel?

Oud-coach Jean Iser speelde zeker zijn rol.

Naast de tafel waar zijn wonderkind prijswinnende prijzen begon te verzamelen, legt hij uit hoe hij tussen 2008 en 2009 Luca’s tienerspel ontwikkelde.

“Ik ben een keer met hem mee geweest naar Portimão [Portuguese snooker tournament] waar hij Jimmy White speelt… en op dat moment telt er maar één ding voor Luca en dat is het spel spelen. Daar is hij.”

Er is de afgelopen 24 uur veel gemaakt van Luca Brecel’s zelfverklaarde feesten en zorgeloze houding die hem aan een wereldkroon hebben geholpen.

Maar Jean zegt dat Luca als jonge tiener een grote toewijding toonde – in feite een obsessie met de sport – door 10 uur per dag te oefenen, zowel in de snookerhal als later bij zijn vader en moeder thuis.

“Als er één speler is die het verdient om wereldkampioen te worden, dan is het Luca. 100% zeker.”

Elke uitbreiding van het spel zou geweldig zijn voor Snooker in Maasmechelen met zoveel clubs voorgoed gesloten.

“Hier in België en hier in Limburg [province], veel clubs gesloten. Er zijn niet genoeg spelers voor hen. Of mensen consumeren niet genoeg [food and drink] en het is moeilijk voor hen om te overleven,” zei Stephanos.

En eigenaar Georgios onthulde dat hij nu zijn plannen laat varen om een ​​van deze drie resterende snookertafels te verkopen en ze te vervangen door een zesde pooltafel.

“Als snooker explodeert in België, dan zullen er nieuwe clubs en nieuwe plaatsen verschijnen en zullen spelers veel plaatsen hebben om naartoe te gaan.”

De nieuwe generatie – gewend aan snelle technologie – kan zich laten inspireren door stillere games, ook al zijn de games van Luca Brecel zo dynamisch.

“Het is duidelijk dat voor jonge kinderen, als hun ouders vijf minuten of 30 minuten moeten rijden om bij een snookerplek te komen, dat een groot verschil is.”

Luca Brecel is zijn roots niet vergeten en komt nog af en toe naar de club, zegt Stephanos, maar niet om te snookeren.

“Hij kwam darten met vrienden. Hij kan ook heel goed darten.”

Het May Day-weekend kan het best worden herinnerd als de tijd dat de Belgian Bullets het startschot afvuurden op de snookerboom in zijn land – en in heel Europa.

Bijkomende berichtgeving door Xavier Vanpevenaege & Pol Reygaerts