S Club 7-ster Paul Cattermole is op 46-jarige leeftijd overleden, weken nadat de band een comeback-tour aankondigde.

“Het is met grote droefheid dat we het onverwachte overlijden van onze geliefde zoon en broer Paul Cattermole bekendmaken”, aldus een verklaring van de familie en de popgroep.

Hij stierf donderdag en de doodsoorzaak was onbekend, maar er waren geen verdachte omstandigheden, zei hij.

S Club 7 was een van de grootste popacts van eind jaren negentig en begin jaren 2000.

Hun hits zijn Reach, Don’t Stop Movin’ en S Club Party. In totaal hadden ze 11 Britse top 10-singles, waaronder vier nummer één-singles, en verkochten ze wereldwijd meer dan 10 miljoen albums. Ze wonnen ook twee Brit Awards.

De verklaring zei: “Hoewel de doodsoorzaak momenteel onbekend is, heeft de politie van Dorset bevestigd dat er geen verdachte omstandigheden waren. Paul’s familie, vrienden en mede-S Club-leden vragen op dit moment om privacy.”

Op sociale media zeiden zijn bandleden dat ze “absoluut kapot” waren.

“Er zijn geen woorden om het diepe verdriet en het verlies dat we allemaal voelen te beschrijven”, schreven ze.

“We hebben zoveel geluk dat we hem in ons leven hebben en zijn dankbaar voor de geweldige herinneringen die we hebben.

“Hij zal door ieder van ons erg gemist worden.”

In februari kondigde de groep een reünietour aan, met 11 arenadata in het VK en Ierland gepland voor later dit jaar.

Eerbetoon stroomde binnen van fans en vrienden. TV- en radiopresentator Vernon Kay zei dat het nieuws van de dood van Cattermole “diep triest” was.

Jeremy Edwards, ex-vriend van Rachel Stevens van S Club 7, schreef: “Mijn gedachten en liefde voor al je vrienden en familie.”

Manager Simon Fuller, die de groep in 1998 oprichtte, zei: “Paul was een baken voor een generatie popmuziekfans en hij zal erg gemist worden. We zijn allemaal diep geschokt en bedroefd door dit nieuws.”

Tv-presentator Lorraine Kelly zei dat Cattermole “een aardige vent” was om te interviewen, en ze was “overweldigd door hoe zachtaardig en verlegen hij was”.

Door Annabel Rackham, cultuurverslaggever van BBC News

Ik herinner me nog de vreugde die ik voelde als achtjarige toen mijn moeder me vertelde dat ze kaartjes had gekregen voor de coolste show in de stad – S Club 7 in de Wembley Arena in 2002.

Popbands zijn op het hoogtepunt van hun roem en je kunt niet ontsnappen aan een schooldisco of verjaardagsfeestje zonder te dansen op Reach of S Club Party.

Wat ik niet wist toen ik de arena betrad, nadat ik mijn moeder had gesmeekt om een ​​bandshirt en een gigantische glowstick voor me te kopen, was dat dit een van Paul Cattermole’s laatste live-optredens als onderdeel van de band zou zijn. Hij vertrok een paar maanden later toen ze van S Club 7 naar gewoon S club gingen.

Ik herinner me dat iedereen op de basisschool er kapot van was toen hun favoriete zeven stukken op waren. Paul liep nooit voorop in de band als het op media aankwam, maar hij voelde zich een deel van het meubilair.

Ik was heel blij toen hij aankondigde dat hij deel zou uitmaken van de viering van de 25e verjaardag en ik kijk ernaar uit om hem en de rest van de band later dit jaar in de O2 te zien. Het is moeilijk om vandaag een stukje van je kindertijd te verliezen en ik weet zeker dat veel andere fans er net zo over denken.

Cattermole werd geboren in St Albans, Hertfordshire, en haar grootvader werkte in de beroemde Abbey Road-studio’s in Londen, waardoor ze op jonge leeftijd het idee kreeg om werk in de muziek te zoeken.

Als tiener ging hij naar het Nationaal Jeugd Muziektheater en dacht dat zijn toekomst zou liggen in het optreden op het hoofdpodium.

Op 16-jarige leeftijd besloot hij een andere muzikale richting in te slaan en vormde hij een heavy metal band genaamd Skua. Een paar jaar later twijfelde hij een beetje of hij zich bij de popgroep zou voegen, maar na enige aanvankelijke aarzeling vond hij dat het een te goede kans was om te weigeren.

S Club 7 verwierf bekendheid in 1999 in het BBC-kinderprogramma Miami 7 voordat het een groot hitparade boekte.

Cattermole verliet de groep in 2002 en zei dat de band naar een koeler, moderner geluid wilde gaan, terwijl hun management wilde dat ze bij bubblegum-pop bleven.

Cattermole voegde zich weer bij zijn oude band, maar worstelde om uit de pop-niche te ontsnappen, en zijn banden met S Club waren te sterk om hem in staat te stellen een geloofwaardige rockcarrière te smeden.

Na zijn vertrek liet de overgebleven groep het nummer van hun naam vallen en splitste zich uiteindelijk het volgende jaar.

Eind jaren 2000 en begin 2010 waren er gedeeltelijke reünies – sommige met Cattermole.

“Dat waren vijf jaar van mijn leven”, zei hij tegen The Guardian. “Toen ik 20 was, dacht ik echt dat tegen de tijd dat ik 40 was, het klaar zou zijn. En dat was het niet… Ik beantwoord al 20 jaar S Club-vragen.

“Het zal geweldig zijn – het zal gelukzaligheid zijn – op een dag hoeft het niet zo te zijn, maar het hoort erbij en dat accepteer ik volledig.”

De zeven leden van S Club kwamen in 2014 weer bij elkaar en Cattermole speelde het jaar daarop in de toneelproductie van The Rocky Horror Show. Hij zei echter dat hij tijdens die tour “op een zeer slechte manier” gewond was geraakt.

“Er zijn een paar dansen die niet gechoreografeerd zijn [that went wrong] en iemand viel op mij vertelde hij NME in 2018.

Door de blessure had hij moeite om een ​​goede baan te vinden, en hij zei dat hij nog nooit had gezien hoeveel geld zijn groep verdiende.

In 2018 plaatste hij zijn Brit Award-beeldje – won beste nieuwkomer van 2000 – op eBay. Hij zei dat hij “mager” was, met een faillissement op de loer na een forse belastingaanslag.

Ze vertelde ITV’s Loose Women dat ze in een reality-tv-show wilde zijn, maar “ze wilden me niet”.

Volgens The Guardian nam Cattermole in 2019 allerlei baantjes, onder meer als manager van een gemeenschapsradiostation.

De band heeft blijk gegeven van opwinding over hun aanstaande tour en vertelde de krant Sun dat ze de wereld “een beetje vreugde” willen brengen na zulke moeilijke tijden.

Cattermole zei in februari dit jaar tegen de krant: “Er is een gevoel, en dat neem ik van iedereen aan, maar er is een oprecht positief gevoel.

“Het was alsof, laten we gaan en mensen gelukkig maken en tegelijkertijd onszelf gelukkig maken.”