Er zijn veel boeken geschreven over de genocide op de Tutsi’s in 1994.

Een van de nieuwste publicaties, die vrijdag in Kigali wordt gelanceerd, is getiteld “Genocide tegen Tutsi’s en de Rwandese kerken: tussen verdriet en ontkenning”.

Geschreven door Philippe Denis, Senior Professor in Christelijke Geschiedenis aan de Universiteit van KwaZulu-Natal, Zuid-Afrika, Het 358 pagina’s tellende boek biedt inzicht in vragen zoals waarom sommige delen van Rwandese kerken ‘een dubbelzinnige houding aannamen’ ten opzichte van de genocide.

Denis, een Belgische katholieke priester van de Dominicaanse Orde, woont in Zuid-Afrika.

Het boek bespreekt ook kwesties die kunnen voorkomen dat Rwandese kerken accepteren dat ze enige verantwoordelijkheid hebben, en hoe men rekening moet houden met de inspanningen van andere sectoren van kerken om de genocide te herdenken en te herdenken en pastorale programma’s opnieuw op te bouwen. Omschrijving.

Het is gebaseerd op interviews met overlevenden van genocide, Rwandese ballingen, missionarissen en regeringsfunctionarissen, evenals kerkarchieven en andere bronnen.

Dit boek wordt beschreven als de eerste academische studie van het christendom en de genocide van de Tutsi’s die deze controversiële vragen diepgaand onderzoekt en meer interne diversiteit binnen christelijke kerken onthult dan vaak wordt aangenomen.

Terwijl sommige christenen, zowel protestanten als katholieken, risico’s namen om de Tutsi’s te beschermen, “accepteerden anderen kritiekloos het standpunt van de interim-regering dat de Tutsi’s de vijand van het volk waren en sommigen, zelfs geestelijken en geestelijken, moordenaars hielpen”.

Kerkleiders faalden niet alleen om de genocide op Tutsi’s te veroordelen, maar sommigen van hen namen actief deel aan het drie maanden durende bloedbad dat het leven kostte aan meer dan een miljoen mensen. Verscheidene zijn voor de rechter gebracht in zowel Rwanda als bij het ICTR, het tribunaal van de Verenigde Naties in Tanzania.

Duizenden slachtoffers vermoord in een gebedshuis of kerkcomplex nadat ze daar hun toevlucht hadden gezocht. Verschillende kerken zijn sindsdien genocide-monumenten geworden.

Dit nieuwe boek richt zich op de periode tussen 1994 en 2000, waarbij de auteurs in detail de reacties onderzoeken van twee kerken in het bijzonder, de Rwandese Katholieke Kerk, “de grootste en meest complexe”, en de Presbyteriaanse Kerk, “die een onvoorwaardelijk pleidooi hield overeenkomst in december 1996. “.

Dit boek onderzoekt het geval van de La Crête Congo-Nijl katholieke parochie in het westen van Rwanda, die destijds werd voorgezeten door de Franse priester Gabriel Maindron, een “persoon die door genocide-overlevenden ervan wordt beschuldigd zich niet publiekelijk tegen genocide te hebben verzet en nauwe banden te hebben met aan de autoriteiten en verschillende daders”.

“In 1997 begon de defensieve houding van veel katholieken te veranderen”, zeggen de auteurs. “De Buitengewone Synode over Etnocentriciteit 1999-2000 was een mijlpaal. Maar vooral in de onmiddellijke nasleep van de genocide blijven er spanningen en vermoedens bestaan.”

Het boekpresentatie-evenement in Kigali is gepland voor vrijdag in de Kigali Public Library.

Meer over de auteur

Denis is de oprichter en bestuurslid van het Sinomlando Centre for Oral History and Memory Work in Africa en geassocieerd lid van de Koninklijke Academie van België.

Hij heeft een doctoraat in de geschiedenis van de Universiteit van Luik, België, met een proefschrift over de institutionalisering van vluchtelingenkerken in het Rijndal (1538-1564), en is auteur of co-auteur van negen boeken en talrijke peer-reviewed tijdschriftartikelen of hoofdstukken uit boeken.

Denis’ belangrijkste expertisegebieden zijn religieuze geschiedenis, orale geschiedenis en geheugenstudies, met zijn recente onderzoeksgebieden, waaronder de geschiedenis van contextuele theologie in Zuid-Afrika, HIV/AIDS en de genocide van Tutsi’s in Rwanda.

editor@newtimesrwanda.com

Volg tompoet