Paul Seixas werd een boeman van de categorie Cadet. Reeds Frans straatkampioen, Frans winnaar van de bekerronde veldrijden in Quelneuc, en nu Frans disciplinaire kampioen, deze zaterdag, in Liévin (zie classificatie). De racer uit Auvergne-Rhône-Alpes was doodsbang op het circuit van Hauts-de-France en verzamelde pips, maar Cadet 2 trok warmer blauw aan en maakte het verschil in de laatste ronde. Voor DirectVelo, Paul Seixas, vol volwassenheid, kijkt terug op zijn racen, dat had kunnen uitlopen op een nachtmerrie, maar ook op zijn toekomstige ambities, gevolgd door het Citroën U19 AG2R Team.

DirectVelo: Hoe was je race?
Paul Seixas: Ik begon niet zo goed, daarna kwam ik vrij snel bij de eerste 6-7. De eerste helft had ik wat problemen, ik wreef veel met Breton. Hij trapte met de fiets tegen mijn knie, ik had de hele race veel pijn. Ik arriveerde in de tweede ronde, ik crashte na een overhang. Ik had een schoen die loskwam, ik moest stoppen om hem weer aan te doen. Ik was niet ver van de leiding, maar plotseling verloor ik nog eens 20 of 30 seconden in het verhaal en stond ik nog 7e.

Hoe ben je dan weer opgestaan?
Technisch gezien ben ik nog steeds op jacht naar aardappelen. Ik probeerde te bereiken. Bij de bel zag ik dat ik nog niet zo ver was, want ik geloofde even dat het voorbij was. Mentaal gaf het me een boost van energie. Ik verdubbelde, fysiek was ik uiteindelijk frisser, het maakte het verschil. Ik leid helemaal aan het einde, in het laatste deel van de post. Ik heb mijn fiets veranderd, ik had het eerder moeten doen. Maar het bracht me op snelheid, ik vergrootte de kloof een beetje en het werkte.

“HET WAS ECHT VERSCHRIKKELIJK”

Hoe ga je om met deze mentale beproeving, als je al je problemen hebt?
Ik probeer mezelf nooit wijs te maken dat het verknald is, het is altijd te doen, maar ik weet dat het heel moeilijk zal worden. Je moet er mentaal en technisch zijn. Ik zei tegen mezelf dat ik niets te verliezen had, ik moest naar buiten gaan en doen wat ik kon. Het werkt.

Wat vind je van het circuit en zijn staat?
Het was verschrikkelijk. Er is veel modder. Ik heb soms wat moeite in de modder, ik heb liever droog en sterk terrein. Ik kwalificeer me als sterk en licht. Daar moest ik me aanpassen. Meestal deed ik dit jaar in de modder het niet goed en had ik wat problemen. Maar daar pakte ik ze aan om mezelf te motiveren, om tegen mezelf te zeggen dat er niets te verliezen was, ook al bevond ik me niet in een zeer gunstige positie.

“NIET IN EEN HOGERE CATEGORIE MOET HIERBOVEN ZIJN”

Je bent gevolgd door AG2R en Kampioen van Frankrijk Cadetten op de weg, heb je enige indrukken van groeiende en veranderende dimensies?
Dat is natuurlijk iets dat me volwassener heeft gemaakt toen ik het racen naderde. Ik weet dat ik mezelf voor de kampioenschappen geen enorme druk hoef op te leggen, anders is het onhandelbaar. Ik wist dat er een groter evenement gaande was bij Juniors. Bij de Cadets speelt nu niets, ik speel trouwens niet mijn leven. Frankrijk verliezen, door mechanische of fysieke problemen, betekent niets, dat is mooi meegenomen. Juist in de hogere categorie moeten we aan de top staan. Op dit moment is het slechts een voorbereiding op de toekomst. Het is gewoon leuk, dat moest ik mezelf voor de Franse kampioenschappen vertellen.

Verzamel titels zoals je deed, heb je je ooit zo’n scenario voorgesteld?
Ik heb er zeker over nagedacht. Ik droomde ervan. Als je er een wint, wil je meer. Het is eindeloos. Het voordeel is dat als je hebt gewonnen of op het podium hebt gestaan, je weet dat je het kunt. Ik heb er een aantal maanden over nagedacht, ik heb al mijn voorbereidingen erop gericht. Ik weet dat het mogelijk is. Ik liet de spreuk werken, ik deed wat ik kon en het werkte.

“DAT IS EEN KINDERDROOM”

Veel teams zijn geïnteresseerd in jou, waarom heb je ervoor gekozen om AG2R U19 te volgen?
Voor wat ze me bieden. Ze hebben een aantal zeer interessante aanbiedingen voor mij. Net als iedereen uiteindelijk, maar we moeten een keuze maken. Het was voor mij een jongensdroom. Toen het gebeurde, was het enorm. Ik hoef me niet te haasten. Op basis van het voorstel heb ik een verstandige keuze gemaakt. AG2R U19 heeft me veel voordelen gegeven, ik vind dit team geweldig en wat ze doen is ook geweldig.

Dus, ga je over naar de professionele modus?
Nee, dat is onderdeel van de deal. Om in AG2R te komen, kan ik maar beter goede resultaten behalen op school. En ik blijf altijd academisch. Ik haal altijd goede cijfers. Ik ben ongeveer 16 algemeen gemiddeld. Ik wist dat ik moest werken, ik stopte nooit met school. We moeten onszelf als cadetten niet voorhouden dat we een wielerberoep gaan doen. We zouden op deze leeftijd een dubbel project moeten hebben. Dingen zullen veranderen, we moeten ons niet laten meeslepen en alles laten vallen. Anders, als het ons niet lukt op deze weg, is er niets achter ons.