De tbc-kolonie werd geregeld door Papworth
Op 12 februari 1918 arriveerden 17 patiënten in Papworth Hall, in het dorp Papworth Everard.
Velen van hen waren soldaten die waren ontslagen uit de Franse en Belgische slagvelden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog nam het aantal gevallen van tuberculose (tbc) enorm toe en doodde de chronische infectieziekte elk jaar duizenden mensen. In 1915 stierven in Engeland meer dan 41.000 mensen aan tbc.
De Cambridgeshire Tuberculosis Colony – zoals het ziekenhuis wordt genoemd – is ontstaan uit het experimentele plan van dr. Pendrill Varrier-Jones om iets aan te pakken wat hij omschrijft als het ‘nazorgprobleem’.
Oorspronkelijk opgericht in het nabijgelegen Bourn, is het verplaatst naar Papworth Everard na een donatie van £ 5.000 van een rijke filantroop.
Door de verhuizing naar het landgoed Papworth Hall kon Varrier-Jones zijn visie voor een langetermijnaanpak realiseren, en hier ontwikkelde hij het concept van een kolonie die patiënten en hun families zou verzorgen, huisvesten en in dienst nemen.
TB BEHANDELING
Varrier-Jones had een bijzondere visie op patiënten, omdat hij het belangrijk vond om ziekte te behandelen, maar ook om individuen te behandelen. Hij is zich ook bewust van de impact die de ziekte heeft op het dagelijks leven van de persoon, wat betekent dat het belangrijk is om te gaan met de tol die het heeft op het gezin.
De Papworth Settlement is meer dan een sanatorium, het is een heel plan dat is ontworpen voor mensen op permanente basis en dat betekent goede huisvesting en goede banen en medische zorg.
Aangenomen wordt dat frisse lucht en licht werk essentieel zijn voor herstel – zelfs in de winter – en vroege foto’s tonen het bed van een tbc-patiënt op een van de balkons van het ziekenhuis.
Er worden ook houten hutten op de grond gebouwd en deze worden gebruikt om patiënten te huisvesten en te helpen bij hun herstel. Het was een eenvoudige houten kist, met een deur en een deksel, en het deksel stond het hele jaar door open en zou in de winter bevriezen.
Een andere eerste tbc-behandeling omvat het inklappen van de long, omdat artsen denken dat de zieke kwab sneller geneest door hem te laten rusten. Soms wordt de long ingeklapt door een pingpongbal in de holte onder de ribben te plaatsen (plombage), en soms door de rib uit de borstwand te verwijderen (thoracoplastiek).
In 1929 werd de kolonie omgedoopt tot The Papworth Village Settlement, en in 1948 werd het behandelblok overgedragen aan de National Health Service en begon de faciliteit haar diensten uit te breiden en expertise op andere gebieden te ontwikkelen.
TRANSPLANTATIEPROGRAMMA IN PAPWORTH
De behandeling van tuberculose trok enkele van de beste thorax- en longchirurgen van het moment aan om bij Papworth te komen werken en het was deze expertise die innovatie aanwakkerde en na verloop van tijd leidde tot de uitvinding van hart- en longtransplantatiechirurgie.
Het ziekenhuis begon met het uitvoeren van Britse en wereldprimeurs in Papworth – zoals de eerste succesvolle harttransplantatie in Engeland in 1979 en ’s werelds eerste hart-, long- en levertransplantatie in 1986.
Dit trok op zijn beurt meer artsen en ziekenhuizen van wereldklasse aan om gespecialiseerde diensten te ontwikkelen, niet alleen op het gebied van transplantatie, maar ook voor de behandeling van pulmonale hypertensie, cystische fibrose en slaapstoornissen.
In augustus 1979 voerde chirurg Sir Terence English de eerste succesvolle harttransplantatie uit in Engeland in het Papworth Hospital.
De patiënt, Keith Castle, leefde meer dan vijf jaar na de operatie. In 1984 werd de eerste Britse hart- en longtransplantatie uitgevoerd in Papworth en in 1994 voerde een team van artsen een revolutionaire operatie uit op de 62-jarige Arthur Cornhill, die ’s werelds eerste permanente hart op batterijen ontving.
Halverwege de jaren tachtig ontwikkelde professor John Wallwork, samen met dr. David White, en een biotechnologisch onderzoeksbedrijf (Imutran) transgene dieren voor gebruik bij xenotransplantatie in een poging het aanhoudende tekort aan donororganen aan te pakken.
In 1996 leverde hij bewijsmateriaal over xenotransplantatie aan de Kennedy-commissie en de Subcommissie voor volksgezondheid en veiligheid van de Senaat van de Verenigde Staten.
Hij volgde Sir Terence English op als directeur transplantatiediensten in Papworth van 1989 tot 2006, was voorzitter van de Heart Transplant UK Advisory Group van 1994 tot 2006 en was medisch directeur van Papworth Hospital van 1997 tot 2002. Hij is ook directeur onderzoek en ontwikkeling bij de Ziekenhuis Papworth tot aan zijn pensionering in 2011.
Het ziekenhuis blijft zich inzetten voor baanbrekende nieuwe behandelingen op het gebied van hart- en longgeneeskunde. Het is het enige centrum in het VK voor innovatieve pulmonale endarteriëctomie (PTE)-chirurgie, en was een pionier op het gebied van succesvolle transplantaties met behulp van niet-kloppende harten, waarvan het aantal harttransplantaties in ziekenhuizen met een derde is toegenomen.
“Typische tv-ninja. Popcultuurliefhebber. Webexpert. Alcoholfan. Wannabe-analist. Algemene baconliefhebber.”
