Er was een kort applaus voor zijn prestatie, aangekondigd door de regering op dinsdagavond, maar geen overdreven viering. “Ik ben natuurlijk blij dat de regering me heeft erkend. Maar het is niet het einde. Ik zal studenten blijven lesgeven zolang ik leef. Het is mijn plicht,’ zegt hij met een zachte maar duidelijke stem.

Tegenwoordig kan zijn lichaam de ontberingen van het dagelijks demonstreren van de ingewikkelde stappen (“adavu”) niet aan. Dus beperkt hij zich tot het reciteren van instructies in een metrische, zingende slang, bijna als volkspoëzie, hem door zijn voorvaders doorgegeven.

Toch zegt Menon dat hij de meeste stappen nog steeds kan uitvoeren “zonder een bot te breken of een spier te trekken”. De bewegingen zijn niet langer het spiergeheugen, maar het geheugen zelf. “Ik oefen die bewegingen al sinds ik zeven was, dus het is een deel van mij geworden, net als mijn geest. Ik heb het gevoel dat ik sommige stappen moet verfijnen’, zegt hij.

In de beste tradities van kalaripayattu heeft Menon een schakel en een soepel frame. Zijn zoon Krishnadas zegt: “We willen geen grote spieren opbouwen zoals pehelwans, maar eerder compacte spieren die ons flexibiliteit geven en de reflexen sterker maken. Mijn vader had een perfecte kalaripayattu-lichaamsbouw en stond in zijn bloeiperiode bekend om zijn behendige bewegingen.”

De tijden waren anders toen Menon kleine stapjes zette in kalaripayattu in Tirur, nu in het district Malappuram. Zijn familie had commandanten in het leger van Vettathu Raja, een plaatselijk stamhoofd. Hij was getraind om te vechten, en niet om de gevechtskunstvorm te onderwijzen. In die tijd waren kalaripayattu-beoefenaars welvarend en machtig – zelfs toen de gevechten tussen de prinselijke staten onder Britse heerschappij werden verminderd, floreerden ze nog steeds onder koninklijke bescherming.

Maar het uiteenvallen van prinselijke staten en de daaropvolgende afschaffing van royalty’s brachten hun levensonderhoud in gevaar. Al snel begonnen moderne krijgskunstvormen zoals karate en kung-fu populair te worden in de staat, en kalaripayattu verloor zijn bereik en resonantie. Er was romantiek in de kunst, maar het hield het vuur in de keuken niet brandend.

Menon en zijn familie gaven echter nooit op. “Mijn vader heeft er nooit aan gedacht om te stoppen. Hij verwaterde zijn leer niet en maakte het ook niet duur. Wat de student zich ook kan veroorloven, is zijn leidende principe’, zegt Krishnadas, die ook hoofd is van de Kerala Kalaripayattu Association en de go-to-consultant is voor vechtsporten, een groenblijvend genre in de Malayalam-filmindustrie.

Op uitnodiging van een beschermheer verplaatste Menon zijn basis in 1957 naar Chavakkad in het district Thrissur. Tegenwoordig heeft zijn school – Vallabhatta Kalari, die de Kadathanadan-traditie volgt, met de nadruk op voetenwerk en lichaamsbewegingen in plaats van gewapende gevechten – 137 studenten. Het centrum is ook uitgebreid met 17 vestigingen in het buitenland, onder meer in Brussel en Amsterdam, en twee keer zoveel in Kerala. Er is ook interesse uit Punjab en Haryana.

Krishnadas zegt dat de opleving van het fortuin begon met de toeristenhausse in de staat. “In het midden van de jaren tachtig kwam er een man uit België, denk ik, en na jaren van training onder vader, ging hij naar huis en opende hij een eigen centrum. En toen begonnen er meer mensen te komen. Traditiegetrouw laten we alleen degenen die onder ons zijn opgeleid toe om overal ter wereld vestigingen te openen”, zegt hij.

De zonen van Menon zijn zelf doorgewinterde profs, waardoor hij een pauze kon nemen van het lesgeven. Maar Unni Gurukkal, zoals Menon liefkozend wordt genoemd, staat erop zichzelf te leren degenen die op de deuren van zijn kalari kloppen. ‘Het zit niet in onze traditie om ze terug te sturen. Degenen die voor kennis komen, zullen kennis krijgen’, zegt hij.

De oude krijgskunstvorm is wereldwijd geworden, heeft een deel van zijn feodale symboliek en associatie met bloedvergieten verloren, en wordt nu erkend als een sport in het land. En de Padma Shri is een erkenning van deze opwaartse curve. Maar voor Menon, prijs of niet, zullen alle ochtenden op dezelfde manier blijven beginnen als decennia lang.