De afgelopen veertig jaar heeft Marvin Gaye een mate van blijvende bekendheid genoten die hij deelt met slechts een handvol andere artiesten, zoals Elvis of The Beatles.

Ze begonnen hun carrière met het opnemen van platen op vinylschijven, overleefden het tijdperk van cassettebandjes en cd’s en blijven bloeien in het tijdperk van digitale streaming.

Het is veertig jaar geleden dat Marvin Gaye stierf in Los Angeles, doodgeschoten door zijn vader te midden van een gewelddadig binnenlands geschil.

Toch wordt haar muziek nog steeds ongeveer 20 miljoen keer per maand gestreamd en gedownload, en haar klassieke duet met Tammi Terrell, Ain’t No Mountain, is meer dan een miljard keer gestreamd.

De waarde van een verzameling audiocassettes met nieuw materiaal opgenomen door Marvin Gaye kan dus enorm zijn.

Ze maken deel uit van een vreemde schat aan stergerelateerd materiaal dat al meer dan veertig jaar in België verborgen is, maar nu misschien wel de mondiale krantenkoppen haalt.

Het verhaal van Marvins banden met België is al eerder verteld.

Hij woonde in Londen en was een zware cocaïnegebruiker toen hij in een nachtclub een Belgische concertpromotor ontmoette. Hij pakte het visitekaartje van de promotor en belde een week later op om plannen te maken om naar de kustplaats Oostende te verhuizen.

Het zou niet overdreven zijn om te zeggen dat de daad mogelijk het leven van de zanger heeft gered.

Hij werd weer fit, joggend en fietsend door het vlakke Noordzeelandschap, en hij was weer de studio in om een ​​van zijn grootste hits op te nemen, Sexual Healing.

Hij woonde enige tijd in het huis van een Belgische muzikant, Charles Dumolin. De collectie toneelkostuums, notitieboekjes en cassettebandjes is nu in handen van de familie Charles.

Maar nu kan de BBC de opwindende mogelijkheid onthullen dat Marvin nieuwe, voorheen ongehoorde muziek uit dezelfde periode heeft opgenomen, die al meer dan veertig jaar verborgen was in België.

De Belgische advocaat Alex Trappeniers, zakenpartner van de familie die het materiaal claimt, twijfelt er niet aan dat het lot van zijn onschatbare verzameling toneelkostuums, notitieboekjes en nooit eerder gehoorde muziek binnenkort zal worden beslist.

In een exclusief gesprek met de BBC legde hij zijn visie op de juridische situatie uit.

“Ze zijn inbegrepen [the family] omdat ze 42 jaar geleden in België zijn achtergelaten”, zei hij. “Marvin gaf het aan hen en zei: ‘Doe ermee wat je wilt’ en hij is nooit meer teruggekomen. Dat is belangrijk.”

De kern van het verhaal is nieuwe, nog nooit eerder gehoorde muziek.

Alex speelt ons een kort, prikkelend voorbeeld van Marvin in de praktijk. Op een nogal griezelig moment lijkt de Prins van Motown bijna tot leven te komen.

Hij en zijn begeleidingsmuzikanten voerden een reeks complexe harmonieën uit en de grote man zei op zelfspot: ‘Staat de bandrecorder aan? Ik weet niet zeker of ik het nog een keer kan doen.’

De taak om deze documenten in een bepaalde volgorde te ordenen was enorm, maar het geeft een duidelijke indicatie van hoe groot – en hoe belangrijk – deze ontdekking was.

“Elke keer dat een nieuw instrument start wanneer Marvin begint te zingen, geef ik hem een ​​nummer”, vertelde Alex ons. “Toen ik uiteindelijk alle dertig tapes beluisterde, had ik 66 demo’s van nieuwe nummers. Sommige waren compleet en andere waren zo goed als Sexual Healing, omdat ze in dezelfde tijd waren gemaakt.”

Het ene nieuwe nummer bovenop het andere doet Alex denken dat we in de toekomst misschien nog een wereldhit van Marvin Gaye zullen horen – denk maar aan de manier waarop relatief primitieve Beatles-opnames werden gered en geremasterd om hun laatste hit Now and Then te creëren.

Alex wilde het nummer niet voor ons spelen – hij heeft het zelfs niet voor zijn vrouw gespeeld – maar hij zei simpelweg: ‘Er is één nummer waarvan de muziek, als ik er tien seconden naar luister, de hele dag in mijn hoofd blijft hangen, de De teksten blijven de hele dag in mijn hoofd hangen, als een moment van planetaire afstemming.”

Op een meer praktisch niveau bestaat er geen twijfel over de authenticiteit van het archief.

We brachten de middag door in een privékamer in een concertzaal in Oostende en bladerden pagina na pagina met documenten die elk aspect van het leven van Marvin Gaye destijds onthulden.

Er waren schriftelijke opdrachten voor concertuitvoeringen, boze brieven aan zijn platenmaatschappij, conceptteksten voor nieuwe liedjes en notitieboekjes vol persoonlijke gedachten.

De BBC heeft een selectie van de outfits en kostuums van Marvin Gaye gezien, waaronder het rode pak dat hij tijdens de tour droeg. Er wordt ons verteld dat het maar een klein deel van de hele collectie is.

Maar het belangrijkste is de muziek.

We zaten gebiologeerd en keken uit over de boulevard van Oostende waar Marvin vroeger graag jogde terwijl hij luisterde naar de verrassende puurheid en kracht van geluid in een nooit eerder gehoorde studio-opname.

Het was een spannend moment en Alex Trappeniers twijfelt niet aan de potentiële waarde ervan.

“We kunnen hier een tijdcapsule openen en Marvins muziek met de wereld delen”, zei hij. ‘Het is heel duidelijk. Hij is erg aanwezig.’

Maar natuurlijk is het verhaal over intellectueel eigendom en muziekuitgaverechten zelden duidelijk.

Het besluit van Marvin om dit materiaal aan de in 2019 overleden Charles te schenken, lijkt te betekenen dat de collectie volledig toebehoort aan de familie Dumolin.

Bovendien heeft België een nogal ongebruikelijke wet die bepaalt dat elk onroerend goed, hoe u het ook verkrijgt, zelfs als u het steelt, na een periode van 30 jaar volledig van u wordt.

Maar het Belgische recht is niet van toepassing op intellectuele eigendom.

Alex Trappeniers en zijn partners zouden dus uiteindelijk eigenaar kunnen worden van de fysieke banden waarop de muziek is opgenomen, zonder de rechten om de nummers te publiceren.

En de erfgenamen van Marvin Gaye in de Verenigde Staten zouden de theoretische rechten kunnen verkrijgen om de muziek te exploiteren, maar hebben geen toegang tot de muziek – omdat ze de opnames niet bezitten.

Volgens Alex zijn er duidelijke argumenten voor een compromis.

‘Ik denk dat we er allebei baat bij hebben, Marvins familie en de collecte [Dumolin’s heirs]Als we samenkomen en de juiste persoon in de wereld vinden, zoals Mark Ronson of Bruno Mars… Ik ben hier niet om advies te geven, maar om te zeggen: oké, laten we hiernaar luisteren en laten we het volgende album maken.

De mate van geheimhouding rond de openbaarmaking van de Belgische archieven van Marvin Gaye maakt het moeilijk om de mondiale impact van de collectie in te schatten.

Belangrijker is uiteraard de vraag hoe dit alles werd ontvangen door de kinderen van Marvin Gaye, Marvin III, Nona en Frankie, en door de beheerders van zijn nalatenschap.

We hebben contact opgenomen met de familie van Gaye voor commentaar. Advocaten van twee van de drie kinderen van Marvin Gaye zijn inmiddels op de hoogte van het bestaan ​​van deze Belgische collectie. Het is mogelijk dat er wel onderhandelingen plaatsvinden, maar dat deze nog niet zijn begonnen.

Er kan een compromis worden bereikt tussen de eigenaar van de fysieke tape enerzijds en de eigenaar van de rechten anderzijds.

Moreel gezien kunnen er mensen zijn die dit lezen en vinden dat de verzameling documenten, kostuums en opnames toebehoort aan de familie Gaye en gewoon aan hen moet worden overgedragen.

Alex stelt dat de juridische situatie niet zo eenvoudig is en dat hij en zijn partners het recht hebben om de hele collectie te verkopen.

‘Moreel gezien’, zei hij, ‘zou ik graag met de familie willen samenwerken, maar dit is een nachtmerrie voor hen… dat iemand uit een land komt dat veel geld heeft en we een deal sluiten en deze collecte het land verlaat. .”

Als dat zou gebeuren, zei Alex, zou niets kopers ervan weerhouden de muziek van Marvin Gaye te exploiteren en zich eigen te maken. Het is een ongelooflijke mogelijkheid, maar hij benadrukt dat het reëel is.

Veertig jaar na zijn korte leven en tragische dood staat Marvin Gaye misschien opnieuw in het middelpunt van een van de grootste showbusinessverhalen van het jaar.