Simon Gronowski en Koenraad Tinel delen een unieke vriendschap. De twee Belgen waren kinderen van de Tweede Wereldoorlog.

Simon was het enige lid van zijn joodse familie dat de deportatie overleefde. Koenraad omschrijft zichzelf als een ‘zoon van de nazi’s’. Als hun paden elkaar veel later in hun leven kruisen, is het vriendschap op het eerste gezicht.

“Je bent meer dan alleen een vriend voor mij, je bent mijn broer!” zei Simon Gronowski. “Ik weet het, we noemen elkaar broeders”, benadrukt Koenraad Tinel.

‘Nazi-kinderen zijn niet de schuldige’

Een paar dagen geleden kreeg deze bijzondere vriendschap een eredoctoraat van de Vrije Universiteit Brussel – als symbool van menselijke waarden als tolerantie en solidariteit.

De twee mannen ontmoetten elkaar pas toen ze volwassen waren verscheen bijna toevallig op initiatief van een jonge Belg die de autobiografieën van beide mannen had gelezen en de overeenkomsten had opgemerkt.

Koenraad: “Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, schudde ik hem de hand en zei: ‘Ik heb je verhaal gelezen en heb gehuild.’ Later zei hij: ‘De kinderen van de nazi’s zijn niet de schuldige.’ Dat was een geweldige boodschap voor mij, omdat het betekende dat mijn familie de schuld had, maar niet ik. Dat was een enorme opluchting.’

Vergeving op het sterfbed

Simon overleefde het doordat zijn moeder hem op het laatste moment uit de trein naar Auschwitz duwde. Koenraad, het ‘kind van de nazi’s’, wordt kunstenaar en draagt ​​de zware last van erfelijke schuldgevoelens.

De vader van Koenraad hoeft nergens spijt van te hebben. Zijn broer, die als jonge man een Belgisch deportatiekamp bewaakte, vroeg Simon daarentegen op zijn sterfbed om vergeving. Simon komt en omhelst de stervende man.

De twee ontmoetten elkaar destijds. Simon wordt opgesloten in een van deze kazernes. “Ik verliet de plaats van het ongeval en werd vergezeld door soldaten met helmen en geweren, waarvan één van zijn broers was, dat was zijn taak. Samen met de soldaat bracht hij mij naar de dodentrein. Toen de broer van Koenraad mij vroeg om mij te ontmoeten, stemde ik toe. En dat is heel goed voor mij.”

Hun vriendschap, die acht jaar heeft geduurd, resulteerde in een gezamenlijk boek: “Ni Victime, ni coupable “Enfin libérés”, vertaald in het Duits: “Noch slachtoffer noch schuldig. Eindelijk vrij…