Margaux Demoulin, een 26-jarige dierenarts, was het zat.

Hij was nog maar twee jaar in dienst – na zes jaar training – en hij dacht er al over om te stoppen.

Zijn droombaan verandert in een nachtmerrie. Met aanmatigende eigenaren van gezelschapsdieren, doodsbedreigingen op sociale media, een buitensporige werkdruk en een mager salaris, zeggen Belgische dierenartsen dat ze last hebben van burn-out en een hoog zelfmoordcijfer.

Ze vertellen de regering dat als de huidige omstandigheden niet veranderen, de dierenartsen zullen blijven stoppen en er geen nieuwe zullen komen om ze te vervangen. De impact zal waarschijnlijk voelbaar zijn buiten gefrustreerde eigenaren van gezelschapsdieren. Een tekort aan dierenartsen om gezondheidscontroles uit te voeren die verklaren dat vlees ziektevrij is, zou ook de voedingsindustrie kunnen schaden.

“Als we erop blijven spugen, zijn er op een dag geen dierenartsen meer”, zegt Demoulin.

Vorige week publiceerde de Belgische Vereniging van Beroepsdierenartsen (UPV) een enquête over de mentale gezondheid en de verwachtingen van de professionals in de sector. Uit het onderzoek, dat werd uitgevoerd bij 530 Franstalige Belgische dierenartsen, bleek dat 30 procent meer dan 50 uur per week werkte. Ongeveer 80 procent van de dierenartsen voelt zich onzeker over de toekomst.

Studie uit 2019 stelde vast dat één op de drie Vlaamse dierenartsen last heeft van vermoeidheid.

Het beroep “deed het niet goed omdat we veel agressie hebben, we hebben een zelfmoordcijfer dat vier keer hoger is dan het nationale gemiddelde”, zegt Fabienne Marchand, een dierenarts en vice-president van UPV. “Vroeger zou je kunnen zeggen dat we veel dierenartsen hadden, nu hebben we een tekort”, voegde hij eraan toe. Volgens een UPV-enquête stopte minstens een kwart van de nieuwe dierenartsen binnen drie jaar na de start met hun baan.

De regering heeft beloofd in te grijpen. De federale overheid dringt in december een verhoging van 8 procent door voor dierenartsen en richt een bureau op dat belast is met het toezicht op de arbeidsomstandigheden en het welzijn van dierenartsen. Het agentschap, dat de Belgische autoriteiten en een veterinair bedrijf zal omvatten, zal in de komende weken worden opgericht, aldus een woordvoerder van het federale ministerie van Landbouw.

Te weinig en slecht betaald

Marchand verwelkomde de benoeming, maar waarschuwde dat dierenartsen waarschijnlijk hun voeten zouden krabben als de zaken niet verbeterden.

“Als de zaken niet veranderen, zullen er niet genoeg dierenartsen zijn om zorg te verlenen”, zei hij. “Als de continuïteit van de zorg wordt onderbroken, zijn er ook gevaren en gezondheidsrisico’s omdat er te weinig mensen zijn die verantwoordelijk zijn voor het snijden en controleren en niet genoeg worden betaald”, zei hij.

De pandemie weegt op dierenartsen die heeft al een volle agendaomdat steeds meer mensen huisdieren hebben.

Soortgelijke problemen elders benadrukken hoe erg het is voor dierenartsen. In Frankrijk, een studie in juni show dat bijna 5 procent van de dierenartsen zelfmoord probeert te plegen, wat drie tot vier keer meer is dan de gemiddelde bevolking. In de Canadadoor een tekort aan dierenartsen zaten honderden koeien, schapen en varkens dagenlang opeengepakt in slachthuizen, niet in staat om de juiste sanitaire controles te ondergaan.

Marchand betreurde hoe anders het werk was dan wat jonge studenten zich hadden voorgesteld. “We hebben veel jonge mensen die het vak instappen omdat ze van dieren houden, maar niet weten wat de praktijk is [like].”

Dit werd herhaald door Demoulin, die zei verrast te zijn door de werkdruk die hij moest doorstaan, en de volledige relatie met de klant, die op elk moment van de dag of nacht belt, ongeacht of hij aan de telefoon is. Marchand zei dat klanten vaak niet wilden betalen voor de service, en beschuldigde hem ervan dat hij niet “durfde” om gratis voor de dieren te zorgen. En dat is nog afgezien van de stress van het veelvuldig doden van dieren.

“Mensen realiseren zich niet dat we zelfs psychologisch en mentaal niet de redders van de planeet zijn”, zei Demoulin.

Terwijl oudere dierenartsen een dergelijke aandoening misschien accepteren, zullen jongere dierenartsen dat niet doen, zegt Demoulin. “Dit is niet alleen een oproep en passie. Het werkt. Ik denk vooral jonge mensen […] streven naar een persoonlijk leven, en niet alleen dierenarts zijn.

Dit artikel is onderdeel van POLITICO Pro

Een totaaloplossing voor beleidsprofessionals die de diepgang van POLITICO-journalistiek combineert met de kracht van technologie

---

Exclusief, open inzicht en inzicht

---

Op maat gemaakt platform voor beleidsinformatie

---

Public Affairs-netwerk op hoog niveau