Moe en gemarteld, Belgische dierenarts wil rust

Moe en gemarteld, Belgische dierenarts wil rust – POLITICO

Posted On: augustus 14, 2022

Druk op play om dit artikel te beluisteren

Margaux Demoulin, een 26-jarige dierenarts, is het zat.

Hij had pas twee jaar gewerkt – na zes jaar training – en hij dacht al aan stoppen.

Zijn droombaan verandert in een nachtmerrie. Met aanmatigende eigenaren van gezelschapsdieren, doodsbedreigingen op sociale media, buitensporige werkdruk en lage lonen, zeggen Belgische dierenartsen dat ze een burn-out en hoge zelfmoordcijfers ervaren.

Ze vertelden de regering dat als de huidige omstandigheden niet zouden veranderen, de dierenartsen zouden blijven stoppen en dat er geen nieuwe zouden zijn om hen te vervangen. De impact zal waarschijnlijk voelbaar zijn buiten gefrustreerde eigenaren van gezelschapsdieren. Het tekort aan dierenartsen om gezondheidscontroles uit te voeren die ziektevrij vlees certificeren, kan ook de voedingsindustrie schaden.

“Als we erop blijven spugen, zullen er op een dag geen dierenartsen meer zijn”, zei Demoulin.

Vorige week publiceerde de Belgische Vereniging van Beroepsdierenartsen (UPV) een enquête over de geestelijke gezondheid en de professionele verwachtingen van de sector. Uit onderzoek onder 530 Franstalige Belgische dierenartsen bleek dat 30 procent meer dan 50 uur per week werkte. Ongeveer 80 procent van de dierenartsen voelt zich onzeker over de toekomst.

Een studie uit 2019 vond dat een op de drie Vlaamse dierenartsen last heeft van vermoeidheid.

Het beroep “doet het niet goed omdat we veel agressie hebben, we hebben een zelfmoordcijfer dat vier keer hoger is dan het nationale gemiddelde”, zegt Fabienne Marchand, een dierenarts en UPV-vicepresident. “Vroeger konden we zeggen dat we veel dierenartsen hadden, nu hebben we een tekort”, voegde hij eraan toe. Volgens de UPV-enquête stopte minstens een kwart van de nieuwe dierenartsen binnen drie jaar na hun start met hun baan.

De regering heeft beloofd in te grijpen. De federale regering drong in december aan op een verhoging van 8 procent voor dierenartsen en richtte een instantie op die de arbeidsomstandigheden en het welzijn van dierenartsen moet controleren. Volgens een woordvoerster van het federale ministerie van Landbouw zal het agentschap, dat onder meer bestaat uit de Belgische autoriteiten en een veterinair bedrijf, in de komende weken worden opgericht.

Te weinig en slecht betaald

Marchand verwelkomde de benoeming, maar waarschuwde dat dierenartsen waarschijnlijk met hun voeten zouden stemmen als de zaken niet zouden verbeteren.

De pandemie weegt op dierenartsen die al een volle agenda hebben, aangezien steeds meer mensen huisdieren hebben | James A. Gekiere/Belga Mag/AFP via Getty Images

“Als de dingen niet veranderen, zullen er niet genoeg dierenartsen zijn om de behandeling te geven,” zei hij. “Als er een onderbreking is in de continuïteit van de zorg, zijn er ook gezondheidsrisico’s en risico’s omdat er te weinig mensen zijn die verantwoordelijk zijn voor het slachthuis en de controle en niet genoeg worden betaald”, zei hij.

De pandemie weegt op dierenartsen die heb al een volle agendaomdat steeds meer mensen huisdieren hebben.

Soortgelijke problemen elders laten zien hoe erg het voor dierenartsen kan zijn. In Frankrijk, een onderzoek in juni show dat bijna 5 procent van de dierenartsen een zelfmoordpoging doet, wat drie tot vier keer meer is dan het populatiegemiddelde. In Canadaeen tekort aan dierenartsen heeft ertoe geleid dat honderden koeien, schapen en varkens dagenlang in slachthuizen gepropt zitten en niet in staat zijn om behoorlijke sanitaire controles te ondergaan.

Marchand betreurde hoe anders het werk was dan wat jonge studenten zich hadden voorgesteld. “We hebben veel jonge mensen die in dit beroep komen omdat ze van dieren houden, maar ze weten niet wat de praktijk is [like].”

Dit werd herhaald door Demoulin, die zei verrast te zijn door de werkdruk die hij moest dragen en de volledige relatie met klanten, die op elk moment van de dag en nacht belden, ongeacht of hij aan de telefoon was. Marchand zegt dat klanten vaak niet voor de service willen betalen en beschuldigt hem ervan niet het “hart” te hebben om gratis voor dieren te zorgen. En dat komt bovenop de stress van het regelmatig neerleggen van dieren.

“Mensen realiseren zich niet dat we, zelfs psychologisch en mentaal, niet de redders van de planeet zijn”, zei Demoulin.

Terwijl oudere dierenartsen de aandoening als zodanig accepteren, doen jongere dat niet, zei Demoulin. “Het is niet alleen een roeping en een passie. Het is een baan. Ik denk vooral jonge mensen […] streeft naar een privéleven, en niet zomaar dierenarts worden.”