Ben Thom Gibbs

Er zijn veel manieren om van voetbal te genieten. Speel het, analyseer tactieken, gebruik het als een kanaal om het grote verdriet dat je van binnen hebt bewaard, los te laten. Voor sommigen is de belangrijkste attractie de transfers en vandaag is de tweejaarlijkse kerst. Mensen plannen de dag meestal rond Transfer Deadline Day.

Nou ja, niet de “mensen” zelf, meer studenten. En niet ‘een dag plannen’ zoals ‘een drinkspelletje plannen’. Dat wordt nu te gek. Niemand maakt gebruik van het kostbare jaarlijkse verlof als er bevestiging is dat Anthony Martial voor het begin van zijn huurperiode in Sevilla is aangekomen. Een goede deadlinedag geeft je de beslissende deals: Robinho naar City, Fernando Torres naar Chelsea, Andy Carroll naar Liverpool.

Deze momenten, meer dan een decennium geleden en twee van hetzelfde jaar, hebben veel gewicht in de publieke verbeelding. Terwijl de digitale klok vorig jaar rond middernacht tikte, is het beste wat Sky Sports te bieden heeft, de toetreding van Ainsley Maitland-Niles tot West Brom. In dit tempo zal een generatie enthousiast zijn over haar kleinkinderen over hoe geweldig dit allemaal was.

“Iedereen droeg gele stropdassen en Harry Redknapp stond door zijn autoraam te praten en toen arriveerde Peter Odemwingie!” Ja, opa natuurlijk. Wil je geen dutje doen? Of een uitstapje naar een goede kliniek in Zwitserland? Het leukste was in die tijd de jeugdbendes die vrijwel zeker op school hadden moeten zijn, ineengedoken rond verslaggevers buiten het stadion. Natuurlijk, met de luidruchtige drukte en live-uitzendingen, is het slechts een kwestie van tijd voordat iemand een journalist in het oor slaat met een paarse seksmachine.

Een jaar na het incident, met journalisten die vreselijk buiten het grote publiek waren gestationeerd, is de rotting duidelijk ingetreden. “Thierry, het is deadline dag, wil je nog een uurtje blijven?” vroeg een opgewonden Sky Sports-presentator van de nieuwe Franse expert in 2015. Hij antwoordde droogjes: “Heb ik een keuze?” Het duurde nog twee jaar voordat de afgezette koning van Sky Sports, Richard Keys, het deksel resoluut opende. “Dus het raam ‘slam’ vandaag’, zei hij tegen zijn Twitter-volgers. “Eigenlijk gaat het gewoon ‘sluiten’.” Proost Richard, het kind huilt nu. goed.

Het is verleidelijk om deadline day te zien als een moderne reus, de laatste show van de Abide With Me Cup voor de Ultimate Team-generatie. Het is eigenlijk gewoon een ander onderdeel van voetbal, nu nog leuker op je Xbox. Als je op Fifa 22 speelt, trilt je controller terwijl de klok tikt. Het was interessanter dan dat Callum Chambers naar Villa ging.

Sky Sports plaatst zijn verslaggevers nu buiten het oefenterrein, in een doodlopende straat of in een afgelegen deel van de Isleworth-bunker. De verhuizing naar binnen was fataal geweest omdat het stadionkoor de verslaggevers afleidde als er niets aan de hand was. Jim White’s verdediging vorig jaar nam ook zijn wedstrijddag weg.

Nu blijft Sky achter met een vreemde en steriele mix van serieuze analyse en ronduit plezier. Met nog maar 45 minuten te gaan afgelopen augustus zaten Paul Merson en Kris Boyd op de grote halfronde bank, vast in een of andere helse burleske pit/chillout-zone en maakten grappen over Merse als Arsenal-directeur voetbal met Tony Adams. De hand van de omroeper wordt hier geforceerd aangezien deze dagen stiller worden. De club was vorig jaar meestal te slim om karren te slaan, net als de supporters.

Toen Arsenal de ondertekening van Mesut Ozil in 2013 voltooide, was er bijna een feeststemming in Ashburton Grove. Hoe is het uiteindelijk afgelopen? De kater van het deadlinefeest wordt groter naarmate we meer consumeren. Dit jaar is er echter een sprankje hoop. De stemming bij Everton is verschrikkelijk, de Spurs lijken Antonio Conte tevreden te moeten stellen, Newcastle heeft miljarden die een gat in hun zak branden. Woede, hopeloosheid en nieuw geld zijn een slechte combinatie voor besluitvorming met hoge inzetten, maar kunnen een recept zijn voor een vermakelijke televisiedag. Geniet ervan, maar noem maar niet de negatieve kant van de voetbalcultuur die zo verleid wordt door transfers.

Als je dit probleem verder wilt onderzoeken, vraag het dan aan een Derby-fan.