De rode stoelen van het Al Bayt Stadium doen de rest om de visuele meerderheid te benadrukken, maar je hoeft niet eens te kijken: de Marokkanen zijn duidelijk hoorbaar op de tribunes. Gekleed in hun traditionele rood, passend bij het stadion, stroomden tienduizenden toe naar Al-Khor, wat best bijzonder is dit WK: niet elk land kan rekenen op zo’n uitgebreide lokale steun, sommigen moeten hun fans lokaal kopen. Maar de Marokkaanse fans speelden een van de meest sfeervolle wedstrijden van het WK tot nu toe – en ook al was de 0-0-score ronduit spectaculair na 90 minuten.

Verre van de enorme menigte fans die je zou verwachten van een voetbalgekke natie, is Marokko moeilijk te beoordelen voor het toernooi. Nog maar drie maanden geleden namen ze afscheid van coach Vahid Halihodzic, wellicht vanwege een muiterij binnen de ploeg. Nu stond in Walid Reragui een internationaal onbekende coach aan de zijlijn in de openingswedstrijd waarin de rollen van de favorieten duidelijk waren verdeeld: de vice-wereldkampioen uit Kroatië, recentelijk in indrukwekkende vorm, verkeerde al in een staat van flinke euforie groot. toernooi – maar het is de eerste keer dat Noord-Qatar zo zwaar op de proef wordt gesteld.

Vanaf het begin maakte Marokko het spel heel open. De Kroaat – in Borna Sosa, Josko Gvardiol en Andrej Kramaric met drie Bundesliga-spelers in de basiself – heeft meer balbezit en controle, maar maakt tegen een goed georganiseerde verdediging nauwelijks kans, maar moet zich eerst fysiek laten gelden: Luka Modric in de eerste helft bevatte bijvoorbeeld meer overtredingen dan schoten, wat voldoende bewijs zou moeten zijn van het moedige optreden van Marokko.

Kroatië worstelde tegen een zeer toegewijd Marokko

Vlak voor het rustsignaal was Kroatië levensgevaarlijk voor het doel: eerst vloog doelman Bono het strafschopgebied voorbij tegen Kramaric, daarna redde hij van dichtbij krachtig tegen Nikola Vlasic. De Kroatische aanval was een van de zwakke punten van de ploeg van Zlatko Dalic en tegen Marokko was dat duidelijk het geval. Kramaric kwam amper tot zijn recht, en Mario Pasalic van Atalanta Bergamo, die invaller was in de eerste helft, had het ook moeilijk. Er zijn duidelijke spitsen zoals Mario Mandzukic, die aanzienlijk heeft bijgedragen aan de tweede plaats op het WK in 2018, maar zit nu alleen op de bank als onderdeel van het coachingsteam.

Kroatië verdedigde immers als vanouds: naast het schot van Achraf Hakimi (65e minuut) en het kopbal van Noussair Mazraoui kregen de Marokkanen ook meerdere kansen in een intensieve en daardoor vermakelijke wedstrijd – maar vóór alles wat er tussen de strafschopgebieden gebeurde. Kansen om te scoren leiden eerder tot blessures dan tot doelpunten: Mazraoui blesseerde zijn heup in zijn doel en moest in de 60e minuut worden gewisseld, waardoor hij op de geblesseerde lijst van Bayern kwam.

Zelfs zonder vleugelverdedigers bleef Marokko tot het einde gefocust. Kroatië probeerde vooral kansen te creëren via Modric, die in de tweede helft zowel van voor als van achteren het spel organiseerde, maar in de slotfase steeds meer structuur verloor, wat niet per se goed was voor de wedstrijd. De start van de vice-wereldkampioen werd niet gemist met een score van 0:0, maar de euforie in het team van Dalic na de eerste wedstrijd zou niet moeten toenemen – vooral aanvallend hadden ze dringend verbetering nodig tegen Canada en België.

Voor de goed gevulde en excellente Marokkanen en hun supporters daarentegen was het een succesvolle start van hun tweede WK-deelname – op en naast het veld.