kernenergie

24 april 2023

Door Eckart Pasche

Met de snelle kweekreactor in Kalkar 50 jaar geleden wilden de federale overheid en energieleveranciers een soort mobiel perpetuum realiseren op basis van kernenergie.

“Helderder dan 1000 zonnen” was de titel van een essay uit 1956 van Robert Jung over het lot van atoomwetenschappers. Tien jaar later gaat de federale overheid nog een stap verder als pleitbezorger van de nieuwe kweekreactortechnologie. De destijds modernste kerncentrale ter wereld, de snelle kweekreactor in Kalkar, moest functioneren als een soort “eeuwigdurende auto van het industriële tijdperk” (zoals Der Spiegel het ooit noemde) door meer plutoniumbrandstof te produceren dan het gebruikte in een keer op. Het strategische doel is de onafhankelijkheid van Duitsland op middellange termijn van energie-import. In december 1973 werd het ambitieuze “Vierde Nucleaire Programma” aangenomen door de Bondsdag: het voorzag in de uitbreiding van de totale capaciteit van kernenergie van 45 GW tot 50 GW tegen het midden van de jaren tachtig.

Hannover Messe: Waterstof geeft energie-infrastructuur een nieuwe impuls

Met Interatom werd kernenergie sociaal aanvaardbaar in Duitsland

Maar het begon allemaal veel eerder in Duitsland. In 1957 richtte de North American Atomics/Aviation International Division samen met Demag AG Interatom, International Atomic Reactor Construction Limited, op in Duisburg. In 1958 verhuisde het bedrijf naar het oude kasteel in Bensberg. Vanaf 1969/70 werd de Fast Sodium Cooled Reactor SNR-300 ontworpen en ontwikkeld als een gezamenlijk project van Duitsland, België en Nederland. De eerste steen werd gelegd op Paasdinsdag 24 april 1973 in Kalkar aan de Nederrijn. Interatom komt een vaste prijs van 500 miljoen DM overeen met Schneller Brüter Kernkraftwerksgesellschaft mbH, eigenaar en exploitant van de installatie.

De SNR-300 is ontworpen voor een bruto vermogen van 327 MW. De start van de bouw van de tweede reactor, ontworpen als SNR-2, is gepland nadat de eerste centrale in gebruik is genomen. Als ’s werelds grootste kernreactor zou het een brutovermogen van 2000 MW moeten hebben.