PARIJS — Met gebogen hoofd en draaiende voeten kwam Jonas Vingegaard zaterdag over de finish van de voorlaatste etappe van de Tour de France en bedekte zijn mond met zijn handen, alsof hij zijn adem inhield. Hij had gedaan wat hij moest doen en zijn verbazingwekkende prestaties begonnen door te dringen.

In slechts zijn tweede Tour de France, en slechts drie jaar nadat hij een professionele wielrenner was geworden, heeft Vingegaard, een 25-jarige Deense renner, zijn overwinning bezegeld in de meest prestigieuze wielerwedstrijd.

Zijn overwinning werd zondag officieel, toen de race werd afgesloten met een traditionele feestelijke trip naar Parijs. Maar de Tour was eigenlijk dagenlang geëindigd en toen Vingegaard als tweede eindigde in de tijdtest van zaterdag van Jumbo-Visma-teamgenoot Wout van Aert uit België, was zijn loop van 25 mijl voldoende om hem een ​​enorme voorsprong te geven in het algemeen klassement – 3 minuten 34 seconden voorsprong op zijn naaste achtervolgers – die laatste fase bracht bijna geen drama met zich mee.

Vingegaard vermeed gevaar in de laatste ronde in Parijs en kruiste – veilig – met zijn teamgenoten ver achter het peloton. Zijn winnende tijd was 79 uur 33 minuten 20 seconden.

“Sinds vorig jaar heb ik altijd geloofd dat ik het zou kunnen”, zei Vingegaard zaterdag. “Het is een opluchting wat ik doe.”

Na ongeveer drie volle weken Touring ging Vingegaard, net als op zaterdag, onmiddellijk op zoek naar zijn partner en peuterdochter in het gebied voorbij de finishlijn en gaf ze een lange, zweterige knuffel.

Terwijl Vingegaard alle eindeloze heuvels en meedogenloze bergen op en neer had gefietst en alle vlakke wegen langs bloemenvelden en boerderijen had doorkruist, wilde hij voor hen winnen. Elke dag de verzengende hitte die soms tot boven de 100 graden stijgt, trottoirs doet smelten en sommige automobilisten uit de hitte haalt, zegt hij, hij heeft zich schrap gezet voor hen.

En uiteindelijk won Vinegaard, die opgroeide in een klein vissersdorpje in het noorden van Denemarken, wat misschien wel een van de meest slopende Tours in de geschiedenis is.

Tadej Pogacar, de Sloveen op zoek naar een derde opeenvolgende Tour-overwinning, eindigde als tweede overall, 2:43 achter Vingegaard, nadat hij tot de laatste dagen van de race tegen Vingegaard om de leiding had gevochten. De Engelse Geraint Thomas, de Tourwinnaar van 2018, werd derde met een achterstand van 7:22. Elke andere renner zit minstens 13 minuten achter Vinegaard.

“Ik denk dat de strijd tussen mij en Jonas echt iets speciaals is”, zei Pogacar, 23, zaterdag, bij het erkennen van het eindresultaat. Hij bood de enige hint van de verrassing van zondag: een late sprint om de leiding te nemen in de laatste ronde van zondag, hoewel hij al snel terug strompelde in de hoofdgroep.

“Het worden een paar interessante jaren voor ons”, zei Pogacar over zijn ontluikende rivaliteit met Vingegaard. “Hij is verbeterd ten opzichte van vorig jaar, hij heeft de dingen vanaf het begin onder controle en hij heeft bewezen dat hij een sterke rijder is.”

De hele carrière van Vinegaard was slechts een sprookje, gespeeld op twee wielen en snel vooruit.

Een half jaar voordat hij in 2019 bij Jumbo-Visma in dienst trad, werkte hij parttime in een Deense fabriek waar hij vis deponeerde, schoonmaakte en verpakte in dozen gevuld met ijs. Daarvoor werkte hij op een visafslag. Hij noemt de dagen dat hij om 4 uur ’s ochtends opstaat en al het zware handwerk in de kille kou heeft hem geholpen om te komen waar hij nu is, aan de top van de wielerwereld.

Zijn team Jumbo-Visma, met name Van Aert, stond altijd aan zijn zijde.

Van Aert reed zijn eigen ongelooflijke race en bracht elke dag van de Tour door, behalve de eerste in de groene trui, die werd toegekend aan de renner die de meeste punten had verzameld voor het finishen op het podium en in het sprintgedeelte van de middenrace. Maar zijn grootste prestatie van de afgelopen drie weken is waarschijnlijk zijn steun aan Vinegaard geweest.

Van Aert was er voor Vinegaard toen zijn teamgenoten hem het meest nodig hadden tijdens een slopende beklimming van de Hautacam die de beslissende fase van de competitie als geheel bleek te zijn. Hij schakelde uit en dicteerde meedogenloos een snel tempo, waarbij hij het idee uitdaagde dat lichtere, kleinere renners zoals Vinegaard en Pogacar van nature de beste klimmers waren, op 6 voet 3 inch.

Pogacar, die streed met Vinegaard om de algemene leiding, kon het niet bijhouden. Terwijl Vingegaard en van Aert hun klim voortzetten, vervaagde de Pogacar en zag eruit als een auto met een stotterende motor terwijl teamgenoten Jumbo-Visma voorop reden.

De ploeg Jumbo-Visma heeft zes van de 20 etappes van de Tour gewonnen die naar de finale van zondag gaan. Na de etappe van zaterdag stond Vinegaard echter voor vragen over zijn sprookjescarrière. Een verslaggever vroeg hem naar zijn snelle vooruitgang in de sport en hoe hij als 22e eindigde in de nationale tijdrit van Denemarken in 2019 en vervolgens dicht bij het winnen van de tijdrit op zaterdag kwam na drie weken van de Tour.

Als Vinegaard erg bekend was met de Tourgeschiedenis of de Deense racegeschiedenis, verwachtte hij misschien de vraag. De enige andere Deen die de Tour won, was Bjarne Riis in 1996, en tien jaar later gaf Riis toe dat hij doping had gebruikt om de race te winnen. Veel eerdere winnaars, hoewel geen recenter, zijn op doping betrapt of hebben toegegeven dat te doen.

Nee, zei Vinegaard, hij ging niet hard omdat hij doping gebruikte. Het gebeurde omdat hij en zijn team hun aerodynamica verbeterden door hard te werken in de windtunnel en de positie van het lichaam en de fiets aan te passen.

“We zijn helemaal schoon”, zei hij op zijn persconferentie en breidde zijn disclaimer uit tot zijn hele team. “Elk van ons. Dat kan ik tegen jullie allemaal zeggen. Niemand van ons heeft iets illegaals meegenomen.”

Het trainingskamp op hoogte en de aandacht voor detail – in het eten, in de uitrusting, in de voorbereiding – lagen achter de revival van Jumbo-Visma, zei hij. ‘Daarom moet je het geloven,’ zei hij.