Ondanks zijn ups en downs, is het record van Jason Tesson voor het seizoen 2021 – zijn eerste met een professional – bevredigend. Hoe kan het anders? Met een etappesucces op de weg van de Tour Poitou-Charentes (2.1) midden in de zomer en vervolgens een eindzege tijdens A travers les Hauts-de-France (2.2), maakte de sprinter indruk. Terwijl het jaar 2022 logisch en natuurlijk verwant zou moeten zijn aan een bevestiging voor een hardloper die al wordt benaderd door andere structuren voor de toekomst, ook in het buitenland. Trouw aan zijn gemoedstoestand en principes (klik hier voor meer informatie over de reis), heeft een inwoner van Saint-Sauveur-de-Landemont (Maine-et-Loire) ervoor gekozen om een ​​extra seizoen bij het team van St-Michel-Auber 93 te blijven. De geschiedenis leert, stilletjes, in de kleine groep waar het zich comfortabel en zelfverzekerd voelt, met waardevolle steun van ervaren mensen zoals Romain Cardis of Tony Hurel. DirectVelo ontmoette de voormalige Franse amateurkampioen in Port-Fréjus (Var), aan de zijlijn van het laatste trainingskamp van de Ile-de-France training.

DirectVelo: Hoe pak je dit tweede jaar met professionals aan?
Jason Tesson: Ik, en wij allemaal, willen op dezelfde basis beginnen als vorig jaar, met de wens om een ​​solide groep op te bouwen in een race die zou kunnen eindigen in een sprint. Het seizoen staat op het punt om snel te beginnen, we hebben allemaal haast om te beginnen.

“TOONT ​​DAT IK EEN VAN DE BESTE SPRINTER KAN WORDEN”

Welke doelen heb je gesteld voor 2022?
Ik heb twee grote doelen: een prestatiedoel en een evolutiedoel. Het doel van prestaties is om ten minste één overwinning en zoveel mogelijk resultaten te behalen, dat is zeker. Ik ga geen race starten die op papier bij me past en tegen mezelf zeggen: “Dat zullen we later zien”. Ik ga spelen om te winnen. Mijn ontwikkelingsdoel was om daadwerkelijk door moeilijkere races te gaan om mezelf in de bergen te verbeteren en te begrijpen hoe ik hobbels beter kan aanpakken. De sprinter die de heuvel niet opgaat, is voorbij. Dit is dus een verbeterpunt.

Wat is er voor jou veranderd ten opzichte van een ritzege op “TPC” bij Ruffec?
Natuurlijk gaf het me vertrouwen. Als we een stapje terug doen, heb ik eerst de tijd genomen om het verschil tussen Elite en pro te verwerken. Dat is helemaal niet. Sprints gaan sneller. Daarnaast heb ik gedurende het seizoen het veld veranderd omdat ik 53 te klein vond. Het kan ook zijn omdat ik macht heb gekregen. We hebben in de loop van de tijd veel kleine details veranderd, tot deze overwinning, mijn eerste met een professional. Nu wil ik laten zien dat ik een van de beste sprinters van het jaar kan zijn. Dit is het doel.

“WE MOETEN GEDULD LEREN”

Je lijkt de leider te zijn geworden van team nr. 1, de persoon om wie het team regelmatig moet rouleren!
Ja, we praten er veel over. Maar dat is ook niet alles voor mij, we zijn een team en ik wil ook voor anderen werken als ik winnen voor mij onmogelijk acht. Romain (Cardis) is ook snel. We kunnen ons op elk moment aanpassen, maar ik ben klaar voor deze sprinterplek en ik hoop mijn teamgenoten niet teleur te stellen. Romain heeft ervaring die ik niet heb, en het vermogen om kalm te blijven. Hij blijft koel in sprints als ik dat niet doe. Over het algemeen werd ik een beetje te opgewonden of ik was bang om op de verkeerde plaats te zijn, omdat ik te ver weg was… Dankzij hen, omdat ik ook “Maldo” (Anthony Maldonado) of Tony (Hurel) in de kring had opgenomen , ik was rustiger. Ze hebben me gekanaliseerd. Ik voorkom dat ik verdwaal… In 2021 blijf ik vaak rennen zoals ik doe HIJlites, d.w.z. vooruit. Maar in pro moet je meer aangetrokken zijn. We hebben geen grote treinen zoals (Groupama-)FDJ of andere teams op dit niveau, maar we hebben nog steeds elementen die in staat zijn om met de besten te spelen. Het is alleen dat je moet leren geduld te hebben en in het tweede gordijn te blijven voordat je op het laatste moment weer naar boven komt en naar binnen sluipt, zoals ik deed in Poitou.

Maar het maakt je bang omdat je nog steeds bang bent om opgesloten te worden!
Ja, maar ik vertrouwde ze en ik voelde het verschil aan het einde van het seizoen. De laatste sprint van het seizoen was makkelijker dan de eerste. Tijdens mijn overwinning op Poitou, of zelfs tijdens andere goede resultaten, ben ik het aan het team verschuldigd. Toen ik in Poitou won, als ik het zelf speelde, zou ik nooit winnen. Dankzij het team kon ik op het juiste moment terugveren, in de laatste kleine S, toen alle anderen in ieder geval een beetje crashten. Het is alleen maar positief om ze te hebben en te beseffen dat het werkt.

“DAT IS GEMAK”

Je werd de afgelopen maanden benaderd door andere teams maar je wilt een extra seizoen bij Aubervilliers blijven…
Ik vind het heel belangrijk om hier een seizoen te herhalen. Ik voel me goed in dit team, bij deze groep. Met hen wil ik echt resultaat boeken. Hier heb ik een kaart die ik vaak speel, ook al moet ik die aan het begin van het seizoen nog een keer bewijzen. Als je iedereen leert kennen en je gedijt in een vertrouwde omgeving, is dat comfort.

Zojuist heb je het verlangen gewekt om… “beter op de heuvel”. Vind je dit vorig jaar een echte handicap?
Daardoor kon ik natuurlijk meerdere keren niet op mijn geluk spelen. De meest frustrerende tijd is tijdens het Touraine wiel. We waren de laatste dijk aan het beklimmen toen ik dacht dat we klaar waren met de heuvel. En uiteindelijk gebeurde dat niet… Ik stapte terug in het peloton en voelde dat ik een paar watt tekort kwam om er het beste uit te halen. Ik ga Arnaud Démare niet verslaan omdat ik niet de kracht heb die ik later heb opgedaan, maar ik was in staat om een ​​uitbetaling te doen, en het markeerde me dat ik werd neergehaald voor de sprint. Drôme Classic is ook geweldig. Ik heb daar maar een paar kilometer gereden in het peloton… Het mag niet meer gebeuren. Een sprinter moet het vermogen hebben om door hobbels heen te komen, in ieder geval om het team te helpen. Maar sindsdien heb ik het gevoel dat ik de hoek om ben, in de Tour de l’Ain. Ik heb de eerste 5 dagen gedaan (in Bourg-en-Bresse, Noot van de redactie) en aan de achterkant, op twee meer moeilijke dagen, zelfs als ik in de Grupetto was, zou het voor mijn vooruitgang zijn geweest. Dit jaar, vanuit Bessges, wordt het zwaar! We gaan helemaal niet in hetzelfde perspectief als vorig jaar. Ik wil graag de Tour de la Provence voortzetten, maar dat hangt af van mijn conditie. Ik denk er ook over om nog een keer de Tour de l’Ain te doen, de Route d’Occitanie te ontdekken… Er is genoeg geweld in de spleten, zonder dat het een hoge berg hoeft te zijn.