Bij het onderzoek naar de uitschakeling van het Italiaanse WK door Noord-Macedonië duurde het niet lang om de hoofdverdachte te noemen.

De Italiaanse aanvallers Ciro Immobile, Lorenzo Insigne, Frederico Chiesa, Domenico Berardi en Giacomo Raspadori zullen de eersten zijn die de lijst zullen maken, samen met manager Roberto Mancini.

Terwijl de rechtbank van de publieke opinie de schuld zal verdelen, heeft de Italiaanse aanvaller collectief gefaald. De fundamentele mislukking van de Italiaanse campagne was hun onvermogen om hun kansen te verspillen.

Italië had 32 pogingen op doel, maar worstelde om Noord-Macedonië te verpletteren in een nerveus spektakel

Italië had 178 schoten in de loop van negen kwalificatiewedstrijden, wat resulteerde in een verwacht aantal doelpunten van 20, maar ze slaagden erin om slechts 13 te scoren, bijna 50 procent onder het doel.

Een par-prestatie zou de kwalificatie gegarandeerd hebben, met belangrijke puntenverlies in gelijkspel tegen Zwitserland, Bulgarije en Noord-Ierland, toen goede kansen werden gemist.

De Italiaanse aanvaller maakte samen slechts acht doelpunten. De Engelse Harry Kane scoorde daarentegen 12 doelpunten, terwijl het Engelse team 39 doelpunten scoorde op weg naar Qatar.

De meest effectieve spits van Italië was Napoli-verdediger Giovanni Di Lorenzo, die twee van de vier pogingen scoorde.

De erkende best presterende aanvaller is Immobile of Lazio met twee doelpunten uit 26 schoten (hoewel Moise Kean tweemaal scoorde tegen Litouwen in zijn enige optreden – een 5-0 overwinning).

Mancini heeft tegenzin getoond om met zijn team te spelen en ziet er nu overweldigd uit

En begraven in de statistieken zijn enkele kritieke momenten.

Italië verspilde 32 pogingen tegen Noord-Macedonië, waaronder een gouden kans voor Berardi, die geen gebruik maakte van een fout van doelman Stole Dinitrievski uit Noord-Macedonië.

Berardi, die het hele seizoen één doelpunt maakte in 17 pogingen, ging ook één-op-één in Bazel, aangezien Italië slechts 0-0 gelijkspeelde met groepswinnaar Zwitserland.

Frederico Chiesa (15 pogingen en één doelpunt), wiens campagne werd onderbroken door een blessure, slaagde er niet in te scoren met alleen de keeper die redde tegen Bulgarije. En dan was er nog de penaltyfout van Jorginho.

De Chelsea-middenvelder had de kans om de Italiaanse WK-winnaar vier keer te verslaan met Zwitserland, dat zijn kant op de rand van de kwalificatie zou hebben gebracht, maar zijn late schot over de lat in het 1-1-gelijkspel van november.

Het winnen van Euro 2020 tegen Engeland in juli vorig jaar is nu een verre herinnering voor Italië

Jorginho miste ook een penalty in de 0-0 patstelling tussen de twee partijen eerder in Groep C van de WK-kwalificaties.

“Dit zal me de rest van mijn leven achtervolgen”, zei de radeloze speler na de wedstrijd. Maar het ligt niet allemaal aan hem.

Als geheel leed Italië een ernstige daling na hun verbluffende overwinning in de Euro 2020-finale op Engeland op Wembley in juli.

Voorafgaand aan het toernooi won Italië drie van de drie WK-kwalificaties. Maar aangezien ze slechts één overwinning op zes hebben behaald, vier gelijke spelen en die cruciale en vernederende nederlaag bij Palermo.

Manager Mancini zal hierover worden ondervraagd, ondanks de uitstekende vorm die hij heeft neergezet bij de spelers, die voor deze ramp slechts één wedstrijd in 41 hadden verloren.

Italië is er nu niet in geslaagd het WK te bereiken voor het tweede toernooi op rij

Vragen over Mancini gaan over zijn verkiezingsbeslissingen en zijn loyaliteit aan zijn EK-kampioenen.

Is het gewoon een stap te ver voor een ouder wordende ploeg? De gemiddelde leeftijd van Italiaanse spelers is 27,3 jaar, maar acht van hen zijn 30 jaar en ouder. Daarentegen is Engeland uit hun Euro-teleurstelling gekomen met een gemiddelde teamleeftijd van 25,1 jaar dit seizoen en slechts één speler boven de 30 – Jordan Henderson.

In het bijzonder, waarom blijft hij bij Insigne, 30, (22 pogingen, doelpuntloos) die niet geweldig is voorin en Nicolo Barella op het middenveld?

Direct na de wedstrijd probeerde de Italiaanse FA-voorzitter Gabriele Gravina de schuld af te schuiven van de bond en het nationale team.

Hij beschuldigde clubs in de hoogste divisie van het land van te veel gefocust zijn op buitenlandse spelers na de schokkende nederlaag in de halve finales van de play-offs van het WK.

Nicolo Barella was een van onze sterren op Euro 2020, maar sindsdien ziet hij er onherkenbaar uit

Italië is de afgelopen jaren sterk afhankelijk geweest van buitenlandse invoer in de Serie A, hoewel dat de huidige crisis misschien niet verklaart.

Het is waar dat nationale spelers de minste tijd hebben gespeeld in de Serie A, vergeleken met de andere vier grote Europese competities in 2020-21.

Uit cijfers van het CIES Football Observatory blijkt dat binnenlandse spelers goed zijn voor 35,5 procent van de gespeelde minuten, vergeleken met Spanje, waar het cijfer boven de 60 procent ligt. In Engeland werd 38 procent van de minuten gespeeld door nationale spelers, het hoogste in meer dan tien jaar.

Helaas blijkt dat Paolo Nicolato, de Italiaanse U21-coach, deze week klaagde dat er niet genoeg centrumspitsen arriveerden en dat hij nu op zoek is naar een derde niveau van onbenut talent.

Dit is bekend terrein voor Engelse fans en commentatoren, die jarenlang een gebrek aan succes bij de nationale ploeg toeschrijven aan te weinig lokale spelers in de Premier League.

Hun frontman ziet er uitgeput en onderbezet uit vanuit het midden van het park

Analist Ai Abacus schat kwaliteit Italiaanse competitie in, Serie A gaat achteruit

Maar volgens de auteur VoetbalnomicsSimon Kuper, het aantal minuten is geen sleutelfactor voor nationaal succes.

Kuper betoogde deze maand op de Financial Times Business of Football Summit dat het huidige succes van Engeland op internationaal niveau het resultaat was van het hebben van spelers van hogere kwaliteit.

Vooruitgang komt door betere coaching. Sinds 2012 is het aantal coaches dat in het Britse academiesysteem werkt, gestegen van 250 naar 800 als onderdeel van het Elite Player Performance Plan.

En als ze doorbreken, hebben Engelse spelers de kans om zich te mengen met de besten, in een competitie van de hoogste kwaliteit in Europa. Niet alleen dat, lokale spelers genieten ook van meer speeltijd in het buitenland, met spelers als Jude Bellingham in Duitsland.

De mannen van Roberto Mancini zagen er middelmatig uit omdat ze gefrustreerd waren door een klein Europees team

Ongeacht de concurrentie, analyse van Financiële tijd en clubelo.com laat zien dat Engelse spelers in de Premier League blijven

Bovendien is de vertegenwoordiging van Engelse spelers in de Europese topcompetities op het hoogste niveau in 20 jaar

Het feit is dat ongeacht hoeveel Italiaanse spelers er in de Serie A hebben gespeeld, de kwaliteit van die competitie is afgenomen. De topteams bevinden zich op het laagste niveau in vijf seizoenen en de Serie A staat vierde van de vijf grote competities en slaagde er alleen in om de Ligue 1 in Frankrijk te overtreffen.

Analyse door wervingsbureau Ai Abacus beoordeelt het kaliber van de competitie en de teamsterkte en analyseert duizenden gegevenspunten. De afgelopen drie seizoenen is de Serie A drastisch achteruitgegaan.

Het probleem voor Italië is dat het grootste deel van hun nationale team in die competitie speelt. In de 23-koppige selectie die is geselecteerd om in Noord-Macedonië te spelen, spelen op drie na alle in de Serie A. Ter vergelijking: België is het best gerangschikte team ter wereld, waar slechts één speler in de nationale competitie heeft gespeeld. De meesten van hen zitten bij de Europese topclubs.

In deze context is het gemakkelijker te verklaren waarom Italië zich niet kwalificeerde voor het WK 2018 en de laatste ramp. Op dezelfde manier maakte het het succes van de Azzurri op Euro 2020 echter nog interessanter en buitengewoon.