Als de Europese kampioenen nu zouden worden benoemd met handopsteken, uitsluitend gebaseerd op het ontwikkelde spel, zou Italië met een overweldigende meerderheid heilig zijn. Echt gevonden na lastige wedstrijd tegen Oostenrijk in ronde 16 (2-1 ap), de Nazionale, geliefd bij het Münchense publiek, schakelde offensieve razernij en een gecontroleerde managementfase om deze vrijdag in de kwartfinales van het EK (2-1) België uit te roeien. Hij keert dinsdag in de halve finales op Wembley (21.00 uur) terug naar Spanje, met het label van het meest opwindende team van het toernooi op zijn rug.

We verwachten een botsing van stijlen in München, tussen het goede spel van Mancini en het pragmatisme van Roberto Martinez. Dit is wat er wordt geserveerd. Koude voorgerechten waren een beetje Belgisch, in observatie waren de vroege rondes behoorlijk verwijderd uit het volgende menu. Lukaku (1, 4) en Tielemans (16) probeerden het timide, voordat twee exploits van toekomstige Parijse doelman Gianluigi Donnarumma, met een krachtige hand op het schot van Kevin De Bruyne, even gevaarlijk waren (22e), daarna een duik. Lukaku, gelanceerd door dezelfde De Bruyne (26e).

Ondanks het doelpunt dat werd afgekeurd wegens buitenspel bij Bonucci (13) had Italië iets meer dan 25 minuten nodig om echt in de Belgische ondergrond te investeren. Maar toen hij de deeltjesversneller activeerde, duurde het niet lang voordat hij het verschil merkte. Zoals hij dit seizoen vaker bij Inter heeft gedaan, opende Nicolo Barella de wedstrijd in stijl. Na een povere pass van Jan Vertonghen maakte de jonge middenvelder met een service van Marco Verratti drie verdedigers in krappe ruimtes af om de score te openen (31e). En na Chiesa’s aanval van dichtbij (41) zakte de spanning niet weg, want Lorenzo Insigne had de break gemaakt met een afstandsschot (44).

België is terug na de onvermijdelijke strafschop van Romelu Lukaku (45 + 1,4 doelpunten in toernooi), goed nieuws voor het ontmoetingsscenario. De intensiteit steeg crescendo, met sterke actie van beide kanten in de tweede helft. Spinazzola ontweek de gelijkmaker van Lukaku (61), maar verloor de bal met 3-1 (66). En hij miste enkele millimeters van de Belgische aanvaller op een voorzet van Chadli om gelijk te maken (71). Toen Spinazzola in tranen naar buiten kwam, bevroor de Italiaanse geest even, maar de Nazionale wist in het laatste kwartier de ruimte af te dichten om zijn zegereeks (15e op rij) te verlengen en de weg vrij te maken naar de kroning.

Speler: Badge, deze kleine is zo groot

Lorenzo Insigne, de kleinere speler qua lengte (1,63 m) op dit EK, heeft afgelopen vrijdag bewezen dat hij een van de grootste is op het gebied van talent. Wanneer hij zijn president in Napels ziet beslissen over zijn toekomst na de wedstrijd, zal de kleine elf in een sterke positie komen om te onderhandelen, aangezien hij het spel al drie weken verlicht met zijn passie en talent, en nog meer als we terugkeren voor de laatste maanden van het clubseizoen.

Zijn prachtige curling-schot met rechts, vanuit de deur van het strafschopgebied, om Thibaut Courtois te verslaan, zal ongetwijfeld een van de grootste prestaties van het toernooi blijven (44e). Naast dit meesterwerk verbrandt Insigne elke bal die hij vangt, afgewisseld met snelle return en acceleratie. Vooral Spinazzola kostte hem een ​​assist door zijn herstel op de tegenaanval (66e) te missen.

Feit: Doku is gekwetst, tevergeefs

Met het pakket van Eden Hazard zorgde Roberto Martinez voor een grote verrassing in zijn compositie door de linkerkant van zijn aanval toe te vertrouwen aan Jérémy Doku, terwijl we enigszins Yannick Carrasco of Dries Mertens verwachtten. De jongeling uit Rennes (19 jaar) was niet onder de indruk en bezorgde Giovanni Di Lorenzo slechte tijden. Hij was het die voor rust de hoopvolle penalty zocht door de Italiaanse rechterkant te overspoelen (45+1). Hij begon ook met het benutten van de grote kans van Lukaku (61), al miste hij daarna het frame van zijn schot (84).