PARIJS (AP) — Een Iraanse man die 18 jaar op de luchthaven Charles de Gaulle in Parijs woonde en zijn verhaal losjes geïnspireerd Steven Spielbergs film “Terminal” stierf zaterdag op de luchthaven die hij al lang naar huis had genoemd, zeiden ambtenaren.

Mehran Karimi Nasseri stierf rond het middaguur na een hartaanval op Terminal 2F van de luchthaven, volgens een ambtenaar van de luchthavenautoriteit van Parijs. Politie en medische teams behandelden hem, maar konden hem niet redden, zei de functionaris. De functionaris was niet gemachtigd om in het openbaar te worden genoemd.

Nasseri woonde van 1988 tot 2006 in Terminal 1 van de luchthaven, eerst in rechtsonzekerheid omdat hij geen verblijfsvergunning had en daarna vanwege een duidelijke keuze.

Jaar na jaar slaapt hij op een rode plastic bank, raakt bevriend met luchthavenmedewerkers, baadt in personeelsfaciliteiten, schrijft in zijn dagboek, leest tijdschriften en kijkt naar voorbijtrekkende reizigers.

Het personeel gaf hem de bijnaam Lord Alfred en hij werd een mini-beroemdheid onder de passagiers.

“Eindelijk zal ik het vliegveld verlaten”, zei hij vertelde The Associated Press in 1999, rookte een pijp op zijn kruk, zag er fragiel uit met lang dun haar, ingevallen ogen en ingevallen wangen. “Maar ik wacht nog steeds op mijn paspoort of transitvisum.”

Nasseri werd in 1945 geboren in Soleiman, het deel van Iran dat toen onder Britse jurisdictie viel, als zoon van een Iraanse vader en Britse moeder. Hij verliet Iran om in 1974 in Groot-Brittannië te studeren. Toen hij terugkeerde, zei hij, werd hij gevangengezet wegens protest tegen de sjah en zonder paspoort het land uitgezet.

Hij vroeg politiek asiel aan in verschillende landen in Europa. UNHCR in België gaf hem vluchtelingenreferenties, maar hij zei dat zijn aktetas met vluchtelingencertificaten was gestolen op een treinstation in Parijs.

De Franse politie arresteerde hem later, maar kon hem nergens deporteren omdat hij geen officiële documenten had. Hij kwam in augustus 1988 bij Charles de Gaulle terecht en bleef daar.

Verdere bureaucratische slordigheid en steeds strengere Europese immigratiewetten hielden hem jarenlang in wettig niemandsland.

Toen hij eindelijk de vluchtelingenbrieven ontving, beschreef hij zijn schok en onzekerheid over het verlaten van de luchthaven. Naar verluidt weigerde hij het te ondertekenen en woonde daar nog een paar jaar totdat hij in 2006 in het ziekenhuis werd opgenomen en vervolgens in een opvangcentrum in Parijs woonde.

Degenen die hem op de luchthaven bevriend raakten, zeiden dat zijn jaren in een kamer zonder ramen een impact hadden op zijn mentale toestand. Doktoren op luchthavens maakten zich in de jaren negentig zorgen over zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid en beschreven hem als ‘hier versteend’. Een bevriende ticketagent vergeleek hem met een gevangene die niet ‘buiten kon leven’.

In de weken voor zijn dood was Nasseri teruggekeerd om in Charles de Gaulle te wonen, zeiden luchthavenfunctionarissen.

Nasseri’s verwarrende verhaal inspireerde losjes ‘The Terminal’ uit 2004 met Tom Hanks in de hoofdrol, evenals de Franse film ‘Lost in Transit’ en een opera genaamd ‘Flight’.

In “The Terminal” speelt Hanks Viktor Navorski, een man die vanuit het fictieve Oost-Europese land Krakozhia aankomt op de luchthaven JFK in New York en ontdekt dat een politieke revolutie van de ene op de andere dag al zijn reispapieren heeft geannuleerd. Viktor wordt verbannen naar de internationale wachtkamer van de luchthaven en krijgt te horen dat hij daar moet blijven totdat zijn status is goedgekeurd, wat aanhoudt terwijl de onrust in Krakozhia voortduurt.

Er was niet onmiddellijk informatie beschikbaar over de overlevenden.

____

Angela Charlton in Parijs droeg bij.

____

Dit verhaal is bijgewerkt om de spelling van Nasseri’s voornaam te corrigeren naar Mehran in plaats van Merhan.