In België is politiek een familieaangelegenheid

BRIEF VAN BELGI

Zij zijn de zonen en dochters van “van”. Ze worden ook wel dynastieën genoemd, niet te verwarren met de gigantische scarabeeën die dezelfde naam dragen. Waar we het hier over hebben zijn familieleden die macht hebben uitgeoefend, en die vervolgens afwisselend hebben uitgeoefend, genietend van wat lijkt op erfrecht. België heeft er in de loop van de tijd een specialiteit van gemaakt.

Met zijn zes regeringen (één federaal, vijf territoria en gemeenschappen), zijn zeven parlementen, zijn drie taalzones, zijn tien provincies – en evenveel provinciale vergaderingen – en zijn 581 gemeenten, biedt het koninkrijk – 30.000 km² – inderdaad een veelvoud aan van verkooppunten voor aspirant-vertegenwoordigers. Een verontrustende, onderhoudende, maar niet opstandige Belgische situatie. Ze waren verplicht om te stemmen en droegen ook vrolijk bij aan het in stand houden, zelfs bemoedigend, van een traditie die binnenkort het imago van hun land zou markeren, zoals het surrealisme, mosselen en patat en monastieke bier.

disfunctie

Ongeveer 15% van de gekozen functionarissen van het koninkrijk heeft nu een vader of moeder die heeft gediend. Boven de 10% kunnen we zeggen dat een democratie die dynastieën een plaats van trots geeft disfunctioneel is, verklaarde in 2016, een onderzoek van de American University Harvard. In Europa zijn alleen Griekenland en Ierland “beter” dan het land van koning Filips in termen van vriendjespolitiek, terwijl in Duitsland bijna geen. In Nederland heeft de Kamer van Afgevaardigden sinds 2017 slechts één “zoon van” van de 150 gekozen vertegenwoordigers.

De Europeanen kamperen echter allemaal ver van Thailand en de Filippijnen, waar 40% van de parlementariërs dynastieën zijn. In de Verenigde Staten heeft slechts 6% van de gekozen functionarissen politiek bekende ouders, hoewel enkele voorbeelden – de familie Clinton, de familie Bush en de familie Trump, morgen? – anders zou kunnen suggereren.

Enigszins kritisch, maar diep vermoeid, trokken de Belgen toch de wenkbrauwen op, in oktober 2020, bij de aankondiging van de samenstelling van de nieuwe federale regering. Premier ? Alexander De Croo, zoon van Herman De Croo, oud-minister, parlementslid, partijvoorzitter en burgemeester van Brakel, een functie waarin vijf van zijn voorouders hem voorgingen.

Lees ook Artikelen voor onze klanten België krijgt zestien maanden na verkiezingen eindelijk regering

Minister van Financiën? Vincent Van Peteghem, zoon van een gedeputeerde die ook veertien jaar burgemeester was. Staatssecretaris voor Gendergelijkheid? Sarah Schlitz, kleindochter van een voormalige senator en burgemeester van Luik, maar heeft bijzondere milieukenmerken toen haar grootvader socialist was.

Je hebt 57,41% van dit artikel om te lezen. De rest is alleen voor de klant.

Rob Kardashian

"Certified introvert. Devoted internet fanatic. Subtly charming troublemaker. Thinker."

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *