Mensen en royalty’s

Grand Jojo, alias Jules Vanobbergen, heeft ons net verlaten. Brengt herinneringen aan vele populaire liedjes die generaties raken. En dat vertegenwoordigt de geest van de Brusselse partij achter de Marrolles…

Door Laurent Depre

“Sergeant Flagada”, “Julius Caesar”, “Victor de footbalist”, “Angelina”, “Nachtpatrouille” … Zijn onnavolgbare galerij van populaire personages zal in het geheugen van vele Franstalige Belgen blijven staan. En voor een lange tijd zullen waterige nachten van buitengewone gastvrijheid de kroon zijn op de onmogelijke farandole van het samenbrengen van vreemden. Degenen die het geluk hebben, in het hart van een zwart-en-geel-rode zomer, een uitvoering van Le Grand Jojo te zien op het Jeu de Balleplein in Brussel aan de vooravond van “Bal National”, bewaren herinneringen aan deze populaire vreugde door te ontwortelen sociale categorieën.

De grote boodschap is dat het in de liedjes van Grand Jojo, die in het Nederlands gezongen worden, niet zoveel uitmaakt, zeker aan het begin van zijn carrière in de jaren ’60. Alles wordt in de meeste gevallen gehouden in eenvoudige refreinen, teruggenomen in het refrein en de hits. markeren in seconden. Een ongeëvenaard accent en levendigheid die tegenwoordig vaak verloren gaat in de straten van Brussel. Dit is wat hij ook vertegenwoordigt deze geweldige “onze” Grand Jojo, Brusselse “stoemp”. Vergeet ook zijn planetaire erfenis niet met 35 jaar beroemde “olé, olé, olé”-gezangen in alle stadia van de wereld. Het is enorm!

Bij hem ontbreekt er een stukje “Fun Belgium”. Tegenwoordig kunnen we in veel cafés in het koninkrijk feestvierders al horen, in overeenstemming met de sanitaire regels, zich wenden tot bars en zingen “Chef, een klein drankje we hebben dorst …”!

Tot ziens Grand Jojo!

Lees ook> Le Grand Jojo sterft op 85-jarige leeftijd