“Kortom, de rechtbank kan en moet het verkregen bewijs gebruiken”, zegt Peter Lüttringhaus, hij is de voorzitter van OLG Bremen en zijn perswoordvoerder. “Natuurlijk zijn hier uitzonderingen op. Dus als je nu bijvoorbeeld naar de zaak kijkt, is het nogal ingrijpend: data verkregen door middel van marteling is een uitbuitingsverbod.”

Dit is echter zeker niet het geval bij EncroChat. Daarnaast is er een vertrouwensbeginsel in de rechtshandhavingsautoriteiten van andere landen van de Europese Unie in Europa.

“In de procedure die we hier in Bremen voeren, zijn er geen beschuldigingen dat ze bij toeval zouden kunnen worden ontdekt als onderdeel van een terrorismeonderzoek of iets dergelijks. Maar het is heel duidelijk dat er in Frankrijk een onderzoek loopt naar drugshandel . Dat deze mensen of dat sommige mensen die daar onderzocht zijn zich op Duits grondgebied bevinden. En toen heeft Frankrijk de verantwoordelijke Duitse autoriteiten laten weten dat ze dit inzicht hadden verkregen. En dat er een procedure voor wederzijdse rechtsbijstand is gevolgd. En dat is waarom onze rechtbank en dan natuurlijk de eerste Senaat die daarover beslist, kan het resultaat van zijn beslissing als basis gebruiken.”

Peter Lüttringhaus ziet hier niet echt een grote behoefte aan discussie. Dat er Europese rechtsbijstand is, is “old hat”.

“Dit is het geval waar de getroffenen het erg moeilijk vinden om hun verdediging op dit moment te organiseren. En je zou natuurlijk kunnen zeggen dat ze strohalmen vastgrepen om hun hoofd uit de strop te trekken.”

Het federale gerechtshof zal echter moeten beslissen hoe het oordeel van de usability-wetgeving uiteindelijk zal veranderen, benadrukte de Bremer-rechter. “En alleen dan heb je natuurlijk de nodige juridische duidelijkheid om te zeggen: nou, nu is duidelijk dat je dat wel of niet mag doen.”