Giacomo Agostini: 80-jarige GP-legende / MotoGP

Valentino Rossi en Marc Márquez hebben indrukwekkende records, maar de meest succesvolle motorcoureur aller tijden was, en zal waarschijnlijk blijven, Giacomo Agostini. Vandaag viert de Italiaan zijn 80ste verjaardag.

De naam Giacomo Agostini, die klinkt als muziek, roept veel herinneringen op aan de jaren zestig en zeventig. Het was het moment waarop de viertaktmotor van het traditionele Italiaanse merk MV Agusta het toneel domineerde in de klasse met grote cilinderinhoud van het wereldkampioenschap motorfietsen en geleidelijk uit elkaar viel toen de snelle Japanse tweetaktmotor hen inhaalde. Gary Hocking en Mike “The Bike” Hailwood haastten zich van overwinning naar overwinning met de 350’s en 500’s van Counts Agusta.

De naam van MV Agusta die bijna onafscheidelijk is, is de naam van Giacomo Agostini. De recordwereldkampioen won 13 van zijn 15 wereldtitels op MV Agusta, zes in de klasse tot 350 ccm en zeven in de categorie van een halve liter. Giacomo Agostini won elk opnieuw aan het einde van zijn carrière bij Yamaha. Met 122 Grand Prix-overwinningen is «Ago nazionale» de meest succesvolle racer aller tijden en zal dat waarschijnlijk ook blijven.

Moet Giacomo Agostini nu 80 zijn? Dat klopt, want hoewel hij er nog steeds uit ziet alsof hij achter in de zestig is, is het bijna zijn 80e verjaardag.

Giacomo Agostini werd geboren op 16 juni 1942 in Brescia. Na zijn schooltijd werkte hij voor het bedrijf van zijn vader, dat de veerboot op het Lago di Iseo exploiteerde. Het doorzettingsvermogen van Giacomo was echter beperkt, hij werkte vooral in zijn voordeel.

Zijn eerste bezoek aan de race op Cesenatico in 1960 had een veel sterkere impact op hem. Een jaar later kocht «Ago» een Morini 175 en reed er zijn eerste race mee. Het was de bergrace Trento-Bondone in Zuid-Tirol, die hij als tweede eindigde.

Toen zijn ouders erover lazen in de kranten, verboden ze hun zoon verder te racen. Op de lange termijn konden ouders echter niet voorkomen dat Giacomo zich weer aan zijn nieuwe passie ging wijden. In 1962 nam hij deel aan verdere bergraces en vierde hij verdere successen.

In 1963 tekende Alfonso Morini hem bij zijn werkteam als teamgenoot van tweevoudig wereldkampioen Tarquinio Provini, hoewel de jonge Agostini nog tien races moest voltooien. In datzelfde jaar werd hij Italiaans Jeugdkampioen en nam hij deel aan zijn eerste Grand Prix op Monza in de 250cc-klasse, waar hij faalde vanwege een technische handicap.

In 1964 werd Agostini een professionele racer en met vijf overwinningen en één technische storing in zes races, was hij de kampioen van Italië. Eveneens in 1964 had hij zijn eerste buitenlandse start in de Duitse Wereldkampioenschappen ronde in Stuttgart Solitude, waar hij onmiddellijk de aandacht van de internationale vakpers trok met de vierde plaats achter Phil Read, Jim Redman en Mike Duff.

Voor 1965 bracht Conte Domenico Agusta het naar MV. Sindsdien hebben, afgezien van Carlo Ubbiali en Tarquinio Provini in de achtste en kwartliterklasse, alleen John Surtees, Gary Hocking en Mike Hailwood de wereldtitel in de klasse met grote ploegen gewonnen, een telling waar de Italiaanse 500cc-wereldkampioen van droomt .

MV Agusta heeft de jackpot gewonnen

Al snel werd duidelijk dat Conte Agusta de jackpot had gewonnen met Giacomo Agostini. De 22-jarige Agostini zou eigenlijk moeten opgroeien met zijn leraar Mike Hailwood. Ago is dol op hem, wat hij ook uitdrukt door het ontwerp van zijn helm, die identiek was aan die van de Brit in het begin van zijn carrière en aangevuld met de Italiaanse nationale vlag in zijn eerste MV-seizoen.

In 1965 werd Duitsland opnieuw een belangrijk station in zijn carrière. De tweede ronde van het seizoen werd verreden op de Südschleife van de Nürburgring, waar Giacomo Agostini zijn eerste GP-overwinning behaalde in de 350cc-klasse met de nieuwe driecilinder MV. Maar wat niemand toen had kunnen vermoeden: deze overwinning zou gevolgd worden door 121! doorgaan.

Zijn eerste overwinning in de koningsklasse (tot 500cc) volgde vier maanden later in Imatra, Finland. Aan het einde van het jaar werd Ago vice-wereldkampioen in beide klassen. In 1966 reed Mike Hailwood voor Honda na de gevreesde MV Agusta. Dus “Ago” is de topracer in MV en hij laat zijn meester niet in de steek. Met drie overwinningen dit seizoen werd hij de eerste Italiaanse 500cc wereldkampioen voor de Gallarate-fabriek voor Hailwood. In de 350cc-klasse kan Hailwood het roer omgooien. Maar wat volgde is vandaag de dag nog steeds uniek. De ene wereldtitel volgde op de andere. “Ago nazionale” verzamelde in totaal 15 wereldtitels in de twee grote transferklassen. In 1968 vierde Agostini zijn eerste overwinningen in de junior (350 ccm) en senior TT (500 ccm) op het gevreesde Isle of Man. Twee jaar later evenaarde hij het record van Mike Hailwood uit 1966 door in één seizoen ook 19 Grand Prix-overwinningen te behalen. In 1973 wist Giacomo Agostini opnieuw een mijlpaal te bereiken in de geschiedenis van motorfietsen. De Belgische Grand Prix op Spa-Francorchamps was de eerste WK-race met een winnend gemiddelde van meer dan 200 km/u en de Ago haalde een gemiddelde van 206,81 km/u.

Tegen het einde van zijn carrière wisselde Ago opnieuw van team en won hij de wereldtitel voor Yamaha in 1974 (350 ccm) en 1975 (500 ccm). Daarbij loog hij tegen al zijn critici, die zijn dominantie toeschreven aan het gebrek aan concurrentie en de afwezigheid van andere merken uit de fabriek in dit tijdperk.

Maar het moet ook worden vermeld dat Giacomo Agostini zich door de lagere klassen heeft gehaast en dat bedrijfsbazen zoals Alfonso Morini en Domenico en Corrdao Agusta constant op zoek zijn naar talent voor hun motorfietsen, maar Ago kreeg dit contract zeker niet per ongeluk toegewezen. Ook het feit dat de 500cc Yamaha OW 26 in 1975 een bruikbaar toerentalbereik had van slechts 2.000 tpm. maakt vooral verwijten dat hij alleen kan rijden en winnen met de MV, die in dit opzicht vriendelijker is.

Nürburgring 1976: Laatste overwinning op MV Agusta 500

Giacomo Agostini behaalde zijn laatste Grand Prix-overwinning op de Nürburgring en daardoor ontwikkelde hij een bijzondere band met het circuit in de Eifel. Het was 1976 in zijn laatste MV-succes.

Na 186 races, waarin hij 159 podiumplaatsen en 122 Grand Prix-overwinningen vierde, d.w.z. hij miste slechts 27 prijsuitreikingen en 15 wereldkampioenschappen, stopte Giacomo Agostini na 1977 met actief motorracen.

Vervolgens probeerde hij een autocarrière te beginnen in Formule 2-racewagens, maar dit was niet succesvol. Ook het seizoen in het Britse Formule 1 Aurora Championship was geen succes.

Giacomo Agostini had zich beziggehouden met autoracen toen hij nog actief was, maar hij was contractueel uitgesloten van het ondernemen van dit soort inspanningen. De minnaar kreeg echter toestemming van haar werkgever voor haar deelname aan twee Italiaanse speelfilms, waaronder zelfs hoofdrollen.

Tussen 1980 en 1991 gaf Giacomo Agostini zijn ervaring als teammanager bij Yamaha en Cagiva door aan jonge rijders. In deze functie hebben sommige critici het van buitensporige soberheid beschuldigd.

Vandaag geniet Giacomo met volle teugen van zijn pensioen en bezoekt hij regelmatig zonder stress meerdere Grand Prix’s. Of hij trekt bij klassieke evenementen zijn racepak aan, dat nog als gegoten zit, om een ​​paar rondjes te rijden.

Dit jaar is dat ook twee keer in Duitstalige landen. Van 15 t/m 17 juli is hij ook een absolute gast op de ADAC Sachsenring Classic. Ook op 27 en 28 augustus op de Red Bull Ring als onderdeel van de Rupert-Hollaus herdenkingsrace.

Toen de ADAC Sachsenring Classic vijf jaar geleden van 16 tot 17 juni werd gehouden, accepteerde de “Ago Nazionale” niettemin de uitnodiging en vierde uiteindelijk zijn 75e verjaardag buitenshuis, wat gelijk staat aan eer voor het circuit en de fans in Saksen. .

De Fransman Arnaldo Wittemberg greep zijn 80ste verjaardag aan om een ​​nieuw boek over Ago te schrijven. Het zal meer dan 200 pagina’s bevatten met niet eerder gepubliceerde foto’s, interviews van zijn concurrenten en uitgebreide statistieken en zal binnenkort beschikbaar zijn in twee versies: Italiaans-Duits en Engels-Frans. Gebaseerd op zijn cumulatieve raceoverwinningen, een gelimiteerde oplage van 311 exemplaren, gesigneerd, wordt geleverd met een certificaat van echtheid en een speciale bladwijzer, en wordt gepresenteerd in een luxe doos. Deze uitgave kost 123 euro plus verzendkosten. Standaardwerk kost 59 euro excl. verzendkosten en kan ook direct besteld worden bij Team Agostini, Arnaldo Wittemberg, Tel.+33 675 784395. Verdere informatie staat ook hieronder www.15-123.com.

GP winnaar lijst

1. Giacomo Agostini122
2. Valentino Rossi 115
3. Engel Nieto 90
4. Marc Márquez 82
5. Rolf Bilan 81
6. Mike Hailwood 76
7. Jorge Lorenzo 68
8. Mick Doohan en Dani Pedrosa, 54. elk
10.Phil Read52

Wereldbekerrecord Giacomo Agostini

1963: 250cc bij Morini (0 punten)
1964: 250cc in Morini (WM-12)
1965: 350cc op MV Agusta (WM-2)
1965: 500cc in mv Agusta (WM-2)
1966: 350cc in mv Agusta (WM-2)
1966: 500cc in MV Agusta (WM-1)
1967: 350cc in mv Agusta (WM-2)
1967: 500cc in MV Agusta (WM-1)
1968: 350cc in MV Agusta (WM-1)
1968: 500cc in MV Agusta (WM-1)
1969: 350cc in MV Agusta (WM-1)
1969: 500cc in mv Agusta (WM-1)
1970: 350cc in mv Agusta (WM-1)
1970: 500cc in mv Agusta (WM-1)
1971: 350cc in MV Agusta (WM-1)
1971: 500cc in MV Agusta (WM-1)
1972: 350cc in MV Agusta (WM-1)
1972: 500cc in MV Agusta (WM-1)
1973: 350cc in MV Agusta (WM-1)
1973: 500cc in mv Agusta (WM-3)
1974: 350cc op Yamaha (WM-1)
1974: 500cc op Yamaha (WM-4)
1975: 350cc op Yamaha (WM-2)
1975: 500cc op Yamaha (WM-1)
1976: 350cc op MV Agusta en Suzuki (WM-7)
1977: 350cc in mv Agusta (WM-16)
1977: 500cc op Yamaha (WM-6)

Shirley Temple

"Hipstervriendelijke maker. Muziekgoeroe. Trotse student. Baconfan. Gepassioneerde webliefhebber. Socialmediaspecialist. Gamer."

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *