Het Eurovisie Songfestival bereikte zaterdagavond in Turijn zijn grote finale, met Oekraïne, Italië en Engeland als favorieten om te winnen.

Ja, ik zei Engeland. Nee, ik geloof het ook niet. Maar hier zijn we.

Sam Ryder, een bouwvakker die TikTok-ster werd, verbaasde mensen zo tijdens de training dat bookmakers zijn winkansen de hele week verkleinden.

Nu weet ik wat je gaat zeggen: “Maar het Eurovisie Songfestival draait natuurlijk om politiek”. En tot op zekere hoogte heb je gelijk. Landen ruilen vaak stemmen met hun buren. Als Griekenland en Cyprus elkaar geen “douze points” geven, kan dit leiden tot een diplomatiek incident.

Maar sommige onderzoeken – hier is het laatste – geeft aan dat politiek stemmen zelden invloed heeft op de algemene winnaar. Om genoeg punten te verdienen, heb je een verscheidenheid aan ondersteuning nodig die onmogelijk te bereiken is door vriendjespolitiek alleen. Politieke stemmen hebben echter onvermijdelijk invloed op de resultaten in het midden van de tafel, terwijl de laatste plaats is gereserveerd voor de slechtste nummers.

Uiteraard wordt dit jaar de politiek geacht de uitkomst te bepalen. Oekraïne was de vermoedelijke favoriet, aangezien de sympathie van het publiek enorm steeg na de Russische invasie.

Maar sommige waarnemers zijn op hun hoede voor zelfs de suggestie. Denkt een 17-jarige in Tallinn echt na over de geopolitieke ambities van Vladimir Poetin als ze de telefoon pakken om te stemmen in een songfestival, of denken ze: “Die jongen uit België ziet er goed uit”?

Tientallen jaren popgeschiedenis suggereren dat het de laatste was.

Het plezier van Eurovisie zit tenslotte niet in het analyseren van de fijne kneepjes van het stemsysteem. Het gaat erom te genieten van de rare, prachtige, gepassioneerde en maffe shows die het continent (en Australië) opvoeren.

Dus hier is een korte preview van de momenten die je zou moeten zien terwijl de grote finale op zaterdagavond van start gaat op BBC One.

De Noorse subwoofer is de oudste act die ooit het Eurovisie-podium betrad. Hij vormde zich 4,5 miljard jaar geleden op de maan voordat hij naar de aarde kwam om de popmuziek te domineren. Of zo gaat het verhaal.

Bekend als Keith en Jim, verbergen ze hun identiteit achter vlagele maskers en geven ze een moderne draai aan het verhaal van Roodkapje over de bonzende beats van het huis. “Voordat de wolf mijn grootmoeder opeet, geef de wolf een banaan“, stelden ze voor.

Het gerucht gaat dat een van de wolven Ben Adams is van de boyband A1 uit de jaren 90…en we zagen zijn vrouw donderdag bij het hotel van de Noorse delegatie, dus dat moet waar zijn.

Servië’s In Corpore Sano is een lied dat welsprekend is geschreven tijdens een pandemie door iemand die midden in een zenuwinzinking in het WebMD-konijnenhol viel.

Een ode aan persoonlijke hygiëne, het roept de eeuwige vraag op: “Wat is het geheim achter het gezonde haar van Meghan Markle? Ik denk dat diepe hydratatie is wat het is“, voordat u een koortscontrole uitvoert op persoonlijke hygiëne, en of”donkere kringen rond de ogen wijzen op leverproblemen“.

Je stelt je de Konstrakta-zangeres (ook bekend als Ana Duric) voor die deze teksten obsessief op haar muren krabbelt tijdens een bijzonder donkere soulnacht – een beeld dat alleen maar wordt versterkt wanneer ze het podium betreedt met een refrein dat in het Latijn zingt.

Alsof dat nog niet gek genoeg was, besteedt ze haar hele optreden aan het wassen van haar handen in een klein bassin. Natuurlijk werd het een favoriet onder fans in de arena.

De Italiaanse rockband Måneskin won vorig jaar met hun glam-thrash-nummer Zitti E Buoni naar de eerste plaats op het Eurovisie Songfestival en groeide uit tot een waar wereldwijd fenomeen. Ze toerden met de Rolling Stones, wonnen een MTV Award en scoorden een miljard streams van hun hit enkel, begin.

“Hoeveel nachten heb ik vorig jaar in mijn eigen bed doorgebracht? Misschien wel 10”, zei bassiste Victoria De Angelis lachend.

Het kwartet keert zaterdagavond terug naar het songfestivalpodium om hun nieuwe single Supermodel te spelen, geïnspireerd door een “neppersoon” die ze vorig jaar in LA hebben ontmoet.

“Ik weet dat het niet ons diepste nummer is, maar het is geweldig”, zei frontman Damiano David.

Fans zullen merken dat hij iets minder mobiel is dan normaal, nadat hij zijn enkel had gescheurd tijdens het filmen van de videoclip. Maar de band staat op het punt het podium terug te veroveren dat hen naar een internationaal publiek bracht. “Ik weet niet of ik in staat zal zijn om rond te rennen, maar ik ga er gewoon van genieten Nee om in competitie te zijn, ‘zei David.

Onder andere omstandigheden zou de Cubaans-Spaanse zangeres Chanel geen deel hebben uitgemaakt van de wedstrijd.

Twee jaar geleden was ze een van de vijf actrices op de shortlist om Anita te spelen in Steven Spielbergs remake van West Side Story. De rol ging uiteindelijk naar Ariana deBose, maar het verlies van het theater was de winst van het Eurovisie Songfestival.

Chanel’s stiekeme popsingle, SloMo, werd oorspronkelijk geschreven voor Jennifer Lopez en heeft een dansroutine die La Lopez zelf waardig is.

Om ervoor te zorgen dat ze de choreografie kon uitvoeren zonder buiten adem te raken, repeteerde Chanel voor Eurovisie door te zingen terwijl ze op een loopband liep.

Na drie dagen besloot ze dat de uitdaging niet genoeg was en begon ze op hoge hakken te rennen. Dat is toewijding.

De wedstrijd van dit jaar heeft veel Måneskins-imitators voortgebracht – van wie de meesten in de halve finales werden uitgeschakeld – maar Italië beweegt zich in de tegenovergestelde richting.

Hun inzending komt van Mahmood, runners-up in 2019, die samenwerkte met mede-Italiaanse popster Blanco voor een grote oude ballad en, laat me je vertellen, het kriebelt.

Brividi (vertaald als “de rillingen”) is een lied over hoe, verliefd, de angst om niet genoeg te zijn een universele ervaring is – ongeacht geslacht, identiteit of seksualiteit.

“Ik wil van je houden, maar ik heb altijd ongelijk“, het zingende duo, met precies de juiste mix van verdriet en kwetsbaarheid,”en ik bibber, bibber, bibber“.

Op Spotify is het momenteel het meest gestreamde nummer van de wedstrijd van dit jaar.

Dat is geen garantie voor een stemming op zaterdagavond (wat als al die wedstrijden uit Italië komen, wie kan niet zijn eigen koers kiezen?), maar het is een teken dat Oekraïne de concurrentie misschien niet op orde heeft.

Als Italië wint, wordt het het eerste land dat back-to-back wint sinds de ongelooflijke hattrick van Ierland begin jaren negentig.

De Australiër Sheldon Riley schreef zijn lied, Not The Same, jaren geleden als een boodschap aan zijn jongere zelf, over worstelen met het Asperger-syndroom en het leren omgaan met zijn seksualiteit in een zeer religieus gezin.

Ze zegt dat ze het al zingt sinds ze 15 was, maar de boodschap is veranderd van wanhoop naar hoop, omdat ze heeft geleerd trots te zijn op haar verschil.

De transformatie van het nummer is ook te zien in de uitvoering. Toen ze eerder dit jaar Eurovision – Australia Decides won, was ze in het zwart gekleed, omringd door sombere industriële parafernalia. Nu was ze helemaal wit en badend in het licht.

Het kostuum van Sheldon weegt 40 kg – dankzij de 200.000 Swarovski-kristallen en 90.000 Swarovski-parels die in de stof zijn genaaid. Samen met het masker en andere accessoires is het totale gewicht 51 kg. Stelt u zich de kosten van overbagage voor.

Geloof het of niet, toen Stefan uit Estland zaterdagavond optrad, was hij net wakker geworden.

“Meestal slaap ik voordat ik het podium op ga”, zei hij tegen Steve Holden op de officiële Eurovisie-podcast. “Ik weet niet waarom, maar mijn lichaam zegt me: ‘je moet rusten’ en ik ga gewoon naar een rustige plek en doe een dutje van 15 minuten, en dan word ik wakker als een nieuw persoon.”

Er was niets slaperigs aan zijn optreden, want Stefan huppelde als een kleine puppy door de arena en durfde zelfs over de waterval op het podium te springen. Laten we hopen dat hij eraan denkt zijn wekker te zetten.