Christian Burgess heeft zich aangemeld voor een nieuw avontuur. Hij luisterde terug in 2020 toen hij op de hoogte werd gebracht van een promotieplan, verkocht met een langetermijnvisie om een ​​van de beroemde oude clubs van België te restaureren. Dit had hij nooit kunnen verwachten.

Nadat vorig seizoen naar behoren werd gepromoveerd, staat Union Saint-Gilloise, die voor het eerst in 48 jaar terugkeert in de hoogste divisie, aan de kop van de Belgische ranglijst met twee reguliere seizoenswedstrijden te spelen. De eerste titel sinds 1935 ligt nu binnen handbereik van de club.

Voor Burgess, een voormalige centrale verdediger van Portsmouth, was het een onverwachte ervaring. Na een carrière in de lagere divisies van het Engelse voetbal, hoopt de man die slechts één wedstrijd in het kampioenschap heeft gespeeld nu meer te spelen in de Champions League.

“Voor iemand zoals ik, op 30-jarige leeftijd, is dit misschien mijn laatste kans om in Europa te spelen, maar het doel is nu om de competitie te winnen”, zei hij. Luchtsporten. “We hadden een geweldige kans die misschien nooit meer komt. Ik heb van elke minuut genoten.”

Burgess sprak na het ontbijt vanuit de kleine slaapkamer op het trainingsveld van Union. Hij woont alleen in Antwerpen en geeft toe dat er aan het begin van de pandemie moeilijke tijden waren toen hij gescheiden was van familie en vrienden, maar hij is een nieuw leven begonnen.

Hij geniet van anonimiteit. “Ik vind het geweldig. Ik heb het vijf jaar gehad in Portsmouth, zo’n grote voetbalstad. Het is als de levensader van de stad. Ook al hou ik er van, naar Antwerpen komen en obscuur zijn, gewoon mijn leven leiden, is best een aangename afwisseling.

“Als ik een paar dagen vrij had, bezocht ik verschillende steden, interessante hoekjes, hele kleine dorpjes. De Ardennen is een nationaal park in het zuiden dat zich uitstrekt van Frankrijk over België, Luxemburg en Duitsland. Het is een prachtig gebied om te bezoeken. . hiking.”

Vergezeld door de hond van zijn vriend gaat hij op ontdekkingstocht. “Het is echt geweldig om de stad uit te zijn en een frisse neus te halen”, legt hij uit. “Maar daar beneden is het ook mooi. Er zijn middeleeuwse kastelen en van alles te zien. Ik hou van de natuur.

“Het was iets dat me naar België trok, de taal leerde, deze continentale cafécultuur ervaarde, gewoon een andere manier van leven hier. Waarom niet? Ik heb altijd al in het buitenland willen wonen en werken, dus ik dacht dat dit een geweldige kans was .

“Je moet wel een bepaald type persoon zijn, je hebt ook bepaalde omstandigheden nodig. Je moet openstaan ​​voor aanpassing aan een andere cultuur, andere uitdagingen, uit je comfortzone komen met een taalbarrière, gewoon openstaan ​​om iets te verkennen nieuwe.”

Burgess zou de overstap aan iedereen aanbevelen, maar hij geeft toe dat maar weinigen de ervaring die hij op het veld heeft beleefd zullen herhalen. Promotie is een prestatie, maar wat er nu gebeurt is een van de verhalen van het Europese seizoen.

“We dachten dat het moeilijk zou zijn om in de top vier te breken en daar de veren te verstoren. Maar als je tegen andere teams speelt, besef je dat we best goed zijn en begin je te geloven. Ook nu zijn wij de underdogs. verwacht dat we vallen.”

Persoonlijke hoogtepunten zijn naar Antwerpen gaan en ze verslaan voor hun eigen fans, terwijl het verslaan van Anderlecht thuis en uit ook een speciaal moment is. Er is ook de voldoening om zichzelf opnieuw uit te vinden in een iets andere rol.

Als centrale verdediger van 1,80 m in League One raakte Burgess gewend aan luchtduels, maar in België, toen hij in het midden speelde als achterste drie, opereerde hij meer als een sweeper, omdat hij de jeugdverdediging van het team wilde beheren. een openbaring geweest.

“Ik moest me aanpassen aan een andere formatie, een andere stijl. Hier meer ballen op de grond. Het vraagt ​​andere vaardigheden die niet voor iedereen weggelegd zijn. Ik kwam iets eerder in mijn carrière terug. wanneer ik de bal probeer te passen en de lijn breek. Dat is leuk.”

Als natuurlijke leider had hij die verantwoordelijkheid in de Unie op zich genomen – hoewel het niet gemakkelijk was. “Het is moeilijk met taal om dingen te organiseren. Ik blaf commando’s in het Engels of Frans, afhankelijk van wie het is, maar als het op echte paniek aankomt, komt Engels naar voren.”

Wie van zijn invloed heeft geprofiteerd, is onder meer defensieve partner Siebe Van der Heyden, die onlangs voor het eerst werd opgeroepen voor het Belgische nationale team. Hij werd in de ploeg vergezeld door Dante Vanzeir, een andere Union-ster. Dit onderstreept de opmerkelijke opkomst van de groep.

Van der Heyden werd ingebracht uit de Nederlandse tweede klasse. Vanzeir slaagde er niet in om door te breken in Genk. “We waren allemaal blij toen Dante voor België speelde. Het is echt een droom. Genk staat achtste en staat bovenaan in de competitie. Hij is scherp en sterk, een goede afmaker.”

Collega-spits Deniz Undav tekende in januari voor Brighton voordat hij weer werd uitgeleend aan Union. Hij is de topscorer van België. “Dit jaar is hij gewoon tot leven gekomen. Hij heeft de laatste tijd een aantal hele goede goals gescoord en de laatste tijd ziet hij eruit alsof hij echt is.”

Burgess vroeg zich zelf af hoe lang deze groep bij elkaar kon blijven. Scouts uit Milaan en Juventus zijn vaste bezoekers. “Het wordt interessant om te zien wat er in de zomer met het team gebeurt. We kunnen iets speciaals bereiken, maar zal het ontbinden? Wie weet.”

Dat is een gedachte voor een andere dag. Momenteel heeft Union vijf punten voorsprong met nog twee wedstrijden te gaan, waarvan de laatste op de slotdag thuis tegen het reeds gedegradeerde Beerschot. Het belooft een bijzondere dag te worden in het Stade Joseph Marien, het bijzondere stadion van de club.

“Dat is een deel van de sfeer daar”, zegt hij over het oude landgoed met zijn art-decogevel. “Ongelooflijk. Eigenlijk in een park. Door de bomen lijkt het op een bos en als je de juiste verlichting krijgt, zijn de uitzichten geweldig. Het is een unieke achtergrond om mee te spelen.

“Het is als een colosseum. Het creëert een geweldige sfeer en het gebied fungeert als een echokamer. Mensen komen uit heel Europa, groundhoppers. Union staat op hun lijst omdat het uniek is. Sterker nog, Union voelt alsof het daar nu is Brussel.

“Voor de wedstrijd van vrijdagavond sloten ze het hele gebied af voor de wedstrijd. Er was bier, straatverkopers, het was als een groot feest. Het is hier een heel vreemde fancultuur vergeleken met Engeland. Mensen zijn hier gewoon om plezier te hebben. Ze drinken, maar ze nooit een probleem gehad.

“Je krijgt mensen die niet per se grote voetbalfans zijn, maar ze zijn hier voor de sfeer en om het team te steunen. Het is heel anders dan in Engeland, waar het voelt als leven en dood. Hier hebben we een wedstrijd verloren en zijn we vermaakt.” veld.

“Om eerlijk te zijn, vieren ze hier elke overwinning alsof we de competitie hebben gewonnen. Het is raar. Ik herinner me mijn eerste wedstrijd in de tweede divisie. We hadden een foto van de ploeg op het veld, de spelers aan het vieren. Ik had zoiets van, ‘Wat? Het is niets. We kunnen degraderen.’

“Dat is wild. Halverwege vieren we het kampioenschap. Ze noemen het hier de herfstkampioenen, het is een groot ding. Je krijgt er niets voor. Ik kan me voorstellen dat het hetzelfde zal zijn als en wanneer we reguliere kampioenen worden. We zullen foto’s hebben en wat feesten.”

Door de eigenaardigheden van het Belgische systeem zou Union de titel niet winnen, zelfs niet door bovenaan de tafel te staan ​​na een regulier seizoen van 34 wedstrijden. Het levert ze alleen een plaats op in een play-off met vier teams, waar ze nog eens drie teams uit en thuis zullen spelen om de kampioenen te beslissen.

Bovenaan eindigen heeft een voordeel, maar hun voorsprong in punten wordt gehalveerd, waardoor Club Brugge op slagafstand komt. “Het is tot nu toe een goed seizoen geweest, maar nu is een kritieke tijd die het echt kan maken of breken. Het wordt een grote wedstrijd.”

Het land lijkt achter de pas gepromoveerde kant te staan.

“Zelfs de mensen die ik ontmoette die Union niet steunden, waren gepassioneerd over Union en wilden praten over de titelrace. Ze waren allemaal opgewonden, tenzij ze een van de grote teams steunden, maar zelfs toen bekeerden ze zich bijna. Het is een groot underdogverhaal. “

De uitdaging is nu om tot een fatsoenlijk einde te komen.

“Er zullen grote hoogtepunten zijn in de play-offs. Cliché zoals het klinkt als een finale van zes bekers, adrenaline, zenuwen, grote wedstrijden en grote menigten. Het is spannend. Er was opvallend spel en geweldige persoonlijke prestaties, maar ik hoop dat het beste nog moet komen .

“Ik geniet er echt van om hier te wonen en voor de club te spelen. Ik heb zoveel interessante mensen ontmoet en door uit mijn comfortzone te komen, ben ik een meer afgerond persoon geworden. Het winnen van de titel zou een Champions League-kwalificatie opleveren, wat een reden op zich zou zijn blijven. .

“Er zijn plannen om te ontwikkelen, een nieuw stadion, een nieuw trainingsveld in Brussel en daar wil ik blijven. Ik zou hier graag nog een paar jaar blijven en echt een stempel drukken, maar je weet maar nooit in het voetbal. zeggen dat de manager zal blijven?

“Wie zei dat Barcelona niet voor mij zou komen?

“Je weet maar nooit.”

Burgess glimlachte. Maar België heeft hem geleerd zijn dromen na te jagen.