Laporte en Matthews completeren het podium

25-09-2022 | (rsn) – België heeft tien jaar langer dan ooit moeten wachten op een nieuwe wereldkampioen nadat Philippe Gilbert in 2012 in Valkenburg de regenboogtrui mocht dragen. Remco Evenepoel verloste zondag het wielerland in Wollongong, Australië, waar hij won een medaille goud met 26 solo-kilometers aan het einde van de Wereldkampioenschappen.

De Fransman Christophe Laporte, 2:21 minuten achter de winnaar, behaalde een zilveren medaille na 266,9 kilometer in een sprint in een afbrokkelend peloton voor de Australiër Michael Matthews, die zijn derde WK-medaille won maar nog steeds wacht op zijn eerste goud. Evenepoel’s landgenoot Wout Van Aert eindigde als vierde en liep net naast een medaille. Matteo Trentin uit Italië staat vijfde voor Alexander Kristoff uit Noorwegen en Peter Sagan uit Slowakije.

Luik-Bastenaken-Luik, Vuelta a Espana en nu wereldtitels: Evenepoel is de eerste renner sinds Bernard Hinault in 1980 die in één seizoen de Monument-, GrandTour- en wereldtitels wint. “Ik heb ervan gedroomd, en nu, na de Monumenten en de Grote Ronde, de wereldtitel, heb ik alles gewonnen wat ik dit jaar had kunnen winnen. Ik denk niet dat ik een beter seizoen zal hebben”, zei de Belg, die pas de tweede renner is na Greg LeMond die wereldkampioen wordt bij zowel jeugd als elite, in het laatste interview. Met 22 is Evenepoel ook de jongste wereldkampioen op de weg sinds Lance Armstrong in 1993.

Evenepoel pakte zijn toverstok vroeg op

Al 75 kilometer voor de finish scheidde de grote groep met de winnaars zich eindelijk van het veld. 40 kilometer later trok Evenepoel met Alexey Lutsenko uit Kazachs weg, die hij acht kilometer later op Mount Pleasant uitschakelde. “Als je met z’n tweeën bent, wil je zo lang mogelijk samenwerken. Maar ik voelde vrij snel dat ik sterker was dan Alexey. Daarom wilde ik alleen verder, want op een circuit als dit kun je geen tijd verspillen”, legt Evenepoel uit. “Het is geweldig – het is jammer dat de volgende WK-race al in augustus is. maar het maakt mij niet uit. Het wordt een groot feest vanavond. Ik denk niet dat ik ooit mijn bed zal zien”, zegt opvolger Julian Alaphilipe, die net als Evenepoel getekend is bij Quick-Step Alpha Vinyl.

Evenepoel was een uitstekende renner in de race, maar bereikte ook zijn limiet in de finale. “In de laatste ronde was de klim erg moeilijk. Mijn been explodeerde bijna, maar boven mij wist ik dat het bijna klaar was’, zei de Vuelta-winnaar, die ondanks een grote voorsprong niet opgaf. “Ze bleven me vertellen dat mijn voorsprong groter werd. Maar het is een WK, je wilt niet nog een seconde verliezen en gewoon die trui pakken.”

Voordat Evenepoel aan zijn duet met Lutsenko begon, kreeg Evenepoel veel steun van Pieter Serry en Quinten Hermans. “De manier waarop we vandaag reden, was echt als een team. We hebben eerder gezegd dat het niet uitmaakt hoe, het belangrijkste is dat we als team wereldkampioen worden”, benadrukte hij. Met Van Aert had België ook een troef in handen: mijn kans was om vroeg te vertrekken en Wout moest afwachten. De eerste aanval deed het vandaag. Ik denk dat we het gewoon verdiend hebben”, aldus Evenepoel.

De achtervolgers rest alleen nog de strijd om zilver en brons

Grote groepssprints voor nog een medaille waren alleen mogelijk omdat Evenepoel-achtervolgers elkaar op het laatste stuk achtervolgden. Lutsenko, Lorenzo Rota uit Italië, Mattias Skjelmose uit Denemarken en Mauro Schmid uit Zwitserland probeerden op te staan ​​en werden in de laatste seconden door het peloton geperst.

Duitsland, dat als underdog begon, bleef de hele race achter. Na een goede run van 30 km misten ze een groep van ongeveer 30 mensen met een paar favorieten. Het Sextet van de Duitse wielerbond (BDR) kon deze situatie verhelpen, maar zelfs mannen met federale adelaars op hun borst waren nooit in een veelbelovende positie. Toen kapitein Georg Zimmermann later viel, was de situatie uiteindelijk uitzichtloos. Nikias Arndt is de beste renner van Duitsland op de 52e (+3:08), de Keulse man staat twaalfde achter de Oostenrijker Sebastian Schönberger (+3:01).

Zo gaat de race:

169 renners aan de start in Helensburgh. De gebruikelijke vroege doorbraakgroep met flagrante underdogs kwam niet meteen uit. Verschillende pogingen werden geneutraliseerd voordat elf renners, waaronder de Zwitser Simon Pellaud, na acht kilometer uit elkaar gingen. Op de berg Keira maakte Frankrijk de race moeilijk na een afstand van ongeveer 30 kilometer te hebben afgelegd, wat leidde tot de pensionering van de Nederlandse renner Mathieu van der Poel, die het grootste deel van de nacht op het politiebureau doorbracht.

Tegelijkertijd braken 31 coureurs af, waaronder zes Fransen, Tadej Pogacar uit Slovenië en Van Aert. De Duitsers misten de trein en bij vertrek deden ze er alles aan om de situatie recht te zetten en werd het tijdelijk 2:30 minuten. Dat is gelukt na een afstand van 80 kilometer, ook omdat de samenwerking nog te wensen overlaat.

Vanaf deze eerste helft van het veld sloegen echter eerder de Italiaanse Samuele Battistella, de Australiër Luke Plapp en Ben O’Connor, de Franse Serry en Pavel Sivakov toe. Het kwintet versterkte die dag de groep van elf, waarvan de maximale voorsprong was geslonken van zeven naar 2.30 minuten.

Zodra het Duitse team een ​​gevaarlijke groep om Pogacar heen zette, gingen Nico Denz en Andreas Leknessund tevergeefs op jacht naar de koplopers. Rust terug op het veld en de voorsprong van 16 weglopers liep nu weer op tot acht minuten.

Vijf ronden voor het einde van de race verkleinde het gat tussen de twee groepen na hard werken van de Spaanse ploeg in het peloton weer tot twee minuten, wat resulteerde in aanvallen van zowel het parcours als het peloton. Sivakov, Serry, Jaka Primozic uit Slovenië, O’Connor, Pellaud, Michael Kukrle uit Tsjechië en Emils Liepins uit Letland trokken zich terug uit hun leeftijdsgenoten.

De val van Zimmermann verbrijzelt de Duitse hoop

Achter, 75 kilometer van de finish op Mount Pleasant, cirkelden ongeveer 20 renners het Belgische duo Evenepoel en Hermans, de Fransman Romain Bardet en Florian Senechal en Lutsenko, Neilson Powless uit de VS, Jai Hindley uit Australië en Nairo splitsten zich na een nieuwe snelheidsverhoging door Frankrijk Quintana uit Colombia. In de afdaling viel de Duitse kapitein Zimmermann zwaar in het peloton. Augsburger kon na een tijdje wel verder, maar alle kansen op de koppositie gingen verloren.

In het peloton nam Spanje opnieuw de leiding, maar met nog 63 kilometer te gaan liep het gat nog steeds op tot één minuut. In het vierde tot laatste deel van Mount Pleasant gaf Hermans de groep van Evenepoel volle kracht en zorgde ervoor dat het laatste lid van de kopgroep werd gepakt en omzeild. Evenepoel lanceerde een vroege aanval op de heuveltop en rekte de groep uit, maar kon aanvankelijk niet wegkomen. Na de val had het peloton een achterstand van 1:40 omdat niemand daar de achtervolging wilde overnemen.

Het gat groeide zelfs tot twee minuten met nog 53 kilometer te gaan, want het veld zag er helemaal buiten adem uit. Maar zelfs aan de top is er geen consensus, het is duidelijk dat niemand met Evenepoel wil samenwerken. De situatie kalmeerde en uiteindelijk namen Pellaud en Serry de leiding in de groep van 25 personen. De Duitse Jonas Koch en Jannik Steimle lagen vooraan in het peloton bij de start van de derde tot en met laatste ronde.

Beslissing over goud

Bij Mount Pleasant zwenkte Serry vooraan, waardoor het tempo in de kopgroep aanvankelijk miste. Aan de andere kant verhoogden de klimmers op het hoofdveld hun snelheid en verkortten ze de afstand tot 1:05 minuut bergopwaarts met de Fransman Benoit Cosnefroy als gangmaker. Dit intermezzo duurde niet lang en het verschil groeide al snel tot twee minuten.

Kort voor de voorlaatste ronde viel Evenepoel aan op de afdaling. Lutsenko was de enige die het achterwiel van Fleming zo moeilijk kon vasthouden en zo kwam het duo samen door de laatste 34 kilometer. Schmid, Mattias Skjelmose uit Denemarken, Lorenzo Rota uit Italië en Pascal Eenkhoorn uit Nederland probeerden nog steeds het gat te dichten, maar ze konden de twee grote motoren voorin niet bijbenen.

De Kazachse motor “explodeerde” 26 kilometer op het voorlaatste deel van Mount Pleasant, terwijl de Evenepoel ervoor met een constant hoge snelheid accelereerde. Een Belg viel ook aan op het veld: Van Aert versnelde net voor de top en vormde een groep die veel vluchters begon in te halen – hetzij in kleine groepen of alleen achter Evenepoel. De koplopers lijken echter buiten bereik met een voorsprong van 2:20 op de groep van Van Aert.

Finaleronde: strijden voor zilver en brons

Bij het ingaan van de laatste ronde van 17 kilometer had Evenepoel een voorsprong van 45 seconden op Lutsenko, die 25 seconden voorsprong had op de groep Eenkhoorn. De groep van Van Aert werd achtervolgd door het veld, dat 2:30 minuten achterstand had.

Op de laatste oversteek van Mount Pleasant lanceerde Rota in de derde groep vlak voor de top een aanval die alleen Eenkhoorn niet kon bijhouden. Het resulterende trio richtte plotseling hun zinnen op Lutsenko, die dapper vocht. Hij realiseerde zich de wanhoop van de situatie en tilde zijn been op. Met nog vier kilometer te gaan haalden Schmidt, Skjelmose en Rota de 30-jarige in.

Evenepoel schonk daar geen aandacht aan. De Belgische aanvoerder cirkelde alleen rond en kon ruim voor de finish feest vieren. De achtervolgers probeerden in de laatste kilometer te blijven staan. Eenkhoorn baande zich een weg door het kwartet van dems, scheurde het gat maar hield daarna zijn voeten stil. Ook Jan Tratnik kwam van achterstand, maar het Sloveense peloton haalde hem in. Plotseling een onverwachte run voor nog een medaille die Laporte en Matthews veiligstelden.

Resultaten mogelijk gemaakt door FirstCycling.com