Een rechtbank in België heeft drie artsen vrijgesproken die ervan worden beschuldigd een vrouw onrechtmatig te hebben vergiftigd wier leven zij hebben helpen beëindigen.

Tine Nys, 38, stierf op 27 april 2010 omringd door zijn familie.

In deze baanbrekende zaak voerden haar zus en de aanklagers aan dat ze wilde sterven vanwege een mislukte relatie – en niet vanwege een “ongeneeslijke aandoening” zoals vereist door de Belgische euthanasiewetten.

Maar na urenlang beraad sprak de jury in Gent de artsen vrij, wat leidde tot applaus in de rechtszaal.

Vrijdagochtend werden de vrijgelatenen Joris Van Hove, de arts die de dodelijke injectie toedient, voormalig Nys-arts Frank D, en psychiater Lieve Thienpont vrijgelaten.

Euthanasie en hulp bij zelfdoding werden in 2002 onder strikte voorwaarden in België gelegaliseerd.

Sindsdien zijn de artsen al eerder met juridische procedures geconfronteerd, maar tot op heden heeft nog geen enkele zaak de rechtszaal bereikt.

De drie artsen werden na ruim acht uur beraadslaging goedgekeurd door de twaalfkoppige jury.

De rechtbank oordeelde dat er in de zaak van Joris Van Hove “redelijke twijfel bestaat… en als er redelijke twijfel zou bestaan, zou die in het voordeel van de beklaagde zijn”, aldus de Vlaamse media.

De arts, Frank D, werd vrijgelaten omdat hij niet wist dat er die dag euthanasie zou plaatsvinden.

“Natuurlijk ben ik blij, het zijn moeilijke jaren geweest voor iedereen en niemand heeft echt gewonnen in deze zaak. Ik zal vannacht goed slapen”, aldus Van Hove tegen lokale media.

Ondertussen zei de psychiater dat hij aan alle eisen had voldaan.

Tijdens het proces klaagden advocaten dat hun cliënten bijna als moordenaars werden behandeld, ook al handelden ze te goeder trouw.

De 38-jarige man had als kind ernstige psychische problemen en had op jonge leeftijd een zelfmoordpoging gedaan.

Zijn zussen, Lotte en Sophie, voerden echter aan dat zijn ziekte niet ongeneeslijk was, zoals vereist door de Belgische wet, maar leed onder de stress van een verbroken relatie. Hij had al vijftien jaar geen psychiatrische behandeling gehad en vóór zijn dood was de diagnose autisme gesteld, maar hij had geen behandeling gekregen, zeiden ze.

Haar familie was aanwezig bij haar overlijden en haar zussen klaagden ook over wat zij beschreven als de gebrekkige manier van de dokter om Tine Nys een dodelijke injectie te geven.

“Hij vergeleek haar dood met de dood van een huisdier dat pijn had en een injectie kreeg”, vertelden ze in 2016 aan de Vlaamse televisie.

“Hij vroeg onze vader ook om de naald in zijn arm te houden, omdat hij vergat gips mee te nemen. Toen hij stierf, vroeg hij onze ouders of ze door een stethoscoop wilden luisteren om er zeker van te zijn dat zijn hart echt niet meer klopte.”

Een patiënt moet juridisch bekwaam en bij bewustzijn zijn als hij probeert een einde aan zijn leven te maken. Dergelijke verzoeken moeten vrijwillig, weloverwogen en herhaald zijn.

Als de patiënt naar verwachting niet in de nabije toekomst zal overlijden, moet de arts een tweede arts raadplegen en minimaal één maand vanaf het verzoek wachten voordat euthanasie wordt uitgevoerd. Artsen zijn vrij om euthanasie uit te voeren als aan de voorwaarden wordt voldaan. Of ze kunnen weigeren als ze dat niet willen.

Afgelopen oktober maakte de bekende 40-jarige Belgische paralympiër Marieke Vervoort elf jaar na het ondertekenen van de benodigde papieren een einde aan haar leven. Hij leed aan een ongeneeslijke degeneratieve spierziekte die constante pijn, spasmen en verlamming in zijn benen veroorzaakte. Hij won goud en zilver op de Paralympische Spelen van Londen in 2012.

De zussen van Tine Nys benadrukken dat zij euthanasie in sommige gevallen noodzakelijk vinden, maar willen dat de wet duidelijker wordt.

Sinds 2014 staat België toe dat minderjarigen, net als volwassenen, hulp krijgen bij het sterven als ze ernstig ziek zijn en pijn hebben, en als ze toestemming van hun ouders hebben.

Volgens Belgische media waren er in 2018 2.357 gevallen van euthanasie, wat neerkomt op ruim zes gevallen per dag. Het merendeel betrof mensen ouder dan 60 jaar en vond plaats in Noord-Vlaams België.