Nu de Europese verkiezingen voorbij zijn, is overeenstemming over de volgende begroting een van de grote uitdagingen waarmee de Europese Unie (EU) wordt geconfronteerd.

Elke zeven jaar keurt de EU een uitgavenplan voor de lange termijn goed. Alle EU-leiders moeten het unaniem eens zijn, dus de onderhandelingen duren doorgaans lang.

Het laatste zevenjarenplan werd in 2013 overeengekomen, voor de periode 2014-2020. En voor het eerst in de geschiedenis van de organisatie besloten ze te bezuinigen op de reële uitgaven.

Volgens het langetermijnplan worden vertegenwoordigers van 28 regeringen en het Europees Parlement het elk jaar eens over de details van de jaarlijkse begroting van de EU.

We hebben de meest recente begroting voor 2017 onderzocht om erachter te komen hoeveel elk EU-land bijdraagt ​​aan en ontvangt van de EU.

Groot-Brittannië levert netto een bijdrage aan de EU-begroting. Met andere woorden: dit land draagt ​​meer bij aan de EU-begroting dan zijn inkomsten.

In 2017 waren ook negen andere landen nettobetalers:

Duitsland leverde met een nettobijdrage van €12,8 miljard de grootste bijdrage, gevolgd door Groot-Brittannië met €7,43 miljard (£6,55 miljard).

Elk land betaalt hetzelfde deel van zijn nationaal inkomen aan de EU-begroting, dus rijke landen betalen meer en arme landen minder. Sommige landen, zoals Groot-Brittannië, betalen minder omdat ze kortingen ontvangen.

De EU neemt ook 75% van de invoerrechten, landbouwheffingen en suikerheffingen voor zijn rekening die door individuele lidstaten worden geheven wanneer goederen de douane-unie binnenkomen.

De EU geeft geld uit aan een breed scala aan projecten, maar ongeveer driekwart van het budget gaat elk jaar naar twee hoofdgebieden: landbouw en ontwikkeling in de armste regio’s van de EU.

Arme landen en landen met veel landbouwgrond krijgen dus meer voordelen.

Polen is de grootste ontvanger van de EU-begroting (het ontvangt meer dan het bijdraagt), gevolgd door Griekenland, Roemenië, Hongarije en Portugal.

Luxemburg en België, de twee rijkste landen van de EU, staan ​​ook op de lijst van netto-ontvangers van de EU-begroting, omdat zij het grootste deel van de overheidsfinanciering ontvangen, aangezien veel EU-instellingen, zoals de Commissie en het Europees Parlement, zijn gebaseerd daar. .

Als de netto donor- en ontvangercijfers per persoon worden uitgedrukt, ontstaat een ander beeld.

De grootste nettobetaler aan de EU-begroting per hoofd van de bevolking is Nederland, gevolgd door Zweden, Duitsland, Denemarken en het Verenigd Koninkrijk op de vijfde plaats, met €112,85 in 2017.

Luxemburg staat bovenaan de lijst van netto-ontvangers per persoon, aangezien een groot aantal EU-instellingen gevestigd zijn in het land met minder dan 600.000 inwoners. De andere grootste ontvangers waren Litouwen, Estland, Griekenland, Hongarije en Letland.

Nederland betaalt het grootste deel van het bruto binnenlands product (bbp) – een maatstaf voor de hoeveelheid die een economie in één jaar produceert. In 2017 bedroeg de bijdrage van het land aan de EU-begroting 0,47% van het bbp.

Duitsland staat tweede op de lijst, gevolgd door Zweden en Groot-Brittannië, op de vierde plaats, met een bbp-bijdrage van 0,32% in 2017.

Aan de andere kant ontvangen sommige landen, zoals Litouwen, Bulgarije en Hongarije, tussen de 2,5% en 3% van hun bbp uit de EU-begroting.

Ondertussen ontvingen de economieën van Griekenland, Estland, Letland, Roemenië en Polen ongeveer 2% van hun bbp.