Garret Ahern, uit Limerick, zei dat zijn vrouw Vicky Janssens, een UCC-docent, op 21 april stierf met behulp van hulp bij overlijden in het huis van een vriend in België, waar ze werd geboren.

Zijn vrouw had borstkanker die zich had verspreid, vertelde hij aan de Oireachtas-commissie voor stervensbegeleiding.

Hij was een van de vier mensen die persoonlijk getuigenis aflegden aan de commissie, waaronder Tom Curran wiens overleden partner, Marie Fleming, een multiple sclerose-lijder, tien jaar geleden een zaak voor het Hooggerechtshof had aangespannen om hulp bij overlijden toe te staan.

De commissie werd ook toegesproken door John Wall van Co Clare, die lijdt aan terminale prostaatkanker, en Elma Walsh uit Co Kerry, wiens tienerzoon Donal het publiek vóór zijn tragische dood aan kanker op 16-jarige leeftijd in 2013 had aangespoord om het leven te waarderen. .

Ahern zei dat de beslissing om te reizen werd genomen na het ervaren van aanhoudende, hardnekkige pijn.

“Ook al kregen we de beste zorg op het gebied van de oncologie die beschikbaar is in Cork, geen enkele hulp kon het lijden van Vicky aan haar ziekte verlichten”, zei haar man.

“Ik heb geen woorden om de pijn te beschrijven die hij de laatste maanden van zijn leven ervoer. Het was die pijn die hem ertoe bracht in februari een einde aan zijn leven te maken door zelfmoord te plegen.

“Dit was niet de actie van iemand wiens geest onstabiel was geworden door pijn en angst, maar eerder de goed doordachte, bedachtzame en rationele actie van iemand die zijn lijden niet kon verdragen.

‘Voor zover ik weet, is dit plan gemaakt voordat Vicky in februari een zelfmoordpoging deed.’

Hij herinnerde zich dat “we half april van dit jaar een reis naar België maakten. Fysiek is Vicky niet in staat om te reizen. In dit stadium kon hij niet eten, slechts een beetje drinken en werd vervolgens zwak vanwege de ziekte.”

”De procedure zelf, Vicky’s medische levenseinde, werd uitgevoerd bij haar vriendin thuis en was zeer waardig, respectvol en vooral pijnvrij. Het was niet alleen pijnvrij, maar het betekende ook het einde van de ondraaglijke pijn die Vicky had geleden.’

Curran zei in zijn getuigenis: “De beslissing om iemands leven te beëindigen om een ​​langdurige en mogelijk pijnlijke dood te voorkomen impliceert dat een dergelijke dood vredig, pijnloos en snel moet zijn. Dit is niet zo eenvoudig als het lijkt, aangezien de inspanningen om een ​​vreedzame dood te bewerkstelligen bijna volledig in handen zijn van de medische beroepsgroep.

“Dit biedt op zichzelf al de nodige bescherming om de beschikbaarheid te beperken [of assisted dying] en kwetsbare groepen beschermen, maar hebben de hulp nodig van professioneel medisch personeel om de middelen te verschaffen.”

John Wall, een luchtverkeersleider in Shannon en vriend van wijlen Vicky Phelan, vertelde de commissie dat “in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, we eenvoudigweg op zoek zijn naar het recht om een ​​waardige behandeling van de dood aan te vragen. Hierdoor zullen uiteindelijk andere mensen beslissen of de aanvraag succesvol zal zijn.

“Omdat veel mensen geloven dat deze beslissing in de handen van de persoon ligt, denk ik dat het heel belangrijk is dat we het idee verdrijven dat dit voor iedereen een kans zou zijn om te stoppen met leven.”

Elma Walsh drong er echter bij de commissie op aan om de implementatie van hulp bij sterven hier niet aan te bevelen.

Hij zei: ‘Ik kan eerlijk zeggen dat Donal, dankzij de palliatieve zorg, waardig is gestorven en de meeste dingen heeft kunnen verwezenlijken die hij wilde doen.

“Ik maak me zorgen over wat deze commissie gaat doen, want als deze commissie de wettelijke eis schrapt dat artsen doen wat ze kunnen om levens te redden, zal de waarde van het leven aanzienlijk afnemen.

“Kan iemand garanderen dat ouderen niet op subtiele of openlijke wijze worden gedwongen dodelijke pillen te slikken, in situaties waarin ze in het ouderlijk huis wonen en kinderen of kleinkinderen op zoek zijn naar een huis?” hij voegde toe.