Afgelopen november ging de internationale aandacht naar Glasgow voor COP26, ’s werelds grootste conferentie over de grootste crisis ter wereld. Een jaar later hebben andere wereldwijde crises, waaronder de Russische invasie van Oekraïne en stijgende voedsel- en energieprijzen, de aandacht gedomineerd.

Toch beseffen maar weinigen dat veel van de oorzaken, en zelfs oplossingen, voor deze crisis verband houden met elkaar en dat er onvoldoende actie is ondernomen om ze aan te pakken. COP27 in Egypte moet deze mislukking overwinnen. We zijn tenslotte al meer dan een kwart van de weg door dit kritieke decennium van actie.

De wereld heeft dringend klimaatleiderschap nodig. Dus kan Schotland COP27 gebruiken om het te demonstreren, door een ambitieuze en zinvolle klimaataankondiging te doen die andere landen zal aanmoedigen dit voorbeeld te volgen? We hopen het.

Een recent VN-rapport laat zien dat de kansen om temperatuurstijgingen tot 1,5°C te houden steeds kleiner worden en dat er al meer verwoestende gevolgen zijn over de hele wereld – zoals catastrofale overstromingen in Pakistan en ernstige droogtes in de Hoorn van Afrika. Afgezien van het niet nakomen van emissiereductieverbintenissen, biedt COP26 echter niet de broodnodige financiële hulp aan lage- en middeninkomenslanden, die het minst hebben bijgedragen aan de klimaatcrisis maar nu al met de meest ernstige gevolgen worden geconfronteerd.

Het belangrijkste onderwerp van de gesprekken was het verstrekken van fondsen om landen te helpen de klimaatverandering te verminderen en zich aan te passen. De wereldwijde vooruitgang is te traag verlopen, en de reeds ontoereikende beloften van rijke landen om tegen 2020 100 miljard dollar te leveren, zijn nog steeds niet ingelost. Bovendien roepen landen in het Zuiden al lang op tot ‘Loss and Damage Financing’ – dit verwijst naar de onomkeerbare impact van het klimaat op levens en bestaansmiddelen. Tegenwoordig moeten enkele van ’s werelds armste landen rekeningen betalen om te herstellen van extreme weersomstandigheden, niet de grootste vervuiler die de crisis veroorzaakt.

Schotland toonde leiderschap in verlies en schade op COP26 door als eerste land geld in te zamelen, waarbij de eerste minister anderen aanmoedigde om dit voorbeeld te volgen en zei dat het een “schuld was die we moesten betalen”. De verbintenis van £ 2 miljoen is verre van een afspiegeling van een eerlijk deel van Schotland, maar is symbolisch significant. Positief is dat Denemarken en de Waalse regering in België sindsdien ook verbintenissen zijn aangegaan, waardoor het belang van klimaatleiderschap wordt versterkt.

Maar er is veel meer nodig, en alle rijke landen moeten toezeggingen doen die evenredig zijn met het verlies en de schade. Om echt leiderschap op het gebied van klimaat te demonstreren, moeten fondsen worden gebundeld uit nieuwe en aanvullende financiële bronnen, op basis van het principe ‘de vervuiler betaalt’, zodat degenen die de meeste schade aanrichten het meest bijdragen aan de kosten en worden aangemoedigd om hun gedrag te veranderen.

Tijdens de COP26 is afgesproken dat alle landen voor eind 2022 betere toezeggingen moeten doen om de uitstoot te verminderen. Tot nu toe hebben de hernieuwde gezamenlijke toezeggingen ons echter op een pad van dodelijke 2,5C opwarming gebracht. In Schotland is de vooruitgang op het gebied van emissiereducties ook achtergebleven bij de wettelijke doelstellingen, waarbij drie van de laatste vier emissiedoelstellingen niet zijn gehaald. De doelstellingen voor 2020 werden alleen gehaald door tijdelijke emissiereducties als gevolg van maatregelen ter bescherming van de volksgezondheid tijdens de pandemie. Duurzame reductie op lange termijn vereist systemische verandering in alle sectoren. Schotland kan geen wereldleider zijn op het gebied van klimaatactie als we onze eigen doelen blijven missen.

De positieve aankondiging van klimaatactie door de Schotse regering op COP27 is niet alleen een internationaal voorbeeld, maar kan ook helpen om de crisis van de kosten van levensonderhoud aan te pakken en de bredere gezondheids-, sociale en welzijnsdoelen van Schotland te bereiken. Zo zal het verbeteren van openbaar en actief vervoer en thuisisolatie de uitstoot verminderen, maar ook de luchtkwaliteit en gezondheid verbeteren en armoede verminderen. En investeren in hernieuwbare energiebronnen zal de energiezekerheid vergroten en tegelijkertijd onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen verminderen die verwoestende overstromingen, droogtes en hongersnoden waarschijnlijker maken.

Op de COP27 moeten alle rijke landen hun best doen om emissiereducties te realiseren, te investeren in rechtvaardige energietransities en de steun voor gemeenschappen die worden geconfronteerd met de gevolgen van hun nalatigheid drastisch te vergroten. Als de ambities van Schotland om klimaatkampioenen op het wereldtoneel te worden worden verwezenlijkt, moeten we meer doen om ervoor te zorgen dat we onze klimaatbelofte waarmaken. COP27 biedt een geweldige kans om dit te doen.

Becky Kenton-Lake is coalitiemanager voor Stop Climate Chaos Scotland, een campagnegroep van meer dan 60 niet-gouvernementele organisaties op het gebied van milieu en internationale ontwikkeling