DRIGGS — Ian Hosek is onlangs teruggekeerd uit België, waar hij deelnam aan het Wereldkampioenschap Obstacle Racing.

Zoals hij aan EastIdahoNews.com uitlegde, streefde Hosek ernaar om in de top 15 tot 20 te eindigen, maar op de 32e plaats eindigen was niet al te teleurstellend.

“Het was niet zo goed als ik had gewild, ook al was het concurrentieniveau erg hoog”, zei hij. “… ik zou het slechter kunnen doen, maar ik zou het beter kunnen doen.”

Van de ongeveer 1.500 deelnemers aan het evenement zaten er ongeveer 150 in de divisie van Hosek, wat betekent dat hij meer dan 100 van ’s werelds beste hordenracers versloeg.

Hosek groeide op in Montana en speelde teamsporten zoals voetbal en ijshockey. Hoewel hij altijd van mountainbiken hield, begon hij tijdens zijn studententijd aan Cal Poly San Luis Obispo met hardlopen en bergen beklimmen.

Toen, zegt hij, stelde iemand voor om hindernisracen te proberen – en hij vond het meteen geweldig.

Hij nam deel aan één race voordat hij de winter- en voorjaarstraining doorbracht. Toen hij de volgende zomer terugkeerde, won hij zijn eerste race. Twee jaar later, in 2014, begon ze op het hoogste niveau te concurreren, waarna ze zich dit jaar aanmeldde en kwalificeerde voor Team USA.

Er zijn veel grote torenspitsatleten in dit land, zei hij. Maar de hedendaagse Europese concurrenten concurreren op een hoger niveau en dagen zichzelf uit met moeilijkere parcoursen.

Toen Hosek vorige maand deelnam aan de Wereldkampioenschappen, ervoer hij uit de eerste hand wat de Europese “implementatie” – ook wel de “rig” genoemd – moeilijker maakt. Traditioneel, zei hij, zijn de handgaten op Europese banen kleiner en verder uit elkaar, en er zijn er meer.

Kleine veranderingen leidden tot enkele fouten, legde Hosek uit, en zijn medeconcurrenten profiteerden van zijn fouten.

Nu het hindernisraceseizoen voorbij is, is Hosek klaar om verder te gaan met zijn trainingsprogramma buiten het seizoen, inclusief skiën, ijshockey en alles wat hij maar kan vinden om zichzelf te pushen.

“Alle leuke winterse dingen die je kunt doen”, lachte hij.

Maar volgend seizoen zal hij weer klaar zijn om te concurreren en is hij van plan de komende jaren terug te keren naar de Wereldkampioenschappen – met betere resultaten, zowel voor hemzelf als voor het land dat hij vertegenwoordigt.

“Europese atleten zijn op bepaalde hindernissen veel beter dan Amerikaanse atleten, maar we hebben hier een aantal goede atleten en dit is iets waar ik graag meer van zou willen zien (uit Amerika).”