Er is leven in River Plate na Marcelo Gallardo. Na een epische periode aan het hoofd van de reuzen van Buenos Aires, trad Gallardo aan het einde van het jaar terug, met een standbeeld in het stadion om fans te herinneren aan zijn bijdrage.

Maar nog voordat Gallardo zichzelf rechtzette met een nieuwe baan, had River de Argentijnse landstitel bezegeld. Met nog drie rondes te gaan, leiden ze de naaste uitdager Talleres met negen punten en hebben ze een enorm voordeel op het doelsaldo. Ze moeten genoeg hebben gedaan. Maar een zeker punt – of liever drie tegen Estudiantes voor hun eigen fans op zaterdag — zal het feest op gang brengen en zorgen voor een veelbelovende start van de senior coachingcarrière van Martin Demichelis.

Aan het begin van de eeuw begon Demichelis zijn spelerscarrière bij River, waar hij voornamelijk voor de verdediging opereerde. Daarna opereerde hij als centrale verdediger voor Bayern München, Malaga en Manchester City – en de ervaring die hij opdeed in de drie grote Europese competities werd bewaard voor de volgende fase van zijn leven.

– Streaming op ESPN+: LaLiga, Bundesliga, meer (VS)

Hij maakte de overstap van speler naar assistent-coach bij Malaga, nam de leiding over het jeugdteam bij Bayern en maakte eerder dit jaar zijn eerste solo-seniorvlucht bij River. Hij heeft een moeilijke taak om te volgen. Het is niet gemakkelijk om in de schoenen van Gallardo te stappen.

Maar Demichelis heeft de dingen er natuurlijk uit laten zien. Hij drukte snel zijn eigen identiteit op het team. Snel en glad in balbezit, snel om tegenstanders onder druk te zetten als ze de bal verliezen, ze zijn de afgelopen maanden een genot om naar te kijken. In de Copa Libertadores ontstonden echter problemen. River boekte uiteindelijk hun plek in de knock-outfase, maar ze hebben er hard aan gewerkt. Slechts vier andere teams in een deelnemersveld van 32 kregen meer doelpunten tegen. Toen de aanvankelijke druklijn van River eenmaal was doorbroken, kwamen defensieve tekortkomingen, zowel collectief als individueel, aan het licht.

Er is genoeg voor Demichelis om over na te denken terwijl hij zich voorbereidt op de tweede ronde, waarin River begin volgende maand het opneemt tegen Internacional van Brazilië. Maar dit soort probleemoplossing is een belangrijk onderdeel van een beginnende coachingcarrière. Met een keurig ontworpen figuur aan de zijlijn, zal hij proberen zijn intelligentie en ervaring naar de verdediging te brengen op zoek naar extra verdedigende stevigheid. En de oplossingen zullen interessant zijn — vooral voor degenen die een heel interessant traject volgen. Demichelis is duidelijk hongerig en gemotiveerd en wil naam maken als coach.

Het is vreemd hoeveel beroemde, onlangs gepensioneerde Argentijnse spelers bereid zijn deze uitdaging aan te gaan. Er is natuurlijk Lionel Scaloni die de leiding heeft over het nationale team, terwijl Javier Mascherano de leiding heeft over het Onder-20-team. Fernando Gago bij Racing, Gabriel Milito bij Argentinos Juniors, Gaby Heinze bij Newell’s Old Boys, Kily Gonzalez bij Union Santa Fe. Zelfs Carlos Tevez probeerde onlangs bij Rosario Central.

Dit zijn allemaal WK-spelers. Er lijkt voor hen geen dringende financiële reden te zijn om de training te volgen. Er zijn veel minder stressvolle manieren om geld te verdienen. Maar ze willen het doen. Ze stonden te popelen om zichzelf op het spel te zetten en speldden het teamblad aan de deur van de kleedkamer.

Dit is een heel Argentijns fenomeen. Dat gebeurt bijvoorbeeld niet in dezelfde mate in buurland Brazilië, waar Gremio’s Renato Portaluppi de enige coach van de eerste divisie is die voor zijn nationale team speelt. Sommige hiervan kunnen worden verklaard door de kracht van traditie. Voetbal werd geïntroduceerd in Zuid-Amerika – en vooral de South Cone – maar het was Engeland, maar meer dan wie dan ook, was het Argentinië dat het spel verder naar het noorden van het continent verspreidde. Het belang van de resterende rol van Argentinië kan snel worden gezien met een snelle blik op de nationale teams van het continent.

Van de tien landen worden er zeven getraind door een Argentijn. Brazilië is een duidelijke uitzondering. Maar de andere twee, Ecuador en Peru, werden tot voor kort met veel succes getraind door de Argentijnen. Het belang van het WK 1958 was ook cruciaal. Argentinië bracht een groot deel van het decennium door in glorieus isolement, koesterend in de geest van zelfgenoegzaamheid die een kater was van de gouden eeuw van het spel in de jaren veertig. Ze trokken weg van de Wereldbekers van 1950 en ’54 en gingen zelfverzekerd naar ’58 – totdat hun ballon werd doorboord door een 6-1 nederlaag tegen Tsjechoslowakije. De brute waarheid is dat ze snelheid hebben verloren. Dat is een belangrijke les. Talent alleen is niet genoeg. Er is behoefte aan organisatie. Dit bevordert een cultuur van intens, tactisch debat.

Niet alle resultaten zijn gemakkelijk te zien, maar het heen en weer gaan van tactische ideeën heeft een omgeving gecreëerd waarin spelers altijd nadenken over de collectieve kant van het spel en een comfortabele overgang maken naar coaching. Demichelis is de nieuwste en hij moet slechts enkele dagen verwijderd zijn van het behalen van zijn eerste landstitel. Kijk eens naar deze carrière — hij kan met grote sprongen groeien.