Vijftien jaar geleden, op 13 december 2006, zond de RTBF een speciaal programma uit, “Bye Bye Belgium, waarin nepnieuws werd aangekondigd: de afscheiding van België na de onafhankelijkheidsverklaring van Vlaanderen. Het verrassingsprogramma werd voorbereid in het kader van de zorgen over de opkomst van het separatisme in Vlaanderen.

Waar is België 15 jaar later? Hoe het land efficiënter te maken? Lorin Parys, vice-voorzitter van de N-VA, vice-Vlaams, was deze maandag te gast bij La Première.

De Vlamingen – en de N-VA – zijn nog steeds niet revolutionair

Sinds de uitzending van “Bye Bye Belgium”, “he er is niet veel veranderd, hij begon. We spiegelen elkaar altijd met clichés, zonder nuances. In Vlaanderen zijn we verrast dat Franstaligen in dit programma geloven. Voor ons was het heel duidelijk dat het fictie was.”

“De Vlamingen – en de N-VA – zijn nog steeds niet revolutionair. Wat is veranderd, is dat we in elke taalgroep regeringen hebben met minderheden. Nu is Vivaldi een minderheid in Vlaanderen (N-VA in conflict met de federale overheid, noot van de redactie). En elke dag brengt Vivaldi ons dichter bij Bye Bye Belgium. De overheid neemt beslissingen die niet van ons zijn. We kozen voor centrumrechts in Vlaanderen, extreemlinks in Wallonië. En als we die twee moeten combineren, zien we dat het niet werkt”.

️ Lees ook: 15 jaar na het Belgische afscheid: achter de schermen van een controversiële show

“Bij ons zal het Belgische Bye Bye scenario nooit uitkomenLorin Parys is terug. We willen een rationeel proces, dat gebaseerd is op de belangen van elke regio in grotere autonomie. Vlamingen zijn geen revolutionairen“.

Maar hij gleed uit, “als we dingen laten rotten, kan Fleming vooruit gaan“.

Je hebt een prachtig territorium, met ruimte om te doen, arbeidsreserves …

De N-VA is niet de enige die verandering wil. CD&V herhaalde dit weekend: België moet anders denken. “Ja, de CD&V bevestigt opnieuw dat alle competenties op regionaal niveau moeten bestaan. En dan moeten de Gewesten samen beslissen wat ze gaan doen. Er blijft solidariteit, maar het is effectief en transparant.

Degenen die gebonden zijn aan Papa’s België, dat er niet meer is, zullen worden veroordeeld als MR om de regering te bekritiseren. We denken echt dat er een gebrek aan vertrouwen is in Wallonië en zijn politieke leiders. Geen excuses: je hebt een prachtig territorium, met ruimte om te doen, arbeidsreserves…“

Voor de N-VA-vertegenwoordiger toont de gezondheidscrisis aan dat België weerbarstig is. “We kunnen een crisis met negen ministers niet aan, we zien duidelijk dat de splitsing tussen de Fransen en de Vlamingen alles onmogelijk maakte. Zelfs bij crisisbeheer werden we vertraagd door de federale overheid bij de derde vaccindosis“.

De regering van Vilvaldi zet zich in om in haar programma na te denken over staatshervormingen. Maar de N-VA geloofde het niet. “Het is een grap’, sloot Lorin Parys af.